Eir - 01.07.1899, Blaðsíða 6

102
hafa haft hana, einkum þá er langt er um liðið, en létt legst
hún á þá. Það kemur og einstaka sinnum fyrii-, að menn
taka bólusótt, þótt þeim hafi výlcga verið sett bóla, en þá er
sóttin mjög væg.
Meinið er, að sóttvörnin, sú er af kúabólusetningunni
hlýtst, heldst ekki að jafnaði lengur en 10 ár, og stundum
skemur. Ef alt ætti að vera sem öruggast, þá bæri að bólu-
setja hvern mann 10. hvert ár. Þessu hefir hvergi verið fram-
fylgt, en víða er nú skipuð með lögum ein endurbólusetning, og
þar við látið sitja, að því við bættu (í öðrum löndum), að allir
karlmenn eru bólusettir, þá er þeir ganga í herþjónustu (á
tvítugsaldri).
Að lokum skal minnast á bólusetningalögin, þau er sam-
þykt voru á siðasta þingi.
Þau eru svo til komin, að læknafundurinn 1896
skoraði á stjórnina, að koma bólusetningunni í betra lag, en
áður hafði við gengist. Hófst þá stjórnin handa, tók til og
snaraði á íslenzku bóiusetningalögum Dana, og lagði fyrir þing-
ið; en þessi dönsku lög eru nær 30 ára að aldri og úrelt og
ónóg í mörgum greinum. Inn i þetta frumvarp stjórnarinnar
bætti þingið einu ákvæði í þarflega átt — um endurbólusetn-
ingu — og fáeinum lokleysum; svo varð það að lögum og heita
þau Lög um bólusetningar, og öðluðust gildi 1. Jan. 1899.
Samkvæmt 1. gr. í þessum lögum skal bólusetja öll börn,
áður en þau eru fullra sjö ára, en endurbólusetning skal fram fara
á aldrinum 20—25 ára. Bæði þessi megin-ákvæði laganna eru
athugaverð. Búast má við því, að sá siðnr komist á, að börn
verði ekki alment bólusett fyr en þau eru komin á 6. eða 7. ár,
úr því að lögin heimila þennan drátt, en það hefir þá illu af-
leiðingu, ef bólusótt berst á land, að þá hittir hún fyrir megin-
þorra allra ungbarna óbólusettan, einmitt þann hluta þjóðarinn-
ar, sem erfiðast er að safna saman í skyndi til bólusetningar,
ef hættu ber að höndum.
Endurbólusetniugin á þessum aldri, 20—25 ára, hlýtur að
fara í ólagi, þar sem engar ráðstafanir eru gerðar til þess, að