Freyja - 01.12.1906, Qupperneq 28

124 FREYJA IX. 5.
'-'í'VvV /f Kf -
spýrja hvaö langt þœ,r ættu eftir til guös og hvaö lengi þær
yrðu á leiöinni. En var líklegt a‘5 hún skildi svarið, var lík-
legt aö 'h'ún, barniö, bœri skyn á tímalengd eöa rúmsvið eilífö-
arinnar? Var hún ekki nýkoniin út yfir vébönd tímans?
Þetta hlaut aðfvera morgun eilíföarinnar. En svo mundi hún
að henni haföi veriö kennt, aö á landi eilífðarinnar væri engin
umbrevting né umbreytingarskuggi,og væri nú svo, þá vœru
þar engiii Umskifti dags og nætur. Æ, hún var svo lítil, en
eilíföin svo stór! Hví var hún þá að að reyna að skilja hið ó-
skiljanlegá? Hví ekki njóta sœlunnarvið brjóst móðurinnar,sem
var að flytja hana þangaö sem hún átti heima, þar sein allir
væru óendanlega sœlir? En þessi hugsun vakti císlökkvandi
þrá í sálu hennar til að láta betur að hinni engillegu
móður sinni, og kyssa hana á munninn og kinnarn-
ar- En þá varð undarleg breýting á öllu þessu, henni fannst
þær snögglega stanza, segul-ljósstraumarnir hvinu í eyrum
hennar svo henni fannst höfuðið á sér ætla að springa af ein-
hverjum voðalegum þrýsting. Þœr höfðu strandað á ljóshaf-
inu, og nú reyndi hún af öllum kröftum að víkjavið höfðinu,
og henni tókst það. Hún opnaði augun og varð þess þá vör,
að hún lá í fleti sínu og að húsmóðurin hafði hendur í hári
hennar og sagði í fremur óblíðum róm:
,,Ætlarðu ekki aö komast á flakk og hiröa fjósiö, ókind-
in þín? En ef þú hellir aftur niður mjólkinni, skaltu sjálfa
þig fyrir hitta!“ Að svo mœltu gekk hún snúðugt brott frá
henni.
Bína fór að klæða sig, það var fariö að lýsa í glugga,
og jólanóttin var liðin. Það setti að henni óstjórnlegan grát,
því nú vissi hún að jólasœlan hennar hafði einungis veriö
draumur!