Helgarpósturinn - 13.07.1979, Blaðsíða 6

6
Föstudagur 13. júlí 1979 —helgarpásturinrL.
óþarfa flækjur eBa fléttur, held
ur treystir á seigluna sem
menn hans hafa i sér. Iiðiö
hefur tekið litlum breytingum
sIBustu árin, en Viktor virBist
hafa lag á aB ná út úr þvi meiru
en aBrir þjálfarar, jafnvel þó
enskir séu. Enginn þjálfari
hefur náB viBlika árangri meB
ÍBV og Viktor.
Hvort þeir haldi sama damp-
inum og hingaB til er aftur önn-
ur saga. Sigurlás og Karl eru
ekki lengur meB, en Tómas
Pálsson hefur bara veriB þess
betri.Vörn Eyjamanna er lika,
ef litiB er á markaskorun, sú
langbesta á landinu.
Sigurlási, og hinum Vikingun-
um hefur gengiB betur en nú.
„ViB þurfum auBvitaB fleiri
góBa fótboltamenn”, sagBi
Sigurlás þegar Helgarpósturinn
spurBi hvaBgengiað.MikiBrétt.
Vikingar eru miBlungsliB, eins
og þeir hafa veriö i mörg ár.
Youri hefur enn engu breytt þar
um, þó heldur sé liðiB betra en
það var í upphafi móts. „Hann
þarf tíma, kallinn”, sagBi Sigur-
lás, og benti lika á aö i liBinu
væru nýir menn, sem tækju sinn
tíma i aB falla inn I hópinn.
„Ætli viB verBum ekki i svona 3.
til 4. sæti”, sagBi Sigurlás, „en
auBvitaB stefnum viB á topp-
inn”.
Erfitt er að meta stöðu Skaga-
manna eftir fyrri umferBina,
vegna þess, aB þeir hafa leikiB
alla leiki slna nema einn á útí-
velli. Þeir hafa löngum þótt erf-
iöir heim aö.sækja, þannig aö
búast má viö aö síöari umferöin
verði þeim mun
fengsælli en
fyrri.Og þá
þarfvarla að
spyrja um sig
urvegara i
mótslok.
Nýju mennirnir’
i liðinu hafa
plummað sig bærilega, sérstak-
lega Kristján Olgeirsson, sem
verið hefur jafnbesti maður
liðsins. Þá vantar hins vegar
mennsem getaskorað, þvi nú er
enginn Pétur til að gefa á.
Heimskulegt tap fýrir Haukum
getur haft alvarlegar afleiðing-
ar I för meB sér, þvi þar fóru stig
sem hinir keppinautarnir um
titilinn láta varla frá sér. Bæöi
FH og Breiðablik, og sennilega
Fylkir lika, erumeð betra liö en
Haukarnir, sem sjálfsagt veröa
þvifengastir að fara aftur I aðra
deildina, þar sem þeir eiga
heima.
KR, hitt liöið, sem kom úr
annarri deild, á hins vegar
greinilega heima i 'fyrstu deild,
ef litiö er á stigafjöldann að
minnsta kosti. Magnús Jóna-
tansson er laginn þjálfari, og
veit nokk hvaB menn hans geta.
tfyrra gátu þeir spiláð oft á tið-
um snotran fótbolta i annarri
deild, en i þeirri fyrstu ráöa þeir
ekki viö neitt slikt. Þá er bara
að keyra á fuilu, gefa andstæö-
ingunum aldrei friö, og sparka
fast á sprettharða framlinu-
menn. KR-ingarnir eru góBir i
þvi um þessar mundir og geng-
ur ágætlega fyrir bragðiö.
Markið var sett á að halda sér I
deildinni, og það tekst eflaust.
Spurningin er hvort þaö verða
Þróttur eða KA, sem fara meö
Haukum niöur. LiB KA er
snökktum betra en I fyrra, þeg-
ar þaB slapp við fall fyrir gris.
Þá átti það heima i annarri
deild, en nú hafa noröanmenn
reimað skóna og verða ekki
auðunnir. Einar Þórhallsson
hefur reynst þeim drjúgur, og
þá ekki siður Njáll EiBsson, sem
lék með ÞróttiNes ifyrra, hann,
Jón Oddsson i KR, Kristján 01-
geirsson, og Gisli Eyjólfsson I
Keflavik, og jafnvel fleiri, und-
irstrika að i „óæöri” deildunum
Ingi Björn: „Þetta er
hugarfarssjúkdómur”
eru leikmenn sem jafnast fylli-
lega á við þá bestu I fyrstu
deildinni. Þeir fá bara ekki
tækifæri til aö sýna hvaö I þeim
býr á réttum vettvangi.
Þróttararnir hafa nú haft
nokkur ár til aö sýna sig á rétt-
um vettvangi, og ekki tekist aö
sláigegn. Þeirhafaalltaf barist
Ibökkum, ogmig grunar að þeir
séu orðnir langþreyttir á þvi.
Það hlýtur aB vera niðurdrep-
andi fyrir knattspyrnulið til
lengdar aö tapa mun fleir i leik j-
um en það vinnur. Þá er betra
að falla I eins og eitt ár, vinna
glæsta sigra og koma aftur, og
þá i góðu skapi. Þróttararnir
hafa veriö þyngslalegir, og eins
og Sigurlás sagöi um Vikingana,
þá vantar einfaldlega fleiri góöa
fótboltamenn { liðiB. Þeir falla
sennilega.
Þótt ekki hafi gengiö alltof vel
i mótinu hingaB til, veröa það
sennilega Valur og 1A sem berj-
ast um tslandsmeistaratitilinn I
ár, eins og I fyrra. I þetta sinn
verður þó Fram liklega einnig I
baráttunni. FramliBiB er góö
blanda gamálla jaxla og ungra
stráka, baráttukalla og bolta-
manna. AB visu hefur gengið illa
að skora, en það lagast. Pétur
Ormslev er nú loks farinn að
sýna það sem allir hafa veriö að
biða eftir að hann sýndi, og Guö-
mundur Steinsson er að verða
einn okkar betri framlinu-
manna.
Keflvikingar eru vist eina liB-
ið sem eftir er I þessari upptaln-
ingu. Þeir eru lika kúnstugt lið.
Á pappirnum eru þeir botnlið,
en eins og einhver glöggur maö-
ur sagði, þá er eins og Kefl-
vikingar séu búnir til úr ein-
hvern veginn öðruvisi efni en
aðrir fótboltamenn, þvi þeir
göslast alltaf i gegnum hlutina
með bravör. Þeir eru vissulega
með góða stráka inn á milli, eins
og óskar Færseth, en barátta er
það sem fleytir þeim áfram. Svo
er Þorsteinn Ólafsson I mark-
inu, sem varnarmennirnir bera
svo mikla virðingu fyrir, að þeir
hreinlega beygja sig þegar
kemur hár bolti inn I teig, — svo
þeir þvælist ekki fyrir Steina.
íslenskir dómarar
eiga það til að dæma eins og
bestu dómarar i heimi, en þvi
miður lika eins og 7 ára strákur
sem fær flautu I afmælisgjöf.
Eftirfarandi saga súmmerar
ágætlega upp dómarastéttina
okkar:
Það var á Akureyri fýrir
nokkrum árum i leik milli Vals
ogíBA. Þetta var jafn leikur, og
harður. 1 siðari hálfleik kemst
Hermann Gunnarsson einn inn-
fyrir, og inni vitateig Akureyr-
inganna, þegar Jón Stefánsson,
þekktur harðjaxl, kemur á urr-
andisiglingu I fæturna á honum.
Hermann skellur i jörðina, en
stendur upp og vill fá viti hjá
Magnúsi Péturssyni dómara.
Maggi Pé skokkar hinsvegar
léttilega framhjá Hermanni;
veifar leikinn áfram, og segir
stundarhátt: ,,Þú verður að
æpa, Hermann. Muna að æpa”.
Viku seinna er svo leikur
sömu liða I Reykjavik. Og aftur
er Maggi Pé dómari. Og aftur
kemst Hermann einn innfýrir,
og aftur brunar Jón I lappirnar
á honum svo smellur i. Og i
þetta sinn æpir Hermann háttog
kveiknar sér. En ekkert er
flautaö. Maggi Pé kemur enn
sem fyrr skokkandi framhjá
Hermanni, veifar leikinn
áfram, og segir stundarhátt:
„Engan leikaraskap. Hermann!
tslandsmótið i knattspyrnu,
sem nú er hálfnað, hefur tekið á
sig dálitið aðra mynd, en flestir
spáðu. Valsmenn voru i upphafi
álitnir sigurstranglegir, bæði
vegna þess, að þeir höfðu ekki
misst mannskap, — heldur bætt
við sig, og vegna þess, að helstu
mótherjarnir frá siðustu árum,
Skagamenn, höfðu séð á eftir
sinum aöalleikurum.
Þegar mótið er hálfnað eru
bæði liðin hins vegar um miðja
deild, eins og reyndar öll hin liö-
in I deildinni, að Haukum und-
anskildum. Sjaldan eða aldrei
hefur mótið verið jafn galopið
og nú, og ástæðan er auðvitáð
sú, að liðin eru jafnari aö getu
en t.d. á slöasta keppnistima-
bili.
Þjálfarar og leikmenn sem
Helgarpósturinn hafði samband
við eru nokkuö sammála um að
knattspyrnan I ár sé ekki betri
en i fyrra. Flestir áhorfendur
eru reyndar lika á sama máli.
Bestu liðin frá i fyrra, Valur og
1A , hafi hins vegar látið all-
verulega á sjá, á meðan hin hafi
skánað örlitið. Það dugi til að
brúa bilið.
Eftir sigurgönguna i fyrra, og
i vor, hafa Valsmenn sennilega
komið i mótið I ár aöeins of á-
nægðir meðsjálfa sig. Þeir hafa
stundum þurft að hafa eitt eða
tvö mörk yfir til aö komast i
gang, og þegar mörkin láta á
sér standa leggst
það i skapiö á
þeim. „Þetta er fyrst og fremst
hugarfarssjúkdómur”, sagði
IngiBjörn, þegar Helgarpóstur-
inn spurði af hverju Valsmönn-
um gengi ekki betur. „Getuna
skortir ekki. Við höfum hins
vegar þurft að tapa mörgum
stigum til að komast niður á
jörðina”.
Sigurlás: „Kallinn þarf tima”
Ingi Björn bætti við, að nú
væru Valsmennað komast áloft
aftur, og hann gæti haft rétt
fýrir sér. Hins vegar hafa
nokkrir þeirra, eins og Vil-
hjálmur Kjartans, Albert,
Ólafur Dan, og Ingi Björn sjálf-
ur, ekki verið svipur hjá sjón,
miðaöviöf fyrra. Það hefur lika
komið í ljós, að breiddin h já Val
er ekkieins mikil og sumir vildu
af láta, eins og i l]ós kom þegar
Hörður og Guðmundur voru frá.
Vestmannaeyingar hafa ekki
komið siður á óvart en Vals-
menn. tupphafimóts spáðu
fáir þeim velgengni, en
þeirhafa eflst við hvern
leik. Viktor Helgason
er þjálfari af gamla
skólanum, sem er
ekki með neinar