Helgarpósturinn - 24.08.1979, Blaðsíða 8

8
—helgar
pásturínn—
utgetandi: Blaðaútgáfan Vitaðsgiafi
sem er dótfurfyrirtæki Alþýðublaðs-
irts, en með sjálfstæða stjórn.
Framkvæmdastjóri: Jóhannes Guð-
mundsson
Ritstjórar: Arni Þórarinsson, Björn
Vignir Sigurpálsson
Ritstjórnarfulltrúi: Jón Oskar Haf-
steinsson.
BlaAamenn: Guðjón Arngrlmsson,
Guðlaugur Bergmundsson, Guðmund-
ur Arni Stefánsson og Halldór Hall-
dórsson.
Ljósmyndir: Friðþjófur Helgason
Augiysmgar: lngiD|org siguroaraonir
Gjaldkeri: Halldóra Jónsdóttir
Dreifingarstjóri: Sigurður Steinars-
son
Ritstjórn og auglýsingar eru að Slðu-
múla 11, Reykjavík. Slmi 81866. Af-
greiðsla að Hverfisgötu 8-10. Slmar:
81866, 81741, 14900 og 14906.
Prentun: Blaðaprent h.f.
Askrift (með Alþýðublaðinu) er kr.
3.500.- á mánuði. Verð I lausasölu er
kr. 180.- eintakið.
Músík í ógöngum?
Poppsinnar hafa nú hafiB stór-
skotahrlB á tónlistarflutning rik-
isútvarpsins i kjölfar hlustenda-
könnunarinnar á dögunum, þar
sem I Ijós kom að klassisk tónlist
á ekki beinlinis upp á palIborBiB
hjá hlustendum. NiBurstöBur
könnunarinnar hafa siðan veriB
túlkaðar sem mikill álitshnekkir
fyrirstefnu þá sem „gamla gufu-
radióiB” hefur rekið svo lengi
sem elstu menn muna.
Ég get hins vegar ómögulega
fallist á að margrædd hlustenda-
könnun sé einhver áfellisdómur
yfir klassiskri tónlist. Hún mun
alltaf standa fyrir sinu. Könnunin
sýnir hins vegar svart á hvitu aö
tónlistardeild útvarpsins hefur
rekiðranga stefnu i framreiðslu á
þessari tegund tónlistar — út-
varpiö getur ekki keppt viö full-
komin hljómfiutningstæki, sem
eru nú aö heita má oröin almenn-
ingseign meö útsendingum i
mónó og meö því aö nota klass-
iska tónlist sem uppfyllingarefni
á öllum mögulegum og ómögu-
legum timum. Þessi stefna hefur
aliö á fordómum gagnvart klass-
iskri tónlist, sem jafnvel bestu
menn komast ekki yfir. Klassfkin
á betra skiliö og þaö þarf aö leita
nýrra leiöa viö framreiöslu henn-
ar.
Niðurstööur hlustendakönnun-
arinnar hafa samt komiö af staö
þarfri umræöu um tónlistarstefnu
útvarpsins. Gn þaö er lika ágætt
aö nota tækifærið og huga aöeins
aö stööu svokallaörar æöri tón-
listar I tónlistarheiminum nú á
dögum. Ég hef þá I huga umsögn
sem ég las um nýja bók eins
þekktasta tónlistargagnrýnanda
Bandarikjanna, sem tekur dálitiö
athyglisveröan pól i hæðina.
Hann bendir á aö þegar litiö sé
yfir verkefnaskrár helstu sin-
fóniuhljómsveita veraldar komi á
daginn aö obbi viöfangsefna
þeirra frá ári tii árs sé tónlist sem
spanni timabiliö frá Haydn fram
til Mahlers —-sem sagt 18. og 19.
aldar tónlist. Þetta sé þaö sem
tónlistarunnendur vilji og þaö sé I
undantekningartilfellum aö skot-
iö sé inn verkum eftir 20. aldar
tónskáld.
Þetta þykir tónlistargagnrýn-
andum dapurleg staöreynd og
bendir á, aö þótt gömlu meistar-
arnir hafi oftast nær fengið ágæt-
an hljómgrunn i sinni tiö, þá séu
þeir enn vinsælli nú um stundir.
Nýklassisku tónskaldin sem í
upphafi aldarinnar hófu fyrir al-
vöru tilraunir meö ómstríö
hljómasambönd, er beinlinis voru
settar til höfuös gömlu meistur-
unum og leiöa áttu tónlistina út úr
ógöngunum, sem þeim þótti hún
komin i, hafa sjálfir lent inn I öng-
stræti filabeinsturna, þar sem nú-
timatónskáld eru önnum kafin ...
viö aö senda nótnasendibréf sín
á milli, komnir úr tengslum viö
allan almenning, sem heldur
áfram aö hlusta á 18. og 19. aldar
verk eöa nýbakaðar dægurflugur.
Svona geta menn veriö dóm-
haröir i útlandinu, en þaö er sjálf-
sagt aö viöra sjónarmið af þessu
tagi viö tónskáldin okkar og væri
gaman aö vita hvaö þeim finnst. 1
þvi sambandi gæti veriö fróölegt
aö bera stööu nútimatónlistar
saman viö rikjandi bókmennta-
stefnur þar sem tilraunaskáid-
skapur viröistá hrööu undanhaldi
og heföbundnari frásagnarstlll
sækir á.
Lifi melódian! —BVS.
Föstudagur 24. ágúst 1979
HVER TEKUR SVO VIÐ
AF EINARI A ALÞINGI
OG f FLOKKNUM?
Skyldu ekki blaðalesendur og
þeir sem fylgjast með fréttum i
útvarpi ogsjónvarpi vera orönir
leiðir áeilifum loðnufréttum og
fréttum af simtölum Gröndals
og Frydenlunds. Þessar fréttir
hafa tröllriðið islenskum fjöl-
miðlum að undanförnu og finnst
mörgum orðið nóg um. Þá var
ekkifyrr búið að ákveöa aö setj-
ast niður við samningaborðið,
en Norðmenn gengu á bak orða
sinna varðandi afla á miðunum
við Jan Mayen. Þeir vildu
greinilega ekki ákveða neitt um
stöövun veiðanna fyrr en búið
væri aö negla niöurdag og stund
fyrir samningaviðræöur um Jan
Mayen. Eyvind Bolle sjávarút-
vegsráðherra þeirra var greini-
lega í mikilli klipu þarna; ann-
arsvegar var þrýstingur frá ís-
lendingum um stöövun veið-
anna og hinsvegar var ekki
minni þrýstingur frá norskum
sjómönnum um að fá aö halda
áfram veiðunum.sem þeir telja
mjög mikilvægar fyrir sig, svo
ekki sé meira sagt. Þaö getur
auövitaö hvaða sjávarútvegs
maður séð þaö i hendi sér, að
ekki er hægt með einni handar-
uppréttingu að stööva loðnu-
veiðarnar við Jan Mayen, svona
eins og lögreglan stöövar um-
ferðina á Laugaveginum eða
Karl Johann i ósló. Nei þaö þarf
meira til.ogekki sist þegar sjó-
menn eiga i hlut. Hvað skyldu
annars islenskir sjómenn hafa
sagt I sporum þeirra norsku? —
Það er væntanlega ekkert fall-
egt, ef dæma má af ýmsum öðr-
um viðbrögðum þeirra.
Skipun Einars kom
ekki alveg á óvart
Eftir allt þetta loðnutal, var
þvf kærkomiö að fá aðra frétt af
vettvangi stjórnmálanna, en
þaðvar útnefning Einars Agúst-
sonar sem sendiherra Islands I
Kaupmannahöfn frá og meö
næstu áramótum. Þetta kom
kannski ekki alveg á óvart, þvi
nafn Einars haföi oftlega verið
neftit i sambandi við þessa
stööuveitingu, og reyndar áöur
borið á góma, þegar sendi-
herraembætti losnuöu i ná-
grannalöndunum. Þótt utanrik-
isráðuneytiðhafi enn ekki viljaö
staðfesta útnefninguna. Máiið
er það, að dönsk stjórnvöld
veröa að viðurkenna formlega
aö vilja „taka á móti” Einari
Agústssyni, alveg eins og fs-
lensk stjórnvöld veröa að viður-
kenna fyrirfram að þessi eða
þessi Sovétmaður, Kinverji eða
Amerikani verði sendiherra i
Reykjavik. Fyrr en sú viður-
kenninghefur fengist, staðfesta
utanrikisráðuneyti viökomandi
landa yfirleitt ekki útnefningu
nýs sendiherra.
Þaðer ekki við ööru aö búast
en Danir viðurkenni Einar sem
sendiherra i Kaupmannahöfn og
hákarl
það fljótlega. Hann er vel þekkt-
ur í dönsku utanrlkisþjónust-
unni, eftir aö hafa veriö utanrik-
isráðherra hér á landi I sjö ár —
lengur en nokkur annar fyrir-
rennara hans. Þá þykir Dönum
vist sómi aö þvf að fyrrverandi
utanrikisráöherra skuli verða
skipaður sendiherra I Kaup-
mannahöfn — finnst það virö-
ingarvottur. Það er heldur ekki
nýtt fyrirbrigði að Islendingar
skipi fyrrverandi pólitikusa i
þetta embætti, og ér skemmst
að minnast þess aö Agnar
Klemenz Jónsson núverandi
sendiherra þar, tók viö af Sig-
urði Bjarnasyni frá Vigur og
þaráöur hafði Gunnar Thorodd-
sen setið i þessum stóli og til-
kynnti meðal annars úr honum
að hann hygðist gefa kost á sér
til embættis forseta Islands áriö
1968.
Það er ekki óliklegt að ýmsir
innan utanfikisþjónustunnar
hafi talið sig frekar eiga tilkail
til þessa embættis, en Gröndal
hefur greinilega haft i huga að
skipa pólitikus i það, fyrst
Gylfa, ogaðhonum frágengnum
Einar. Þessi neitun Gylfa, að
vilja ekki fara til Kaupmanna-
hafnar, gefur óneitanlega þeim
orðrómi byr undir báða vængi
aöhann hyggist gefa kost á sér I
forsetakosningum, ef Kristján
Eldjárn heldur ekki áfram.
Hver tekur við af Ein-
ari
Nú þegar ljóst er að Einar
Agústsson hverfur af þingi,
hljóta menn að velta þvi fyrir
sér hver verði arftaki hans sem
þingmaður I Reykjavik.
Framboð Framsóknarflokks-
ins iReykjavik við siðustu kosn-
ingar var ákveöið I prófkjöri.
Þar var hartbarist,ogEinar fór
meö sigur af hólmi. I öðru sæti
varð Guðmundur G. Þórarins-
son verkfræðingur og i þriðja
sæti Þórarinn Þórarinsson
Timaritstjóri. Það er ljóst að
Guðmundur G. Þórarinsson tek-
ur sæti Einars á næstu þingum,
eða þar til kjörtimabilið rennur
út og þá verður Þórarinn Þórar-
insson varaþingmaöur og á
möguleika á þvi að komast aftur
á þing i forföllum Guðmundar. 1
fjórða sæti á listanum var
Sverrir Bergmann læknir og i
fimmta sæti Kristján Friöriks-
son iðnrekandi og hugsjóna-
maður.
Þótt listinn hafi litiö þannig út
viö siðustukosningar.er engan
veginn talið vist að Guðmundur
G. Þórarinsson verði i efsta sæti
hjá Framsókn við næstu kosn-
ingar. Bæði er aö hann er ekki
sagður sérlega vinsæll I flokkn-
um, en hitt getur þó ráðiö
meiru, og það er að núverandi
formaður Steingrimur
Hermannsson feti i fótspor
Benedikts Gröndal og fari I
efsta sætið I Reykjavik. Staö-
reyndin er sú að Steingrimi hef-
ur ekkert vegnað allt of vel i
Vestf jarðakjördæmi, þrátt fyrir
aö Hermann hafi verið búinn að
leggja inn orð fyrir soninn á
mörgum bæjum. Ekki er talið
lfklegt að Þórarinn Timarit-
stjóri fari aftur I prófkjör til að
falla, þvi staðreyndin er nefni-
lega sú, aö það er ekki nóg að
maðurinn sem fer i prófkjör sé
frambærilegur og með mikla
stjórnmálalega reynslu. Það
þarf lika heilmikið að gera og
setja á laggirnar heila kosn-
ingamaskinueigi að nást árang-
ur i préfkjörii Reykjavik. Þessa
maskinu hafði Guðmundur G. I
góöu lagi fyrir prófkjöriö og
þessvegna náði hann öðru sæt-
inu. Kannski næst samkomulag
með þeim verkfræðingunum
Steingrími og Guömundi G.
varðandi efstu sætin, ef byrinn
veröur Framsókn i hag fyrir
kosningar, sem gætu allt eins
orðiönæsta vor.einsogeftir tæp
jrjú ár.
Þaö hefur verið rætt um þaö,
aö Karvel fari fram fyrir Fram-
sókn á Vestfjörðum I næstu
kosningum, og vist er að það
gæti orðiö báðum til góðs, þótt
sumum þætti Karvel kannski
einum of hávær á samkundum
Framsóknarmanna. En eitt er
ákaflega óliklegt og þaö er að
þeir færu saman I framboð á
Vestfjörðum Karvel og Stein-
grlmur. Þetta eru frekar ólikir
menn þótt báðir séumyndarleg-
ir á velli og geti sagt meiningu
sina. Með þvi að Steingrlmur
væri efstur I Reykjavik myndi
margt vinnast. Auknar likur
væru á aö fylkingar Karvels og
Framsóknar sameinuöust á
Vestfjörðum ognæöuinn tveim-
ur mönnum. Framsóknarmenn
i Reykjavik gætu sameinast um
Steingri'm og hann myndi áreið-
anlega hressa upp á fylgið I höf-
uðborginni — og veitir ekki af.
Svo er það vara-
formaðurinn
Einar Agústsson er vara-
formaöur Framsóknarflokksins
og lætur að sjálfsögðu af þeim
störfum þegar hann fer til
Kaupmannahafnar. Það verða
ýmsir til að berjast um þaö
embætti, þótt valdalitið sé, en
óneitanlega er nokkur upphefð
að þvi að bera titilinn vara-
formaöur. — Gunnar
Thoroddsen hefur allavega ekki
viijaö sjá af honum á undan-
fórnum árum.
Dyraverðir á Hótel Borg svör-
uðu I siöasta blaði athugasemd-
um, sem ég gerði við störf þeirra
og starfsaðferðir i Vettvangs-
grein hér i blaðinu 3. ágúst s.l.
Er helzt á þeim að skilja, að
þeir hafi staðið sig með hinni
mestu prýði I sambandi við þann
atburð, sem ég rakti og þótti á-
stæöa til að skýra opinberlega
frá.
Um aðdraganda þess, aö þeir
viku ungum manni út af Hótel
Borg ætla ég ekki að orðlengja.
Ég tók strax fram i grein minni,
að hannkynni að hafa unnið til
þess. Það réttlætti hins vegar
ekki aðferðir dyravarða.
Um þetta þarf þvi ekki aö
þrasa.
Að öðru vil ég vikja örlitið.
1. „Virtist þá eftir nokkur átök
innandyra, sem fyrrgreindi mað-
urinn fengi krampaköst..”
Það sem ég sá var þetta: Þrir
dyraverðir righéldu piltinum og
beittu hann fantabrögðum, þar
sem hann lá ósjálfbjarga i gólf-
inu. En ég sá meira. Einn dyra-
varðanna sveiflaði löpp aftur og
lét riða á piltinum, eins og hann
væri fótbolti. Ég lét þessa ekki
getið i fyrri grein minni.
Samkvæmt frásögn dyravarða
var pilturinn með flogaveikis-
kast. Ofangreint hefur tæpast
verið lækning á flogaveiki.
Aðfarirnar kynnu hins vegar að
hafa valdið þvi, að „hvit froöa”
lak út um munn hans.
Hafi pilturinn verið flogaveikur
eða fengið einkenni sem minntu á
flogaveiki vegna meðferðarinnar,
þá get ég vottað, að dyraverðir
gættu þess ekki að setja upp i
munn hans eitthvað handbært,
s.s. greiðu eða veski, eins og
gjarna er gert við flogaveikt fólk.
2. „1 þvi ber að mann æstan
mjög sem siðar kom i ljós að var
Halldór Halldórsson og hélt hann
þvi fram, að við værum að mis-
þyrma manninum...’*
Undirritaður var ekki „æstur
mjög” enda þótt hann hefði fulla
ástæðu til. Ég SA misþyrmingar,
en ekki aðhlynningu vegna floga-
veiki.
3.,,... og hafði einn okkar fullt I
fangi með að halda Halldóri frá,
og geröi hann það með þvi að
halda millihurðinni lokaðri.”
Hvernig getur dyravörður átt I
fullu fangi með að halda mann-
eskju frá „athafnaklefanum”,
þegar viðkomandi stóð I hópi fé-
laga sinna i um 5 metra fjarlægð
frá þessari miliihurð, eftir aö
hafa verið visað út úr klefanum?
4. „Um leið visuöum viö Hall-
dóri út vegna framkomu hans i
þessu máli sem hann neitaöi og
báðum við þvi lögregluna um aö
láta hann fylgja meö, en ekki
hlýddi hann þvi, og þurfti þá lög-
reglan að bera hann út.”
Það er rétt, að undirrituðum
var visað út. Hvers vegna láta
dyraveröir ekki getið um. Ég bað .
um ástæðu, þegar lögreglumaður
bað mig að fylgja sér út, en fékk
enga aðra en þá, sem ég gat um I
fyrri grein minni: „Hann var aö
trufla okkur við störf.” Ég neitaði
aldrei að fara út.
Að þessu eru vitni.
Og er þá lokið leiðréttingu smá-
atriða.
Eftirleikurinn er hins vegar á
margan hátt athyglisverður.
Fyrir skrif min og það eitt að
veröa vitni að þeim atburöum,
sem ég lýsti, hefur mér verið
meinaður aðgangur að Hótel Borg
i einn mánuð utan einu sinni,
hvernig svo sem stóð á þvi. Sama
gildir um félaga minn, sem varð
vitni að atburðum. Og nokkru
siðar var eiginkona félaga mins
sett I svokallað „straff” á Hótel
Borg fyrir það eitt að þekkja
undirritaðan. Hún varö raunar