Skemmtisögur - 01.07.1949, Blaðsíða 27

vera henni þakklát. Hún — að hverju ertu
að hlæja?"
„Engu," svaraði Kay meinleysislega. —
„Engu.“
„Morguninn eftir hringdi hún til Trilby
og spurði hana, hvort hún vildi koma til
sín og borða morgunverð. „Eg þarf að segja
þér dálítið," bætti hún við.
„Trilby," sagði Kay, er þær sátu yfir
morgunverðarkaffinu, „það er ekki auðvelt
fyrir mig að segja þér, það sem ég þarf nú
að skýra fyrir þér.“
„Elsku bezta, hvað er það?“ spurði Trilby.
„Þú hefur verið svo indæl við mig,“ sagði
Kay og horfði í augu Trilby, án þess að
depla augunum. „ En — Bill er að verða ást-
fanginn af þér í annað sinn, og ég veit ekki
hvernig ég á að snúa mér í því.“
Trilby roðnaði alveg upp í hársrætur. „Já.
en það er hreint og beint brjálæðislegt,"
hrópaði hún. „Bill hefur aldrei elskað mig.
Viku eftir að við giftumst, sagði hann, að
þetta væri allt saman misskilningur, ég væri
ekki eftir hans smekk.“
„Þú hefur kannske breytzt," sagði Kay.
„Eða hann hefur kannske sjálfur breytzt."
Trilby hafði staðið á fætur, og gekk um
gólf. Hún stanzaði við hliðina á Kay og
kyssti hana skyndilega á kinnina.
„Það má aldrei koma fyrir,“ sagði hún.
„Elsku Kay, mér finnst eins og þú værir
yngri systir mín. Ég hef verið svo glöð að
sjá ykkur Bill svona hamingjusöm. Eftir hið
sorglega hjónaband okkar Bills ,...“ Hún
þagnaði örlitla stund, en hélt svo áfram:
„Elskan mín, þú skalt ekki gera þér hin-
ar minnstu áhyggjur. Ef Bill sér mig ekki
framar, þá kemst hann yfir þetta, það er ég
alveg viss um.“
Kay sagði: „Ó, Trilby....“
Með skjálfandi höndum kveikti Trilby
sér í sígarettu. „Það er óskiljanlegt," sagði
hún.“ En þú getur verið róleg, Kay. Ham-
ingja þín hefur alltof mikla þýðingu fyrir
SKEMMTISÖGUR
mig ..." Þær hrukku báðar við, því að
lykli var stungið í útidyrahurðina. Kay
kreppti hnefana. Eljarta hennar sló alveg
uppi í hálsi.
„Halló,“ sagði Bill. „Leið mín lá hing-
að, svo að ...“ Hann kom auga á fyrri konu
sína og hikaði dálítið. Svo brosti hann
þvinguðu brosi. „Nei, góðan dag, Trilby.“
„Góðan dag, Bill,“ svaraði Trilby fremur
seinlega. Hún var þegar komin í kápuna.
„Ég leit hingað inn rétt í þessu, til þess að
kveðja.“ Hún bætti hratt við: „Ég hefi
fengið tilboð um ágæta stöðu í Phila-
delphia, og henni hef ég ekki efni á að
hafna.“ Tillit hennar stanzaði við eitthvað
ósýnilegt, mitt á milli hennar og Bill.
„Já, það er einmitt ágætt,“ sagði Trilby
og sneri sér að Kay. „Vertu sæl, elskan
mín, og hafðu það reglulega, reglulega
gott.“
Kay kyssti hana.
Með strákslegu þvinguðu látbragði, rétti
Trilby Bill hendina. „Vertu sæll, Bill. Ég
er viss um að þið Kay verðið ákaflega ham-
ingjusöm í hjónabandinu."
Bill sneri sér við og leit á dyrnar, sem
Trilby hafði lagt hljóðlega á eftir sér. Svo
góndi hann á Kay. „Þetta var fjandi ó-
vænt,“ sagði hann. „Á maður að trúa sín-
um eigin eyrum?“
Kay tók bollana af borðinu án þess að
líta upp. „Trilby er úrvals-manneskja,“
sagði liún. „Ég vissi, að hún myndi taka
þessu á skynsamlegan hátt.“
„Taka hverju ...?“
„Að leggja niður heimsóknir sínar hing-
að til okkar,“ sagði hún.
„Þú átt við — það er þá tilbúningur,
þetta með stöðuna í Philadelphia?" Kay
kinkaði kolli. „Á svo að skilja, að þú hafir
beðið hana um að koma hér ekki framar?"
Kay hamaðist við að taka fram af borð-
inu. „Þess gerðist ekki þörf. Hún hafði sjálf
áttað sig á því.“
25