Freyja - 01.01.1901, Blaðsíða 17

FIIKYJA
Umheimurinn.
(Eftir Review of lfeviews.)
Þegar Krugcr
Krurjf-r forscla lenti 2~, nov,s. 1.
fagnað. í Marseilles, var
honum svo vel
fagnað frá þeim lægsta til liins hæsta,
að slíkt eru einstlæmi í minni allra
þeirra manna sem nfi cru nppi á
I'rakklandi. Slíkri mótffiku átti
hann að fagna hvervetna á fOr
sinni um Frakkland. Og livað sem
hvatamenn stríðsins kunna að segja
eða vilja, verður því ekki neitað.að
hinn menntaði heiniur er algjOrlega
á móti aðferð vorri við Búa, og að
Kruger forseti með Ollum sínum
brestum, er orðinn lieimsfrægur,
og hefur Oðlast þann heiður að
verða annar Garibaldi.
Þegar Kruger
Hoítafjöðiin kvaddi LJarís og
leisarans. hélt áfram leið
sinni til Berlin,
mætti hann sOmu viðtektum
hvívetna bæði í Belgiu og á
Þýzkalandi. Það hnektiekki t’agnað-
arlátum fólksins hið allra minsta þó
keisirinn setti up|> hvita fjOður og
þyrði ekki að sjá gaml i manninn.
Keisarinn var á dýraveiðum, og
mátti ekki inissasvo mikið sem
augnablik til að taka á móri gamla
manninum, sein hanti sendi hið
heimsfræga hraðskeyti eftir Jameson
áhlaupið. Þessi ókurteisi og heigul
skapur hefur ekki hatið hann í
augum heimsins. Því hugrakkur
niaður hefði séð forsetapn, þó liann
liefði ekki treyst sér til að hjálpa
211
honum, ogsagt honum svo hreir.t
út. Þaðan fór Kruger til Ilollands.
Og hvar sem hann fer nnetir hann
virðing og meðlíðun, liann pr
forsvarsmaður hinna dýrðlegustu
hugsjóna aldarinnar.
Kruger forseti leitaði
tidtta til Ilague friðarnefndar-
lilraun. innar ekkí sem gjörða-
manna í þesstt máli, heldur meðal-
gangara, er það samkvæmt fyrstu
reglugjOrð alheims-friðarnefndar-
innar, að Ieita sátta milli þjóða er
í ófriði eiga og skulu sltkar tilraun-
ir ekki skoðast óvináttumerki.
Frakkar og Rússar hefðu fúslega
lagt fram krafta sína til að stilla til
friðar ef þjóðverjar liefðu fengist til
að vera með. En keisarintj var ekki
nægilega viss um hagnaðinn af
sltku tiltæki, til að gefa sig frain
sent friðarboða meðal þeirra þjóð-
tlokka er liann áleil hættu-
lega fyrir nýlendur þjóðverja í
Afríku. Enda er það mál manna, nð
hann hafi í ðndverðum þessum
ófriði blásið að kolunum, meira eu
margur liyggur.
Allar þjóðir liafa rétt til að bjóða
sig fram setn sáttasemjara og
brezka ríkið hefði ekki getað geng-
ið átöluíaust fram hjá slfku tilboði,
ef það hefði komið frá öllum stór-
veldunum í senn. Ekki er óliugs-
andi að smáríkin liefðu mcð sam-
tOkum getað boðið fram þjónustu
sína f þessu tilliti, og eitt er víst, að
enguin stendur það ncjer, en
Ilollendingum og Belgium. fyrir
skyldleika sakir. Svo eiga Oll siná-
ríkin sammerkt, að því er afstöðu
þeirra snertir gagnvart stórveldun-