Búreisingur - 15.07.1902, Blaðsíða 12

I 12
Jó. 2,12-4,54.
14. malinum, tann mansins sonur, ið er í himmalinum. Og líka-
sum'Móses havdi upp ormin í oyðumorkini, á sama hátt eigir
15. mansins!>Sonur at upphevjast, at hvor tann. ið trýr á hann,
16. skál hava ævigt lív. Tí soleiðis!elskaði Gud heimin, at hann
gav1 hin einborná sohin , át hvor tann. ið trýr á hann,
17. ikki skal fortapast, men hava ævigt lfv. Tí Gud sendi
ikki sonin til heimsjns, at hann skyldi døma heimin, men
18. at heimurin skylđi frelsast gjognum hann. Tann, ið trýr
á hann, đømist ikki; tann,’’ ið ikk?íiT trýr, er alt dømdur,
tí at hann ikki hevur trúð á GudS -eingitins sonar navn.
19. Men hesin Sami er 'dómurin, at ljósið er komið í heimin,
og menninir elskaðu myrkurið meir enn ljósið; tf gern-
20. ingar teirra vóru óndir. Tí hvor tann, fð fæst við tað, ið
ilt er, hatar ljósið og kemur ikki til ljósið, at ’gerningar hans
21. ikki skulu verða sjónligir. Men tann, ið sanleikin ger, hann
kemur til ljósið, at gernmgár háns mega verða opinberligir, tí
at teir eru gjórdir í Gudi.
c. Jesus úti á bygd,
22. Eftir hetta kom Jesus og lærisveinar han.s til tað judiska
23. landið, og har dvaldi hann við teimum og đoyptí. Men eisini
Jóannes doypti í Ainon, nær Salem, tí har var nógv vatn,
24. og tey komu hagar og lótu seg doypa. Tí enn var Jóannes
25. ikki kastaður í fongsulið. Ein spurning kom nú í frá læri-
26. sveinum Jóannesar við ein Juda um reinsan. Og teir komu til
Jóannesar og sógdu við hann: Rabbi, hann sum var hjá tær
hinumegin Jordán, og um hvónn tú bart vitni. hygg, hann
27. doypir, og allir koma til hansara. Jóannes svaraði og segði:
ein maður kann ikki taka nakað, utan tað er honum givið av
28. himmalinum. Tit eru sjálvir míni vitni, at eg segði: Ikki eg
29. eri Kristus. men: eg eri útsendur undan honum. Tann, ið
’nevur brúðrina, er brúdgómur; men vinur brúdgómsins, fð
stendur og hoyrir hann, gleðir seg nógv yvir ródd brúdgomsins.
30. So er tá henda sama gleði mín vorðin fullkomin. Honum er
31. at vaxa, men mær er at minka. Hann, íð kemur omanffrá, er
yvir óllum; hann, ið er av jðrðini, er av jðrðini og talar av
32. jórðini. Hann, íð kemur frá himmalinum, hvat hann hevur
sæð og hoyrt, tað vitnar hann, og eingin tekur ímóti vitnis-
33. burði hans. Tann, ið tekur imóti vitnisburði hans, hevur sigl-