Freyja - 01.12.1906, Qupperneq 43

FREYJA
139
X. 5.
bragð annara kvenna að fegurð og hjaitagæðsku. En það eitt
þótti honum að, að hún var ekki nógu stolt. Konu sína missti
baróninn unga og þá er dóttir hans var enn þá barn að aldri.
Var það mál nianna, að baróninn hefði gifzt ofan fyrir sig og iðr-
ast þess fijiítlega, og héldu menn að hin unga kona hans hsfði dáið
af hjartasorg er liún komst að því. Baróninn, sem að eðlisfaii
var stórbokki og ómannblendinn, varð nú hálfu verri en áður því
liann kenndi sér að nokkru leyti um dauða konu sinnar. Hann á-
setti sér að bæta það upp með því að annast dóttur sína sem bezt,
Séft því byrja menntun hennar snemma og sparaði ekkert til þess
að hún yrði sem fullkomnust. En svo tókst óheppilega til að hún
fékk ást á söngkennaranum sínum og er sagt að faðir hennar hafi
komið að þeim í faðmlögum fram í myr.dasalnum á jóíánóttina.
Urðu elskendurn'.r hræddir og flúðu sitt í hvora áttina, og sást
hann ajdrei upp frá því. Leiddu men 1 getum að um hva 1 f
hans og sumir j ifnvel ímynduðu sér að barðnínn vissi meira en
hann lét uppi. Barónsdðttirin varð óhuggandi og aldrei með
fullum sönsum eftir þetta, sveimaði hún sí og æ um myndasalinn
ogfannst hún þaröiend nokkrum mánuðum seinna. liafa síðan
átt að sjást þar tvær vofurá hverri jólanótt um miðnæturs'.'eið
og artla menu að það séu andar hinna ógæfusömú elskenda. Bar-
óninn giftist aftur og eignaðist sonu og dætur og hafa afkomend
ur þeirra sfðan setið á stóli B, ættarinnar.“
Þannig lauk karl sögu sinni, og mesta spursmálið var, hvort
vofurnar fylgdu nú ættinni eða óðali hennar. Kvað karl þaðekk-
ert spursmál að vofurnar hefðu orðið eftir. Urðu um það deilur
nokkrar og kom þar um síðir að karlinn kváðst ekki vilju eiga
slotið ef það hefði enga ættarfylgju. Auðvitað kvaðst liann sjálf-
ur sannfærður um að svo væri, en tii þess að enginn skyldi fram-
vegis efast um að svo væri, ætlaði hann að bjóða þeiin og nokkr-
um fornvi lum að verá þar um jólin, því þá myndu vofurnar sýna
sig ef þær væru til. Flann sagðist æt 1 að I eita á þá, frændur sína
og gleðja þá með laglegri peninga upphæð ef vofurnar gerðu
skyldn sína.
Jólanóttin kom, og undir lágnættið sat karl ásamt gestum sín-
um og heimafólki í gestastofunni, sem var stór salur, bjartur og
i'úmgóður. Milli gestastofunnar og myndasalsins voru breið og liá
göng og stóðu nú dyrnar á gestastofunni opnar út í ganginn og
andspænis þeim voru dyrnar á myndasalnum, sem einnig stóðu
opnar. í myndasalnum, scm var afarstór og liafði alderi veiið