Skemmtisögur - 01.07.1949, Qupperneq 22

Hann hélt því fram, að hann myndi
varla þekkja fyrri konu sína aftur, þótt
hann mætti henni, en hann reiknaði ekki
með því að hún yrði heimagangur hjó
seinni konunni . . .
EINNI
EIGINKONU
um o
Smásaga eftir PHYLLIS DUGANNE.
MÁNUÐI áður en brúðkaupið átti að
fara fram, skýrði Bill tilvonandi eiginkonu
sinni frá því, að hann hefði verið giftur
einu sinni áður. „Jæja,“ sagði Kay dálítið
forviða. „Það var reyndar nærgætnislegt af
þér, að þú skyldir yfirleitt hafa fyrir því að
segja mér það. Var hún sæt?“
„Það var hún víst, en ég held að ég myndi
varla þekkja hana aftur, þótt ég mætti
henni á götu,“ sagði Bill.
„Jæja,“ sagði Kay aftur. „Ég vona bara að
það komist ekki upp í vana hjá þér, gagn-
vart öllum konunum þínum.“
Bill settist við hlið henni. „Þú verður ein-
asta konan í lífi mínu, það sem eftir er æv-
innar,“ lofaði Bill. „Veiztu ekki að ég elska
þig?“
Kay kinkaði kolli. Jú, það vissi hún. Hún
vissi að minnsta kosti svo mikið, að ef Bill
elskaði hana, þó að ekki væri nema svona
hálft á við það, sem hún elskaði hann, þá
var allt í lagi.
Margoft, áður en þau giftust, spurði hún
ýmissa spurninga varðandi fyrri konu Bills.
„Hvað var hún gömul... hvað er hún göm-
ul?“ „Hver?“ „Hún, sem þú varst giftur.“
20
„Nú-já, Trilby? Hún var einu ári
eldri en ég, hún lilýtur þá að vera
tuttugu og níu. Eldgömul, ekki
satt?!‘ Kay var tuttugu.
„Áttu mynd af henni?" spurði
hún seinna.
„Af Trilby? Nei, ekki einu sínni
í hugskoti mínu.“
„Segðu mér eitt — hataðirðu
hana?“
„Nei,“ svaraði Bill. „Ég kærði
mig bara ekkert um hana. Við áttum ekki
saman. Ertu nú ánægð?“
Hún brosti. „Það er ekki af einskærri for-
vitni, sem ég er að spyrja. Ég skil bara ekki,
livernig nokkur kona hefur yfirleitt getað
séð af þér, Bill. Giftist hún aftur?“
„Það hef ég ekki hugmynd um, Kay.“
Fyrst í stað, eftir brúðkaupið, hugsaði
Kay af og til um fyrri konu Bills. Hvort
hún liefði nokkru sinni látið suðuna koma
upp á kaffikönnunni eða brennt kökurnar.
Hafði Bill, þegar allt kom til alls, elskað
hana? Hún spurði nú einskis framar, því
að hann kærði sig augsýnilega ekki um að
ræða um Trilby.
SKEMMTISÖGUR
\
I
Trilby
Þau höfðu verið gift í fjóra mánuði, þeg-
ar Bill þurfti að takast ferð á hendur til
Chicago. „Ég vildi óska að ég gæti liaft þig
með mér,“ sagði hann. „Þú verður að muna
að gæta þín vel — hafa öryggiskeðjuna líka
fyrir á daginn. Og horfðu vel í kringum þig
áður en þú ferð yfir götuna."
Hún hló. „Hefurðu gleymt að ég liafði
fasta stöðu og eigin íbúð, hálfu ári áður en
við giftumst?"
„Nei, en þú verður mér stöðugt dýrmæt-
ari með hverjum deginum sem líður.“
Þetta var í fyrsta skiptið, sem þau höfðu
verið fjarri hvoru öðru, síðan þau giftust,
og um kvöldið, þegar hún var komin upp í
rúmið, eftir að hafa sett öryggiskeðjuna
samvizkusamlega fyrir dyrnar, fór hún að
velta því fyrir sér, hvernig lífið myndi verða
ef hún nyti ekki lengur návistar Bills. Það
var hræðilegt að borða morgunverð alein,
daginn eftir. Ef flugvélin, sem Bill var með,
hrapaði núl Ef hann yrði nú fyrir bíl í
Chicago! Hann símaði til hennar klukkan
níu, og það hjálpaði. Um fimm-leytið sat
hún í góðu skapi við að gera við náttfötin
hans. Þá hringdi síminn.
„Get ég fengið
að tala við Bill
Emerson?" Þetta
var þýð og við-
kunnanleg konu-
rödd.
„Hann er ekki
í borginni. Eru
nokkur skilaboð,
sem ég gæti fært
honum? Þér talið
við frú Emerson."
Hin fagrakonu-
rödcl fór að hlæja.
„Það gleður mig
að tala við yður,
frú Emerson. Þér
talið við frú Em-
erson.“ Kay drap tittlinga framan í símaá-
haldið. Tengdamóðir hennar átti heima í
Kalifornlu. „Nafn mitt er Trilby Emerson.
Þér eruð nýja konan lians Bills?“
„Já,“ svaraði Kay óróleg.
„Þá eruð það líka þér, sem ég þarf að
tala við. Ég hef nýskeð frétt um giftingu
Bills, og ég vildi gjarnan óska ykkur báðum
til hamingju."
„Takk — takk,“ sagði Kay.
„Ég rakst á Don Evans í kokktail-boði, og
hann sagði mér af því. Hann sagði, að þér
væruð ungar, laglegar og greindar."
„I-hí, — hjálpi mér,“ sagði Kay.
Trilby Emerson liló. „Þér eruð víst af-
skaplega sætar,“ sagði hún. „Mér myndi
þykja vænt um að hitta yður við tækifæri."
„Það ætti ekki að verða svo erfitt,“ svar-
aði Kay. „Viljið þér ekki koma og drekka
te með mér?“
„Núna í dag?“ spurði Trilby hissa.
„Já, því ekki það?“ sagði Kay.
„Nei, því ekki það,“ sagði Trilby. „Jú,
takk fyrir, þá kem ég.“
Kay flýtti sér inn í svefnherbergið og
skoðaði sig í speglinum. Hún púðraði sig
ofurlítið, fór einu sinni yfir varirnar með
varalitnum og braut heilann um, hvort hún
ætti að hafa kjólaskipti, en hætti við það.
Dimm-blái kjóllinn, sem hún var í, var
uppáhalds-kjóll Bills.-------
Dyrabjöllunni var hringt, og augnabliki
síðar stóð Trilby Emerson og horfði á Kay
Emerson. Þær voru báðar jafn forvitnar og
hissa, hvor gagnvart annarri.
í setustofunni virtu þær hvora aðra bet-
ur fyiir sér. Hvernig, hugsaði Kay, gat Bill
komið til hugar að taka mig fram yfir hana?
Kay virtist Trilby vera forkunnarfögur og
geðfellcl. Hún var hattlaus, og hár hennar
var slétt og skolleitt.
Hún var blátt áfram og vingjarnleg, og
frúrnar urðu brátt málkunnugar. Ef til vill
var Kay eitthvað einkennileg innanbrjósts,
SKEMMTISÖGUR
21