Freyja - 01.01.1901, Síða 2

212
FUKYJA
Dómurinn.
Þ,u' sem enginn annar þorði
á að legffja dóm,
skáldið kom og skar úr málum —
skrílsins sinnti ei róm.
llver er látin kóngi birta
knía orð, er straffa, hirta?
Hver á liug, sem hátt sér lyfiir,
hærra’ en múgsins lund?---------
Enginn, þjóð mín, þyngri skriftir
þó en skáldsins „dnnd“
f;er, — þú lítið "mál þess metur;
mest það samt t.il fremda hvetur.
Oft þú „spéar“ spámenn þína
spilta landsins drótt;
skáldin ein þér skarpast sýna
skýrslu um got.t og ljótt.
En þú með nöprum nirfils hætti
niðirþau af öllum mætti.
t>ú í vondutn vanafjötrum
virðist hrædd og sein;
í þínum gömlu trúartötrum
taug er ekki nein.
Ef þú vilt láta úr þrantnm rakna,
þér er mál að rumskast, vakna.
Skall á hríðin, skríllinn æpti,
skáldið grítti og sló;
svona dóm ei þjóðin þoldi —
þá var komið nóg.
Upp reis skáld og elfdi rótninn:
,,Um eilífð lætég standa dóminn.“
Jóx K.hkrxestkð.