Árbók Ísafoldar - 01.11.1946, Síða 165
Hjálp í viðlögum
159
hendurnar upp á herðablöðin og
endurtekur sömu hreyfingarnar og
áður var lýst, um leið og talið er
1, 2, 3, 4 0. s. frv.
Um leið og maður lyftir hand-
leggjum sjúklingsins (innöndun),
hallar maður sér svolítið aftur á
bak og heldur handleggjunum
beinum, en ekki má átakið vera
stærra en svo, að brjóstkassi sjúkl-
ingsins rétt hef jist um leið og hann
er losaður við þunga líkamans. Það
má ekki undir nokkrum kringum-
stæðum lyfta brjósti sjúklingsins
upp, en bara létta á þunga brjósts-
kassans með þvi að hvíla á hand-
arbökunum, eins og áður er sagt.
Þessum lífgunartilraunum er nú
haldið áfram þar til lífsmörk sjást
aftur. Enda þótt tiiraunirnar virð-
ist vonlausar, má ekki hætta við
þær fyrr en eftir 5—6 tíma.
Ef sjúklingurinn gefur frá sér
lífsmark, hreyfingar, hljóð o. þ. h.,
er lífgunartilraununum haldið áfram
enn um stund. Lífsmörkin eru oft
óljós í fyrstu, en brátt eykst lífs-
þrótturinn og þarf þá ekki lengur
að lyfta handleggjum sjúklingsins.
Nægir þá að þrýsta á herðablöðin
(telja 1, 2, 3, 4) um leið og maður
beygir sig áfram. Brjóstkassinn get-
ur nú sjálfur þanið sig út (meðan
maður telur áfram 5, 6, 7, 8). Þann-
Byrjunarstaða:
Lífgunarmaðurinn krýpur
á annað knéð við höfuð
sjúklingsins, hinn fóturinn
við olnboga sjúklingsins.
Lófarnir — með glennta
fingur — hvíla efst á herða-
blöðum sjúklingsins.
Útöndun.
Hallar sér áfram, flytur
þunga líkamans fram á
handleggina, telur 1 — 2
— 3 — 4.
Innöndun:
Hallar sér aftur á bak um
leiö og hann grípur um
handleggi sjúklingsins og
lyftir þeim rólega. Telur:
5 — 6 — 7 — 8