Helgarpósturinn - 02.11.1979, Side 6

Föstudagur 2. nóvember 1979 —helgarpósfuririrL.
stiklod í jíiaBCKaFLóonu
Gö turæsiskandida tar
eftir Magneu J. Matthiasdóttur
bó páskahelgin sé feröahelgi
hyggja fáir á Utvist þetta skir-
dagskvöld. Veðriö býöur enda
ekki uppá slikt — grenjandi
rigning og rok. Þó láta ekki allir
slikt aftra sér. 1 austurborginni
veifar puttaferöalagur þumal-
fingri aö förumannasið — ein -
manaleg vera, berfætt og yfir-
hafnarlaus i svörtum ballkjól.
Enginn sinnir þöglu ákalli henn-
ar, enginn hiröir heldur um ónot-
in, sem hiin hreytir Ut úr sér á eft-
ir bilunum sem aka framhjá
henni án þess aö nema staöar.
Enginn nema vindurinn — þetta
er einka-skemmtiatriöi hans.
Hann dundar sér viö aö hárreyta
hana, ber hana utanregnsvipu og
tætir I fötin rétt einsog hann eigni
sér þau. Samt þrjóskast hún viö.
Hvitgrár leigubill meö glóru-
augurennir út úr ssoranum, virðist
fyrst ætla aö aka 'framhjá einsog
hinir, en nemur staöar skammt
frá. Stúlkan hleypur viö fót aö
bilnum, hrasar, nær jafnvæginu
þóá ný og heldur áfram. Dökk-
hæröur og illa rakaöur piltur
brosir til hennar út um bilglugg-
ann.
,Halló vinkona. Hvert er verið
aö fara?”
„Hvert sem er.”
„Passar. Viö erum einmitt á
leiöinni þangaö. Hoppaöu uppi.”
Hann opnar bildyrnar og stúlk-
an skreiöist inn i sætiö viö hliö
hans. Bíllinn ekur aftur af staö.
„Hvaöan ertu að koma, vin-
koria?” spyr dökkhæröur.
Þeir eru þrlr i bilnum auk bil-
stjórans — dökkhæröur, annar
yngri 1 framsætinu meö axlasitt
ljóst hár og miðaldra maöur i
aftursætinu. Hann viröist vera
meö harla litlu lifsmarki, trúlega
vegna drykkju.
„Úr partý.”
„Fjör?”
„Brjálað fjör. Þessvegna er ég
hér, ha?”
Dökkhærður hlær.
„Ég kann vel viö þig vinkona.
Þú ert annars komin á réttan
staö. Aldrei dauöur, punktur hjá
okkur, ha, Gummi?”
Ljóshæröur tautar eitthvaö
óskUjanlegt i framsætinu.
„Hann er nú ekki beinlinis lif-
legur punkturinn þarna i
horninu.”
„Tobbi? Finn náungi, Tobbi.
Svona, Tobbi — hresstu þig viö,
maöur. Dama i bilnum.”
„Góöi, láttu hann vera. Þaö er
ekki upprisa fyrr en á þriöja
degi.”
„Þaö var rétt, vinkona. Leyfum
þreyttum aö sofa. Viltu sjúss?
Gummi — réttu mér flöskuna.”
„Hvaö segir bilstjórinn?”
„Uss, hann segir ekkert, maö-
ur. Finn náungi. Búinn aö rúnta
meö okkur I allt kvöld. Bestu
bllarnir hjá Steindóri. Hvaö er
þetta maöur? Ertu heyrnarlaus?
Flöskuna sagöi ég.”
Flaskan er rétt boöleiö i aftur-
sætiö. Dökkhæröur drekkur væn-
an sopa, réttir stúlkunni svo grip-
inn. HUn bragöar á og reynir að
bregöa ekki svip þó óblandað
brenniviniö svlöi hálsinn innan.
Fær sér annan sopa og hóstar
ekki einu sinni. Dökkhæröur er
fullur aödáunar.
„Þetta likar mér, vinkona.
Hvaö heitiröu elskan?”
„Halla. En þú?”
„Beggi. Sigurbergur Oddur
Steinþórsson, en kallaöu mig það
ekki uppi opiö geöið á mér.” Hann
hlær og tekur aftur við flöskunni.
Bætir á sig Tobba er ekki boöiö,
enda hann greinilega búinn aö fá
nóg I bili.
„Heyröu — þú kemur meö okk-
ur á ball.”
„Égerekkimeö neinn pening.”
„Býttar engu — ég splæsi. Auö-
vitaöblæöirmaöurá dömuna.ha,
Gummi?
„Ég er ekki 1 skóm.”
„Viö reddum þvi. Ég keyri þig
heim — þeir hleypa þér ekki inn
skólausri. Maöur kemst ekki
einusinni inn á strigaskóm. Hvar
býröu?”
„Skerjafiröi.”
„Ekkert mál — segöu bara bil-
stjóranum til.”
Húsiö I Skerjafiröinum reynist
vera á sínum staö. Hins vegar
kemur nýtt vandamál til sögunn-
ar, þegar hvitgrái blllinn kemur á
áfangastaö. Stúlkan hefur enga
lykla. Samt fer hún út, aögætir
hvort útidyrahuröin sé læst, gáir
aö bakdyrunum. En hún kemst
ekki inn I húsiö.
Hún gengur lúpuleg aö bilnum
og sest inn aftur.
„Þaö er læst,” segir hún.
„Djöfuls vesen. Engir auka-
lyklar?”
„Hjáömmu.Þangaðferég ekki
svona.”
Þó ekki væri. Viö reddum
þessu. Enginn gluggi opinn?”
„Þvottahússglugginn. En hann
er skrúfaður — þaö kemst enginn
inn um hann.”
„Nó problem. Viö reddum
þessu. Upp meö þig Gummi —■
daman kemst ekki inn.”
Nú gripur bilstjórinn i taum-
ana.
„Heyriði strákar — þetta geng-
ur ekki.”
„Hvaö er þetta, maöur? Nó
problem. Pian býr hérna.”
„Þaö veit ég ekkert um. Ég fer
beinustu leiö á stööina meö ykkur
ef þiö brjótist hérna inn. Ég vil
ekki láta blanda mér 1 neitt.”
„Láttu ekki svona maður.
Daman þarf bara aö ná sér i skó,
þeir hleypa henni ekki inn skó-
lausri á óöali maöur. Viö förum
ekki einu sinni inn, bara hún.”
Þeir þræta um þetta fram og
aftur, en loks gefst bilstjórinn upp
og lætur tíl leiöast aö lita undan.
Piltarnir leggja til atlögu viö
gluggann, vopnaöir vasahnif.
Stúlkan stendur hjá einsog 1
draumiogfylgistmeö. Þegar þeir
loks hafa boriö sigur af hólmi
hjálpa þeir henni inn.
Húsiö er henni framandi. Hún
fer hratt yfir og hljóölega, þó eng-
inn sé heima, sem gæti heyrt til
hennar. Finnur sér svarta lakk-
skó, sem hún annarsaldrei notar,
rennir greiöu i gegnum háriö. Sér
aö regniö hefur leikiö andlitsfarö-
ann illa — lappar uppá hann eftir
bestu getu. Svo finnur hún jakka,
kastar honum yfir sig, hleypur út
og skellir. Félagarnir tveir eru
búnirað koma glugganum I samt
lag og eru sestir inn i bilinn. Þeim
er ekkert að vanbúnaöi lengur.
Um þessar mundir er að koma
út hjá Almenna bókafélaginu ný
skáldsaga eftir AAagneu J.
AAatthíasdóttur og ber hún heitið
Göturæsiskandidatar. Þetta er
önnur skáldsaga AAagneu — sú
fyrri Hægara pælt en kýlt kom
út í fyrra.
Þessi nýja skáldsaga fjallar
um unga menntaskólastúlku sem
missir stef nuna í líf inu og lendir í
félagsskap göturæsiskandidat-
anna.
Hér á eftir birtist 2. kafli bók-
arinnar og segir frá þegar stúlk-
an kemst inn i félagsskapinn.
„Vil helst ekki predika”
— segir Magnea J.
„Göturæsiskandidatar” er
þriöja bók Magneu J.
Matthiasdóttur. t fyrra kom út
bókin „Hægarapælt enkýlt”, og
áöur haföi hiin gefiö út Ijóðabók.
Helgarpósturinn spuröi Magneu
hvort nýja bókin væri Ifk þeirri
sem kom I fyrra.
„Mér finnst hún mjög ólik”,
sagöi Magnea. „Efniö er annaö,
og annaö efni kallar á önnur
vinnubrögö. 1 fljótu bragöi kann
aö viröast aö efni nýju bókar-
innar sé mjög kalt, og kannski
litiö sjarmerandi þar til betur er
aö gáö”.
„Þessi bók, eins og hin reynd-
ar, er um efni sem almennt er
ekki fjallaö um í okkar bók-
menntum. Það hefur veriö
gengiö framhjá þessu fólki og
þaö varla taliö til manna. Mig
langaöi til aö sýna fram á aö
jjetta er lifandi fólk, sem hefur
tilfinningar eins og aörir og á
sitt lif, hvernig svo sem mér
hefur tekist til”, sagöi Magnea.
Matthiasdóttir
Nýja bókin „Göturæsiskandi-
datar” gerist i Reykjavik i nú-
timanum, og er skáldsaga, „aö
sumu leyti”, eins og Magnea
oröaöi þaö. „Kveikja aö þessu
eru raunverulegir atburöir, sem
siöan er ekki nákvæmlega fariö
meö. Ég miöa hinsvegar viö
hluti sem gætu veriö aö gerast
og eru aö gerast”.
„Þetta er bók um fólk sem er
aö tapa f okkar þjóö-
félagi, vegna þess aö þaö passar
ekki inni. Þaö fellur ekki aö
þjóðfélaginu, og þjóöfélagiö
ekki aö þvi. Þessvegna leitar
þaö burt frá þessum viöur-
kenndu normum, og oft meö að-
stoö einhverskonar vimugjafa”,
sagöi Magnea.
„Þannig má þvl segja aö ein-
hverskonar vitahringur veröi
til, þótt þaö sé alls ekki viöur
kennd staöreynd meöal þessa
fólks”, hélt Magnea áfram.
„Fyrir þvi er þetta bara rútina
eöa ástand — möguleikinn aö
Magnea: „Miöá vib hluti sem
eru aö gerast”.
lifa einhvernveginn, og ööruvisi
lifnaöarhættir koma ekki til •
greina. Þeir sem eru byrjaöir I
þessu dettur varla I hug aö til sé
annar kostur”.
— Hvernig llf er þetta, gott
eöa vont?
„,Þetta er bara lif”, svaraöi
Magnéa. „Hver á aö dæma um
hvaö sé gott líf eöa vont? Frá
sjónarhóli flestra, og jafnvel
fólksins sem upplifir þaö, er
þetta sjálfsagt dapurlegt lif”.
— En frá sjónarhóli höfundar-
ins?
„Ég vil helst ekki predika, þó
sjálfsagt komi minar skoöanir
fram”, sagöi Magnea og hló.
„Ég er á móti predikunum. Ég
vil segja frá hlutum alveg eins
og þeir eru, eöa segja sögu.
Predikanir eru afskaplega
hvimleiö fyrirbæri að mfnum
dómi, og bara til þess fallnar aö
kalla á neikvæö viöbrögö hjá
fólki, jafnvel þó þaö viti aö þar
er margt sannleikanum sam-
kvæmt”, sagöi Magnea.
Hún varöist allra frétta um
þaö sem hún er aö skrifa núna,
en sagöist „alltaf vera aö”.
-GA
■ Sænsku Volvóverksmiöjurnar
hafa ákveöiö aö leggja fram stór-
fétilstyrktar Grand Prixitennis.
A næstu þremur árum leggja
verksmiöjurnar fram þrjár mill-
jónir dollara, eöa um einn mill-
jarö fsl. krónur. Þar meö kemur
Volvó I staö tannkremsframleiö-
andans Colgatesan stærstistyrkt-
araöili þessarar iþróttar. „Ódýr
auglýsing fyrir okkur”, segir
stjórn Volvo. En stjórnarmenn i
starfsmannafélagi verksmiöj-
unnar eru ekki eins ánægöir. „Ef
tennisinn seldi ekki tannkrem,
hvernig getur hann þá selt bfla?”
sagöi fwmaöur starfsmannafé-
lagsins, og Dætti við, að félaginu
hafi ekki veriö skýrt frá þessu
tennisævintýri áöur en þaö var
ákveöiö...
■ Lögreglan I Paris tók nýlega l
notkun nýja tegund af radar til aö
hafa eftirlit meö ökuhraöa. Rad-
arinn sýnir ekki aöeins hversu
hratt er ekiö. Viö hann eru tengd-
ar myndavélar, sem taka myndir
bæöi af númeraskiltum bllanna
og ökumönnunum. Óvlöa er um-
feröahraöi meiri en á götum
Parisar, og slys eru þar tiö. En
Parisarbúar eru ekki allir jafn
ánægöir meö þetta, og ökumenn
þar I borg hafa á oröi, aö nú veröi
þeir aö hafa bindi og vera vel
greiddir, þegar þeir eru úti aö
aka, þar sem þeir geti átt von á
þvi hvenær sem er, aö þaö veröi
tekin mynd af þeim. Eitthvaö hef-
ur radarinn haft aö segja, þvi
nokkuö hefurdregiö úrumferöar-
slysum...
En þaö er ekki bara auknu rad-
areftirlitiaö þakka. Fyrir um þaö
bil ári fékk lögreglan I Parls leyfi
til þess aö stööva ökumenn
hvenær sem er og taka blóösýni
til aö mæla áfengismagn. Einn af
fyrstu dögunum eftir aö nýju
reglurnar gengu I gildi geröi lög-
reglan herferö i miöborginni.
Fjöldi ökumanna haföi áfengis-
magn á og yfir leyföu hámarki.
En þar sem herferöin var gerö
rétt eftir hádegismat tóku menn
niöurstööuna ekki svo hátiölega.
Auk þess voru þaö þó nokkrir
ökumenn, sem máttu ekki vera aö
þvl aöblða eftir aö rööin kæmi aö
þeim vegna þess aö þeir voru aö
flýta sér á mikilvæga fundi. Þeir
fengu aö fara...
■ Einn miövikudagur fyrir
skömmu var mikill gleöidagur
fyrir félaga I Samtökum
heimsfriöar og sameining-
ar. Stofnandi trúhreyfing-
arinnar séra Moon og kona
hans eignuöust son, sem skiröur
var Hyung Jin. Þetta var 11 barn
þeirra hjóna. Tvö elstu börn'
þeirrahjónaeruaö heiman vegna
skólagöngu, en hin sitja enn I
fööurhúsum.
Iðnaðarbankinn hefur nú hækkað
hámark mánaðarlegra innborgana í
IB-lánakerfinu úr
75 þúsund í 100 þúsund krónur.
Þetta er gert með tilliti til
verðlagsþróunar, - til að mæta þörfum
fólks.
Horfðu eitt ár fram í tímann: Þinn
sparnaður og IB-lánið. Samtals allt að
krónum 2.545.000,-