Freyja - 01.01.1910, Blaðsíða 7
XIT 6
FREYJA
H3
ganga undir, en í dyrunum stóö Jana með höndina í skýlu fyr-
ir augunum og starði yfir í buskana hinumegin við akurinn.
Eg vissi vel á hvað hún starði. Gegnum buskana glitti hér
og þar í hvíta marmara-legsteina, því þar var grafreitur gamla
Goshen safnaðarins. A því, hve fast hún starði þangað, vissi
ég, að einhverstaðar á millihennar og grafreitsins, í sólskins-
blettunum héldu hinir iifandi og dauSu meðlimir þessa út-
dauða safnaðar með sér þögglarfund.
Ath. Þessi sögukafli hlaut sérstök meðmœli Roosv.eits for-
seta og var endurprentaður í flestum Bandaríkjatímaritum og
þýtt á ýrrs tungumái, sem sérsiakt snildarverk. Vonum vér
því að sleppa að þessu sinni við aliar ákúrur fyrir að velja og
þýða þetta sögubrot, sem eins og svo mörgum öðrum þótti
svo einkennilega og vel sagt. —Ritst.
•'iiiljl- B r í m . -iliin-
jSjjj^Iymjið haföldur !
ío Hertu þig, œgir blár !
Brunið fram, brim-unnir !
blakti flaksandi hár !
Hefjið hring-dansa,
hljómfall, við kletta-söng !
Stormharpan ymur,
svo strengja löng.
Hrönn! far hamförum!
Hertu þig, guilna sól!
sundra svartskýjum,
sýn þig á veidis-stói,