Freyja - 01.01.1901, Side 13

FREYJA
þau gjítri beturef tækifæri liyðist. Eða hvaðer þbr nú á hf)mluni.“
„Eg skal scgja þér það. Einhversr.aðar liér í kring <■!• verið að
mynda hcrdeild af sjálf.boðum undir úhrifum brezks hershfJfðingja. Af'
hverjum liann samanstendur, veit ög eklci svo ég þyrði að sverja það,
né heldur veit ög hvar eða hvenær þeir koma saman, nciim hvað ög er
viss um að Jim Briglit er einn af þeim.“
„Jim Brigth — ög þekki liaun ekki," sagði Karmel.
„Svo mikið betra, þá þekkir liann þig ekki heldur. Kf þú flnnur
liann í þessum búningi og Iæst vera sendur af Bretum, þú er ög viss um
að liann segir þör allt uut þessa herdeild.*1
„Þett.a er úgætt; en ertu uú vis> um að þessi Jiiu sö id'turhaldsmað-
ur?“
„Jú, svo viss, að ög þyrði næstum að sverja það. Við htSfum litið
eftir þessum núungum, þó víð getum ekkert sannað ú þú. En ög er viss
um að stfíðvar þeirra eru í núnd við Nevvark og vestur af Elizabetli-
town “
„Hvernig get ög fundið þennan Jim?“
„0, ögskal fylgja þér ú leið og svo bíð ög ykkar einhvcrstaðar. En
þið verðið að bíða hör til kvölds, því það yrði skoðað grunsamt ef tveir
ínenn í brezkum hermannabúningi sæust hér ú ferð mu húdag.“
Hvort sem þeir ræddu þetta inúl lengur eða skemur, dvöldu þeir fé-
lagar þ.<r lun daginn og sdttu hey og eltlivið með bónda <>g þú hann
það feginsamlega. Klukkan ‘J um kvíildið riðuþcir fölagar afstaðtil að
vciða Jim Bright, og reið bóndi ineð þeim.Eftir tveggja mllna reið tóku
þeir skúbraut sem lá heim að smú þorpi einu. Þar kvaðst bóndi mundu
l>íða þeirra, og eftir aðhafa sagt þeim til vegar, bað liann þú vel lifa.
Þeir fölagar höldu scm lcið lú að húsinu og börðu þar að dyrum.Þú koin
inaims andlit út í gluggann og spurði hverjir úti væru.
,,Á Jim Bright hör heima?“ spurði Karinel.
„Eg er Jiui Bright,“ var svarað í glugganum
„Okkur iangar til að tala nokkur orð við þig.“
„Okkur—hverja?“spurði bóndi
„Við erum vinir allra sein gjöra skyldu sína þó það sö ekki ætfð
hættulaust. Komdu ofan, þig mun ekki iðra þess.“
Nútthúfan livarf inn úr glugganum og eftir nokkrar mfnútur kom
<-igandi hennar út, héit upp ljósinu og spurði enn hverjir þeir væru. En
<•!• hann sú búninga þeirra, sagði liaun: „Ó! ög sö; þið eruð — ?“
„Uss! ekki hútt,“ sagði njósnarinn.
„Ykkur er <5hœtt,því ög líð enga uppreistarspæjara f kringuin mig.“
Þetta var sagt í svo nútrúrlegum fyrirlitningarróm að þeir fölagar
voru í engum vafa um það, við livern þeir ættu. Svo þeir stukku af
baki og Kanncl sagði.