Bergmál - 01.03.1947, Síða 16

BergmÁl
Marz
þegar ég kem og sæki þig. Þá er
allt eins og í gamla daga“.
Svo fór hún, ég heimsótti bezta
skraddara bæjarins og pantaði fötin,
sem hán bað mig að útvega.
Þremur dögum seinna kom hún
aftur. Við snæddum árbít saman og
ákváðum að fara með lestinni til
Haddanham klukkan 15,30.
Eg var nú alveg búinn að lifa
mig inn í hlutverk Godfrey Ferr-
ing. Ég hafði ákveðið að kvænast
Pálu og vinna eins og berserkur í
fyrirtæki föður hennar. Ég ætlaði
að verða almennilegur maður.
Við komum í tæka tíð á stöðina.
Lestin var á eftir áæltun, en það
stóð okkur alveg á sama. Við nutum
hvers samvistaraugnabliks.
Allt í einu kallaði hún upp:
„Mikill bjáni get ég verið. Ég hef
gleymt töskunni minni í Harneys.
Hún er alveg ný og úr krókódíla-
skinni, pabbi gaf mér hana áður en
ég fór. Ég get varla án hennar ver-
ið, nú verð ég að biðja þau að senda
þér hana, nema því aðeins“ . . .
„Nema því aðeins hvað?“ sagði ég.
„Nema því aðeins, að þú viljir
vera sá engill að taka bíl við stöð-
ina og sækja hana fyrir mig. Chil
Pla'be er aðeins þrjár mílur frá
Eastbourne. Ég bíð hér og síðan get-
um við farið með lestinni klukkan
4,15. Hvað segir þú um þetta elsk-
„Ég fer strax“.
„Þegar þú kemur þangað, þá
segðu við brytann eða hvern sem
þú hittir, að ég hafi sent þig eftir
töskunni minni. Vertu nú fljótur
elskan mín“.
Það tók ekki langan tíma að aka
út til Chil Blabe. Ég hringdi dyra-
bjöllunni og þegar gráhærði bryt-
inn lauk upp bar ég fram erindi
mitt.
Hann bauð mér inn í anddyrið.
Síðan hvarf hann og kom að vörmu
spori aftur með töskuna. Hann
sagði, að því miður væri fjölskyldan
ekki heima, ég tók mér það ekki
nærri, ég vildi sem fyrst komast til
Pálu aftur.
Ég ók til baka ,og fekk henni
töskuna, hún þakkaði ljómandi af
gleði og við náðum lestinni.
Við áttum að skipta í Achford.
Pála bar dýrmætu töskuna sína, er
hún fór til að útvega klefa í hinni
lestinni meðan ég leit eftir farangri
okkar. Það tók aðeins nokkrar mín-
útur að ná í burðarþjón og koma
farangrinum í hina lestina, síðan
gekk ég út á brautarpallinn. til þess
að líta eftir henni, hún var gersam-
lega horfin.
Ég var viti mínu fjær. Fimm mín-
útum seinna fór lestin og ég stóð
eftir á pallinum örvæntingarfyllri
en nokkru sinni fyrr á minni ævi.