Eir - 01.07.1899, Blaðsíða 1

EIR
MÁNAÐARRIT HANDA ALÞÝÐU UM HEILBRIGÐISMÁL
I. árg. | Júlí. ....... ( ’ 1899.
Um bólusótt og' bólusetning.
Bólusetningin er orðin það gömul, að menn eru hættir
að meta hana svo mikils sem liún á skilið. Það er farið að
gleymast, að bólusóttin er óttalegri, en allar aðrar landfar-
sóttir, ef hún fær að ráða sér — ef ekki er bólusett. Árið
1707 er mælt að bólan hafi drepið 18000 manna hér á landi
af 50000. Siðast kom hún hingað 1839, fór um suðurland,
en ekki víðar, og var væg, enda vóru þá bólusetningar farnar
að tíðkast, þó að í ólagi færi. Árið 1871 komu hingað til
Reykjavíkur nokkrir franskir menn bóiusjúkir, en engir inn-
lendir menn fengu sóttina af þeim.
fað vita menn, að bólusótt gekk í Kína og Indlandi þús-
und árum fyrir Krists burð, en ekki hafa menn sögur af þvi,
að hún hafl komið hér í álfu fyr en á ofanverðri sjöttu öld
eftir Krist. Síðan hefir hún setið kyr og verið allra meina
verst, alt fram á þessa öld. Norðurálfubúar fluttu sóttina
með sér til Yesturheims og drap hún hrönnum saman þá sem
þar bjuggu fyrir. Danskt skip ílutti sóttina til Grænlands
árið 1734; þar bjuggu þá um 6000 manns, en 4000, eða
þar um bil, dóu úr bólunni. Aiis hefir bóian gengið 19 sinn-
um hér á landi síðan 1306. Á 18. öldinni var bólan svo
algeng í Norðurálfunni, að svo að segja hver einasti maður
fékk sóttina, áður en hann náði fertugs aldri. Flestir fengu hana
þegar í bernsku og olli hún því afarmikluin barnadauða. Nú
er sagt um efnilegt barn, að það muni verða að manni, ef
það fái að lifa, en þá sögðu menn hér álandi: „Ilann verður