Helgarpósturinn - 06.07.1979, Side 22

22
Föstudagur 6. júli 1979 —helgarpástúrihrL_
Þeir eru margir sem telja að
pönk og nýbylgju-rokk sé einn og
sami hluturinn, en þaö er ekki
rétt. Pönkiö kom upp I kringum
1974 og hinar eiginlegu pönk-
hljómsveitir, eöa ræflarokkar-
arnir, samanstóöu af unglingum,
rétt aö heita komnum af
gelgjuskeiöinu, frá
fátækrahverfum
stórborganna,
aöallega Lundún
um. Þeir voru
slæmir
tónlistar-
skilnings, aö telja nýbylgju og
pönk eitt og hiö sama, — svo
veröur tilvist hljómsveita sem
byggja tónlist sina á blöndu pönks
og nýbylgju náttúrlega til aö
flækja myndina enn frekar.
Stiff
Þaö hljómplötufyrirtæki,
sem mestan þátt hefur
átt I aö koma
þessarri tónlist aftur
á framfæri
er Stiff Records.
Þaö var einmitt
sett á laggirnar af umboös-
mönnum pöbba-hljómsveita s.s.
Brinsley Schwarz og Dr.
Feelgood, eöa þeim Dave
Robinson og Jake Riveria.
Þeir tóku aö sér rjómann af
þessum neöanjaröarrokkurum og
veröur nokkrum þeirra gerö
nánari skil hér á eftir. 1 byrjun
siöasta árs skildu hinsvegar leiöir
Robinsons og Riveria, og hinn
síöarnefndi stofnaöi nýtt útgáfu-
fyrirtæki Radar Records. En
þrátt fyrir aöskilnaöinn, er mikil
samvinna meö þeim ennþá. Stiff
og Radar Records hafa einnig
gert mikiö fyrir pönkiö.
Brinsley Schwarz
Hljómsveitin Brinsley Schwarz
var stofnuö áriö 1970. 1 henni
voru samankomnir nokkrir af -
þeim sem nú eru i fremstu röö
nýbylgjumanna s.s. Nick Lowe,
Brinsley Schwarz og Bob
Andrews. Nick Lowe hefur útsett
og stjórnaö upptökum á fjöld-
anum öllum af plötum t.d.. Elvis
Costello og er sjálfur aktffur svo-
sem lesa má hér á öörum staö I
varö brátt kallaöur „hinn hviti
Chuck Berry”. En eftir að
Orioles hættu, hvarf Mickey Jupp
i þrjú ár. Hann snéri aftur til
Southend 1968 og stofnaöi hljóm-
sveitina Legend, sem starfaði til
ársins 1972 og gaf út þrjár breið-
skffur. En þrátt fyrir aö Mickey
Jupp og félagar væru dýrkaöir i
suöur-London náöu þeir aldrei
lengra. Og Legend leystist
upp. Siöan geröist ekkert hjá
honum þartil I byrjun siöasta árs,
aö Stiff bauö honum samning og
gaf út plötuna Mickey Juppá
Legend, sem geymir' úrval
gamalla laga hans. Fyrir siöustu
jól kom út ný plata meö honum,
Juppanese, og nú er hann ein af
skrautfjöörum Stiff — loksins náö
almennri veröskuldaöri athygli,
næstum 20 árum eftir aö hann
byrjaöi i bransanum.
Dr. Feelgood
Dr. Feelgood, sem
skipuö er Lee Brilleaux (söngur)
Gypie Mayo (gitar), John B.
Sparks (bassi) og Big Figure
Martin (trommur), var stofnuö
1971 i Canway Island, sem er
smábær, byggður i kringum oliu-
hreinsunarstöö viö mynni
Thamesár. Þeir félagar héldu
strax til London á pöbbamarkaö-
inn og voru ein af þeim hljóm-
sveitum sem kom upp á fyrr-
nefndu skeiði V3 - 74. Siöan hefur
vegur þeirra vaxið jafnt og þétt
og I byrjun þessa árs komust peir
I fyrsta skipti á topp breska vin-
sældarlistans meö lagiö Milk And
Alcohol, sem tekið var af plöt-
unni Private Practice. Mickey
Jupp-linan er sterkust I tónlist
þeirra, enda hlutu þeir tónlistar-
uppeldi sitt I Southend, þarsem
Jupp er æðsti prestur einsog fyrr
segir.
Graham Parker& Rumour
Söngvarinn og lagasmiöurinn
Graham Parker er lika einn
þeirra sem lengi hefur verið I
pöbbarokkinu, en litiö þekktur
mennn meö minnimáttarkennd
gagnvart stórpoppurunum og
fannst þeir eiga enga samleiö
meö þeim. Sem og rétt var.
Nýbylgju-rokkararnir eru hins-
vegar gamlir i hettunni og raunar
rangnefni kalla tónlist þeirra
nýbylgju, nema i þeim skilningi
að hér sé hið gamla á ferð aö
nýju. Þeir eru nefnilega af hinni
sögufrægu bltlakynslóð. Og hafa
einfaldlega haldiö sig viö þá tón-
list sem einkenndi fyrri hluta siö-
asta áratugs þ.e. beatiö, rythm &
blues svo og rokkiö frá sjötta ára-
tugnum allan tfmann, en tóku
ekki þátt I þeirri þróun popp-
tónlistarinnar sem Beatles komu
af staö meö útkomu Sgt. Peppers
Hearts Club Band siöla árs 1967.
Þessi tónlist hefur lifaö i neöan-
jaröarkúltúr Lundúna og þekkt
sem „pöbba-rokk”. Siöan þegar
kreppa þeirrar tónlistar, sem
Bitlarnir áttu mestan þátt i aö
móta og þróa á yfirboröinu einsog
fyrr getur, skall á, á árunum 73 -
74, kom hún aftur fram i dags-
ljósið. Og þaöaö hún skyidi koma
afturfram á sama tima og pönkib
varö til, er sennilega
grundvallarorsök þess mis-
blaöinu. Brinsley Schwarz og
Bob Andrews eru nú i Rumour.
En ferill Brinsley Schwarz
(hljómsveitarinnar) var ein
óslitin sorgarsaga, sem ég nenni
ekki aö rekja hér. En eftir hana
liggja margar plötur og i fyrra
gaf United Artists út samansafns
plötu og kallast hún Fifteen
Thoughts Of Brinsley Schwarz.
Þessi plata er hreint út sagt frá-
bær og vil ég ráöleggja þeim sem
þykir gaman aö nýbylgjurokkinu
aö veröa sér úti um hana hiö
fyrsta. Hún sýnir lika vei aö „ný-
bylgjan” er engin ný bylgja.
Mickey Jupp
Mickey Jupp er fæddur og
uppalinn I Southend i London og
þar hefur hann haldið sig mestan
hluta ævi sinnar. Hann byrjaöi aö
leika 1 hljómsveitum i kringum
1960 og var i smábandi sem hét
Black Diamonds, þegar Robin
Trower, sem þá var i Paramounts
(undanfara Procol Harum),
heyröi i honum og bauö honum i
hljómsveit sem Gary Brooker,
söngvari Procol Harum, gaf
nafnið Orioles. Orioles iifðu i tvö
ár og náöu miklum vinsældum i
Southend, sérstaklega var Mik-
ey Jupp dáöur af fólkinu og
Graham
Parker
NÝBYLGJUROKKH)
utan þess. Og eftir að hann hóf
samvinnu við hljómsveitina
Rumour — skipuö Brinsley
Schwarz, Martin Belmont,, Bob
Andrews, Stephen Goulding og
Andrew Bolnar — siöla árs 1976,
hefur hann veriö á uppleiö, enda
er tónlist Parkers &Rumour meö
þvi besta sem gerist I
nýbylgjunni. Nú fyrir skömmu
gaf hann út plötu sem margir
telja hans merkilegustu til þessa
og heitir hún Squeezing Out
Sparks.
En hæfileikamikil hljómsveit
einsog Rumour lætur sér ekki
nægja að leika undir hjá öörum,
þó þaö sé maður á borö viö
Graham Parker, Þeir gefa lika
út sjálfstæöar plötur og koma
fram án hans. Og um leib og
Parker sendi frá sér nýjustu plötu
sina á dögunum, kom einnig plata
frá þeim sem heitir Frogs Sprouts
Clogs And Krauts.
lan Dury & Blockheads
Ian Dury og hljómsveit hans
Þöngulhausarnir er gott dæmi -
um blöndu nýbylgju og þróaös
pönks. Hann var búinn að vera
lengi á pöbbunum og gekk ekki
rassgat, þartil Stiff tók hann uppá
arma sina. Hann gaf fyrst út
plötuna New Boots And Panties
og varö þarmeö ein skærasta
stjarna Breta, — hún seldist gifur
lega. Nýlega kom út önnur plata
hans, Do It Yourself. A henni
gætir nokkurra raggae- og jazz-
áhrifa, auk pönksins og
nýbyigjunnar + reviutakta, og
má segja aö tónlist hans sé mjög
sérstæö og frábrugöin, þvi sem
maður heyrir hjá öðrum. Meö
nýju plötunni sinni boöar hann
lika nýja bylgju, veggfóöraöa
þöngulhausabylgju, og ættu les-
endur Helgarpóstsins nú aö vera
nokkuö meövitaöir um hana. Lag
Durys: Sex + Drugs + Rock +
Roll, er nk. þjóösöngur ný-
bylgjunnar.
Texti: Páll Pálsson
Hin nýja „alþýdutónlisf’ — 2. grein
I siðasta blaði hófum við örhtinn greinarflokk um
þróun dægurtónlistar siðustu ára< eða frá þeim tima er
þættir sjónvarþsins um alþýðutónlistina skildu við, og þá
einkum og sérílagi tóniistarstefnur sem kallaðar eru;
pönk, nýbylgju-rokk og raggae. Hinsvegar munum yj$
geyma diskóið um stund. ™*
Og i siðasta blaði var pönkið tekið fyrir og er því nú
komið að nýbylgju-rokkinu.
Nick Lowe