Skemmtisögur - 01.07.1949, Side 11

Skemmtisögur - 01.07.1949, Side 11
„Var það nokkuð alvarlegt, góði minn?" sjmrði Emily, þegar hann gekk fram í gegn- um ganginn. „Nei," sagði hann stuttaralega. „Það var bara ein af þessum venjulegu, bjánalegu kvenmönnum, sem ímynda sér allt hreint." Hann vonaði innilega, að hann hefði rétt fyrir sér. Nákvæmlega klukkan ellefu kom hann á Warren-gatnamótin. Hann sá hana tvístíga á gangstéttinni, dragandi á eftir sér akfeit- an kjölturakka. Hann hlaut að hafa verið viti sínu fjær. Hvernig gat honum nokkurn tíma geðjast vel að þessari þykkmáluðu kvensnift? Hann stöðvaði bílinn og heilsaði. „Þetta var fallegt af þér, Arthur." „Þetta er víst ekki bara bragð?" „Bragð?" „Já, ég á við —" „O, nú skil ég.“ Hún hló illgirnislega. „Nei, ég held, að þú hafir tekið leikregl- urnar greinilega fram, Arthur. Hætta jafn- skjótt og annað hvort yrði leitt." Hafði hann í raun og veru sagt annað eins? Það var eins og í lélegum reyfara. „Það er þá eitthvað alvarlegt á seyði?" „Heldurðu að ég hefði annars hringt?" „Um hvað hefur hann spurt?" „Um það, hversu oft þú hafir vitjað mín meðan hann var í verzlunarferðinni —hvort þú kæmir að næturlagi. Og hann hefur líka þaulspurt vinnukonuna." Arthur Lynd strauk skjálfandi hendi um ennið. „Og í gærkvöld, þegar hann hélt ég svæfi, heyrði ég hann hringja til einhvers og spyrja, hvernig læknir þú værir. Sérðu ekki, að þetta er alvarlegt, Arthur?" tlann fann, að hann fölnaði. Drottinn minn dýri, hvílíkt fífl hafði hann verið! „Heyrðu nú,“ sagði hann ákafur. „Við megum ekki láta verða neitt hneyksli! Skil- urðu það? Þú ert konan hans — þú verður SKEMMTISÖGUR að stöðva hann með einhverjum ráðum. Ef það verður hneyksli er úti um mig, og ég hef rétt nýlega lokið að greiða Iánið, sem ég varð að taka til þess að geta setzt hér að. Ég lief ekki efni á því að starf mitt verði eyðilagt." „Það er ekki um annað að gera en bíða og sjá hvað setur, Arthur." Hún hafði öldungis rétt fyrir sér, því mið- ur. Þau gátu ekki annað gert. Það gátu lið- ið nokkrir dagar áður en Robert Reading sýndi spilin, sem hann hafði á hendinni — dagar, ef til vill vikur, í kveljandi óvissu. „Reyndu fyrir alla muni að vera vel á verði!" sagði hann stuttaralega og ók burt í flýti. 1 Það sem eftir var dagsins ók Lynd læknir í bíl sínum um þjóðvegi héraðsins og hugs- aði ráð sitt. Hann formælti þeim degi, er hann hefði komið til Park Longlands. Fyrir þann tíma hafði hann verið efnilegur læknir, sem treysti hæfileikum sínum, en hér hafði hann smátt og smátt forpokazt. Það var ekki liðið hálft ár, þegar allar kvenland- eyður bæjarins voru farnar að leita til hans og biðja um ráðleggingar vegna ímyndaðr- ar ofkælingar og taugabilunar. Af því að hann var „svo laglegur maður," af því að hann hafði „svo dásamlegt læknisviðmót", og af því að Wilson gamli hafði bein í nef- inu og vissi, hvernig átti að meðhöndla þær á viðeigandi hátt. Hann hafði hlustað á þær, brosað til þeirra, haldið í höndina á þeim og sagt, að hann „skildi", og svo hafði hann sent aum- ingja eiginmönnunum okurreikninga. Hvað nú, ef Robert Reading krefðist skilnaðar? Það fór nístandi hrollur um Arthur Lynd. Hann sá Elsu Reading í vitnastúkunni, taugabilaða, móðursjúka ... Elneyksli, skilnaður, fyrirsagnir í blöðun- um, fyrirspurnir læknafélagsins. ... Það fór hrollur um Arthur Lynd. 9

x

Skemmtisögur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skemmtisögur
https://timarit.is/publication/1958

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.