Freyja - 01.12.1906, Síða 47

ÍX 5,
FREYJA
FANGELSIÐ,
U3
V i\'
lifúr Eraesl GrusÍy — (in Tke L ’ghl- Bearer.)
Hinir lirikalegu grjótveggir fangelsisins teygSa sig upp í
himinblámann, og þeir sein frain hjá því fóru, gáfu því horn-
amga og sögöu: ,, Þetta er bústaóur syndarinnar.41
Ogþeirsetn fram hjá fóru, sáu náttúrufegurSiua. Þeiin
sýndist heimurinn fagur, þeirsíu blómin springa út og þeir-
heyrðu ánœgjuklið fuglanna er þeir komu að surinan og boð-
nðu Norðrinu sól ogsumar.
En inni í fangelsinu, í þröngu, saggariku klefunum rneð
litlu járngirtu gluggana heyröu þeir andvarpanir og kveinstafi
og þeir sögðu: ,,Það hlýtur að vera réttlítt, þ/í þetta er
bústaður syndarinnar’*.
Þá heyrði ég rödd sem sagði: ,,Vki því m vlkvmi siím
KKKI HEFÍK ORÐIÐ AÐ þoLA OFSÓKNIR OG FANGELSi”.
Þá leit ég iim í íangeisin og si þar frelsara mannkynsins,
einn eftir annan, — mennina sem á öllum öldum hafa skar-
að fram úr, verið hundruðum ára á undan samtíð sinni og
flutt henni fagnaðarboðskap komandi siðmenningar og frelsis,
mannkærleika og þekkingar, og sjá! á höndum þeirra og fót-
um voru hlekkir —hin tíöustu verðlaun, sem samtíðin geldur
gfni’m beztu mönnurn.
Inni í veglegri höll sá ég mann, bundinn á höndum og
fótum og hermennirnir lutu honum og spottuðu hann, og leiddu
hann svo fram til aö boða heiminum kærleikann.
Vei því málefni, sem ekki hefir orðið að þola ofsó) og
fan elsi.
( fangelsinu sá ég þá, sem levstu þrælana úr án:> >g
þá era leystu sálir mannanna úr ánauð viðtekins v >g
gai illa hleypidóma, —þá, sem börðust fyrir samvi. si
sin i og annara og leiddu mannanna börn á vegu fr
réti etisins og vizkunnar.
I fange'sinu sá ég einnig þá, sem hafagleymts >r