Eir - 01.07.1899, Blaðsíða 10

106
Læknaskólinn og landsspítali.
í inngangsorðunum að riti þessu voru leiddar nokkrar líkur
að því, að íslendingar hefðu ekki skaðast á iæknaíjölgun þeirri,
sem orðið hefir hér á landi á síðasta fjórðungi þessarar aldar.
Það má svo virðast, að þjóðin hafi sjálf fundið til þessa, þar
sem þessi fjölgun hefir haldið áfram þing af þingi eftir óskum
og áskorunum landsbúa.
En hverju er það að þakka, að þessi fjölgun hefir orðið
möguleg og ekki eintóm pappírslög?
Ég geri ráð fyrir að flestum sé svarið kunnugt. Menn
mega vita, að það er læknaskólinn íslenzki, og sá maður, sem
mest barðist fyrir því að koma honum á fót, Jón Hjaltalín.
Nú um áramótin höfðu einir 8 læknar af þeim 38, sem
gegndu lækningum hér á landi, numið læknisfræði í Kaup-
mannahöfn. Hinir 30 hafa numið hér á landi. Ég býst við
að landið mundi nú þykja býsna strjálskipað læknum, ef ekki
væru þar fleiri en þessir 8 alls. Og sama mundi verða ofan
á, þótt allir hinir aðrir íslendingar, sem numið hafa læknis-
fræði í Kaupmannahöfn, hefðu ílengst hér, þvi þeir eru ekki
nema 7 á lífi, svo ég viti.
Svona eru tölurnar.
Þær sýna, að læknaskólinn hefir bætt ur sárri þörf, sem
vér hefðum ekki getað fengið bætt úr á annan hátt. Yér
höfum ekki getað fengið nægan iæknafjölda frá Höfn, og ég
só ekki mikil líkindi til þess að vér getum það eftirleiðis.
Évi er svo sem ekki þannig varið, að ekkert hafi verið gert
til þess að hæna íslendinga að læknisfræðisnámi í Kaupmanna-
höín. Læknaefnin búa þar við betri kjör en aðrir nemendur,
og að afloknu prófi ganga þeir fyrir læknaskólakandídötum við
embættaveitingar. Engu að síður hafa tiltölulega fáir hallast
þar að þessu námi.
En læknaskólinn okkar hefir samt ekki verið neitt óska-
barn þingsins, þó hann hafi bætt úr þörf okkar. Það hefir
komið fram í smáu og stóru. Húsnæði hefir liann ekki nema