Eir - 01.07.1899, Blaðsíða 14

110
til utanferðar. Bóklega og verklega námið verða að fara saman,
ef vel er.
Það er auðvitað ýmislegt fleira, sem þarf skólanum til
endurbótar, t. d. betra húsnæði o. s. frv., en það eru alt
smámunir í samanburði við spítalann. Spítalinn er svo ómiss-
andi fyrir læknaskólann, að annar tilkostnaður kemur ekki að
hálfum notum án hans. Hann er svo mikils virði fyrir skól-
ann, að ég hika mér ekki við að segja, að það sé óhæfilegt
að kvelja hann svona áfrarn án spítaia, eða með þessari spít-
alanefnu.
Annaðhvort á að gera: koma á fót stærri og betri
spítala, en nú er, eða að leggja skólann niður; en það sannast,
það eru neyðarúrræði. G. M.
-----c=0=------
Eðlilegt líf. Eðlilegur dauðdagi. — Blítt andlát.
(Lauslega þýtt upphaf á bók eftir Dr. B. W. Kicliardson.
Bókin lieitir: Diseasos of Modern Life).
(Niðurl.).
Það er mér í minni, að ég hefi mér til mikils fagnaðar
séð tíu manneskjur fá allsendis eðlilegan dauðdaga og blitt and-
lát, á þann hátt, er fyr var groint. Svo fer um þá, er þenna
dauðdaga hljóta, að sálargáfur þeirra smá deprast, án þess að
því fylgi angur, sorg eða söknuður. Metnaðargirndirnar hverfa
eða hjaðna niður í rósama hvildarþrá. Þeir hætta að hugsa
um skyldur sinar og gleyma stöðum og stundum. ?á sækir
svefn, draumlaus svefn, æ meir og meh', þar til er þeir liggja
í dvala mestallan daginn. Vökustundirnar gtyttast óðum, og
allar þær stundir, er þeir vaka, hlusta þeir í glöðu skapi og
þjáningarlausir á óm lífsins, hlátur barnanna og vinaraddir
vandamannanna, eða þá, að þeir skrafa um heimilishagina eða
rifja upp gamlar eudurminningar — þar til er hinn alvaldi
svefn sigrar þá á ný. Þessu fer fram, þar til er sálargáfurnar
eru svo að þrotum komnar, að menn líkjast ómálga börnum.