Freyja - 01.01.1901, Side 7

FREYJA

Barnakró.
Tveir aldraðir menn stóðu saman
á bakka árinnar svörtu. En hún
var svo kölluð af því að hún var
svört á litinn eins og dauðinn.
Annar þessara manna var hundrað
ára gamalI.Enn hinn taldi aldur sinn
með þúsundum ára. Hann leit til
félaga stns og sagði alvarlega:
„Hvernig hefur þú varið þessum
hundrað árum,hvað hefur þú gjört
„Það skal ég sýna þér faðir minn,“
sagði hinn yngri og brosti fnægju-
lega, veifaði höndinni og komu þá
ótal loftandar sem stóðu frammi fy rir
honum, reiðubúnir að hlýða skipun-
um hans. En þá veifaði liann liönd-
inni, og við það tóku þcir allir til
srarfa, sumir drógu langar járnbraut-
ar lestir, eða báru þungar byrðar,
með ótrúlegum hraða.
Aftur þeyttust aðrir eftir vírum og
fluttu hraðboða heimsendanna ámilli
með hraða eldingarirfnar. Hvervetna
heyrðist guýr og skrölt af allskonar
vélum, ergjörðu nálega alla skapaða
hluti. Og rökkrið hvarf fyrir Ijóina
rafsegul Ijósanna.
„Uppfyndingar mínar taka öllu
frim sem hcimurinn hefur nokkurn-
tímá íður íéð eða þekkt“ sagði öld-
ungurinn drembilega. Eg hef beizlað
eldínguna og beitt henni fvrir kerru
mtna. Sjálf sólin verður aðtakaljós-
rnyndir eftir skipun minni. Eg get
siglt í loftinu, gengið í undirdjúp-
unum, og siglt yfir hötin í trássi við
veður fliíð og fjörur. Eg get rannsak-
að stjörnurnar með sjónaukum mtn-
um,og séð gegnum sjónpipur mínar,
hluti sem forfeður mtnir vissu ekk-
ert um.Eg get séð gegnum ógagusæa
lituti og talað við fólk t margra
mtlna fjarlægð."
„Þú ert hugvitssamur,“sagði faðir
Tími, svo lijet eldri maðurinn. ,,En
nú verður þú að deyja og þjónar
þtnir munu þjóna iiðrum hcrra og
gleyma þérBrátt tckur 2000 við
stjórninni, og hann mun hlægja að
uppfyndingum þtnum.og kalla vélar
þtnar “gamaldags.“ Ilann mun
endurbæta þær og kalla þær sinar
englcyma þvt að liann byrjaði þar
sem þú hættir og bvggði starfa sinn
á þekkingu þeirri, sem þú öðlaðist
með margra ára erfiði. Erþettað rétt-
látt2“
Gamli maðurinn, scm við kölluin
1900 hneigði höfuðið og fyrirvarð
sig. Hann sáað nú var honum mælt t
saina mæli og hann lmfði inælt
forfeðrum stnum, þegar hann tók
við rtki. Ilann hafði ekki ástæðu til
að kvarta.
„Hvað illfe hefur þú aðhafst?“ sagði
Tími.
Þá komu ófrýnilegar skepnur, sem
læddustað t hálfrökkrinu. Skepnur
sem hötuðu Ijósið.en elskuðti myrkr-
ið og myrkraverk, verur sem myrtu
og vóru rauðar ;if blóði.
„Hví elskið þér myrkur og myrk-
raverk. Hví myrðið þér?“ Spurði
Tíini hrvggur í bragði.
,Og þessar skepnur svöruðu allar
einum munni: „Af því vér elskuin
pcninga — gull gull!“
Tími spurði þær ekki frekar, en
lét þær fara, sneri sér svo til félaga
síns og sagði:
„Þú hefur auðgað heimínn að ótal