Eir - 01.07.1899, Blaðsíða 11

107
2 kompur í spítalanum í Reykjavík, eins og hann nú er og
hefir verið. Húsnæði, sem er af svo skornum skamti, að
þar rúmast ekki annað en kennarar og lærisveinar, og naum-
lega þó. Það eru neyðarúrræðí að geyma þar bækur; það er
ómögulegt að koma þar upp safni né vísi til safns fyrir
þrengsla sakir. Porst.öðumaður skólans er látinn gegna öðru
áríðandi embætti. Hinn eini kennari, sem ekki hefir öðrum
embættum að gegna, hefir lægri laun, en sá prestaskólakennari,
sem næst gengur forstöðumanni, og hinn margfyrirhugaði 2.
kennari við lagaskólann.
Og samt liggur við að þetta séu alt smámunir — ein-
kennilegir smámunir — hjá spítalafyrirkomulagihli.
Þar kastar tólfunum.
Það kemur öllum, sem til þekkja, saman um það, að
kensla i læknisfræði geti ekki orðið nándar nærri að fullum
notum, ef sjúklinga vantar við kensluna. Nemendurnir þurfa
að sjá það, sem þeir lesa um. Reir verða að fá tækifæri til
þess að athuga gang sjúkdómanna og einkenni, og hvernig
þær lækningartilraunir gefast, sem eru gerðar. Þeir þurfa að
sjá og skilja, hvers vegna það á ekki við í eitt skifti, sem
annars dugir vel. Slíkt lærist ekki vel af bókum. í þeim er
ekki mögulegt að taka fram nema hið algenga. far er ekki
mögulegt að gera ráð fyrir alls konar tilbreytingum og atvik-
um, sem geta komið fyrir, og þótt reynt sé að gera það
munnlega, nær það ekki festu, þegar reynsluna vantar, og
endurminningin getur ekki bundið sig við neitt, sem nemand-
inn hefir séð.
Nú má svo heita að læknaskólinn njóti ekki góðs aí
neinum spít-ala. Þessi sár-fátæklegi spitali, sem til er í Reykja-
vík, er ekki stofnaður vegna læknaskólans, og ekki styrktur
vegna hans, nema að því ieyti sem hann fær nokkurt endur-
gjald fyrir húsnæðislán handa iæknaskólanum. Að þessu sé
þannig varið, má ráða af því, að hinir aðrir spítalar, sem
komið hefir verið upp hér á landi, njóta styrks af almannafé,
ýmist í upphafi eða árlega eða hvorttveggja.
Spítaii þessi er alt of lítill til þess, að hann ními þann