Freyja - 01.01.1910, Blaðsíða 14

150
FREYJA
xll 6
TIl
“Þar hefirStt hínar almennu frétfir. Næsf konia aSrar per-
sónulegri. Ég fann yfirmann fanganna, og sá strax að hann
var einn af seppum banónsins. Ég reyndi aS fá hann til aö lofa
ntér a5 sjá Bi'únó, en viö þaö var ekki komandi. Ég spuröi, ef
réttarhakliS gegn honum yrði langt. Hann kvaS þaö geta oröiS.
af því -hann hef'Si veriS meS öSrum, sem ekki næSist vtjl. Ég
baS um aö mega leggja /þonum til sérstakan lögmánn. Hann
kvaS' þaS óþarft. Svö'-ég fór til Napoleon Fuelli, huis. a! ■
lögfræSings, og lofaSi hontmi soo-ífrönkum næsta ;clág, ef hann
vildi-itaká ifráliS aS sér. ' '-'i1'1'-'
“Þegar ég kom heitn, beiS liiti borgarstjórihh mín. Hann
. langar til aS ná í 'græna borSan.n. S.t. Mauriee og Lázarus orðuna.
/ÉguhafSi sk'rifaS honum o.g beSiS um niS.urborgun á vatnsþrónni
t.mimíi. Égf sa strax hvaS hann fór, enda köm hátiri'ifiér fljótt í
skilning um, aS engir saniningar hefSu veriS,:gjörSir. en bauSst
, tíhaS ;borga! ertthv'ért lítilræSi fyrir tímamissif '
: -“Rétt eins og ég væri betlikind. Nei, =mér grámdist ekki
svo rnjög peningatjóniS, þó mér lægirá pefliftgtihþ 'éiAs. og þaS,
aS líSa flugunum, sem sveimuSu í kriug um míg; vé‘gTiábafónsiiis,
aS telja- mér trú um, ’ aS ég væri listakona — 'bara t:í! áS hafa
gott af honttni ge.gn um mig, þegar ég vár-í ralfninhi ékkért.
“Þessi hugfuín tók frá mér matarlyst alla \ BráS. En svo
fór ég aö hugs'a tim þig og þína vinnu, og gléýmcli' vöribrigðum
mmum — og öllu; nema þvi einu, aS ég elskaði ‘þig. Og nú er
mér sama. — Ég'iiefi selt hesta mína, aktýgi qg keffu,‘-ög var
náttúrlega svilcin í öllum kaupum. Ifn hvaö 'gjófir þáS ? Ég
get gengið HieSari þú ert útlági,. því ég vi.l. ekkert eiga néiria þú
eigir þaS= líka. Það er ástin, sem helgar þér tilvéru riiiria. . ...”
Hér hætti 'Róiriá. Erin þá IangaSi hana tih að s’égja hórium
frá leyndarmáli sínu ;— en dró þaö til tnorguns.
■ V. ' ’ ' , : i .. - ■
Næsta mofgun kom maSur sá, er iniikaljaðí’' léíguraáf fyrír
húsið. Hann kvað sér þykja slænit aö verða aö láta 'lianá vita,
að ei'gandiu n ætlaöi aö flytja þangaö sjálfur.'
“Hvenær' vill hanri að.húsið sé larat?" Hpurði Rðma.
, "l'rii i áfkaléytiS." ,