Helgarpósturinn - 02.11.1979, Side 19

19
helqarpástLjrinrL- Föstudag
ur 2. nóvember 1979
hans er því ekki óllk þvi sem
birtist I myndum Roberts
Delaunay, Frakkanum sem
vildi gera samtib sina ódauö-
lega, þótt stillinn sé allur annar.
Sýning Einars stendur til 11.
nóvember.
Lifandi málmur
Svo kallar Sverrir Ólafsson
myndhöggvari sýningu sina I
FÍM-salnum aö Laugarnesvegi
112. Þarna eru 22 sktilpttirar, -
standmyndir og lágmyndir sem
Sverrir hefur unniö aö Korpúlfs-
stööum. Auk þessara verka eru
tvö utan sýningarskrár,
kollage-málverk til minningar
um ElvisPresley og fjögur reli-
ef tir byljgupappa.
Sverrir vinnur myndir sinar á
finlegan hátt. Þær btia þó yfir
miklum styrk sem stafar af þvi
hve einfaldar þær eru. Stengur
úr silfurlituöum málmi eru
uppistööur flestra verkanna. tJt
frá þeim spinnur Sverrir svo
rúmtakiö, meö þvl aö lóöa viö
þær mjórri stengur eöa vi'ra.
Þannig eru standmyndirnar i
ættviö sjónvarpsloftnet, langar
Frá sýningu Sverris ólafssonar
I FtM-salnum.
stengur san greiöur eöa grind-
ur eru lóöaöar ofan á. Mynd nr.
2(Madame X) ognr. 18(Skinog
sktirir) eru þannig geröar. Sú
siöarnefnda er eitthvert sterk-
asta verkiö á sýningunni. Mjúk
form greiöanna og samspil
ólíkrar níöurrööunar rimlanna
sem mynda á einni stönginni net
innan formsins, gera þetta
súrrealiska verk ákaflega ljóö-
rænt.
Lágmyndirnar eru gjarnan
samansettar úr málmrörum og
trégrunni. Fjalakötturinn nr. 5
er gott dæmi um þroskaö form-
skyn Sverris. Hamburg 1 nr. 3
fetar hinsvegar þau óljósumörk
sem skilja aö höggmynd og
málverk. Mig grunar aö ein-
hvern tima á lifsleiö sinni hafi
Sverrir þurft aö gera upp viö
sig, hvorri þessara greina
myndlistanna hann ætlaöi aö
helga krafta sina.
Mörg verkanna á sýningunni
erufull af leik og kimni. Ballett
nr. 15 er skúlptúr úr tveim
stöngum sem vaföar eru saman
I hnút. Vogun vinnur, vogun
tapar nr. 20 er kúla lóöuö viö vir
sem hangir úr vogarstöng.
Sardina Idós nr. 21 er lagmetis-
dós meö mynd af Kjartani ráö-
herra i.
Verk Sverris bera þvi vott um
þá ánægju sem listamaöurinn
hefur af sköpum þeirra.
Sýningunni lýkur 11. nóvember.
sviöi og sýnisti algeru jafnvægi.
Hann viröist eicki hreyfa eöa
brtika einn einasta vööva fram-
yfir þaö sem nauösynlega þarf
til aö koma verki sinu sem
glæsilegast tilskila. Þetta þýöir
hinsvegar enganveginn, aö
hannsé likur Isköggli, einsog
stundum bregöurfyrir um suma
tæknisnillinga. ööru nær er
hann fullur af hlýju. Hann er
bara ekkert aö „taka sig út”.
Undirleikarinn Helmut
Deutsch er afturámóti meir i
Dragúlastil, þegar hann er sest-
ur viö hljóöfæriö allur i heröun-
um og augnabrúnum og var
næstum mefistóiskur á svipinn,
þegar hann sneri sér fram I
lokatakti Brahms-sónötunnar.
En han n e r ekki verri pia nóleik-
ari fyrir þaö. Hver maöur sinn
stil.
Þaö er nú best aö hætta þess-
um ólikindalátum. Auövitaö
heyröi ég dálitiö i báöum, þar
sem ég sat nógu framarlega.
Einkum þó I fiölunni, enda er
hún meir skerandi. (Ég er aö
saga i eldinn sagöi Þórarinn
Guömundsson vist, þegar hann
spilaöi á fiölu viö jaröarfarir).
Og sónötur Beethovens op. 30 og
Brahms op. 108 voru svo gamlir
kunningjar aö gerlegt var aö
hafa meira en venjulegt yndi af
leik Schneiderhans. Engu aö
siöur var þaö töluverö lifs-
reynsla aö sitja svona og horfa á
meistara spila fyrir hálfdaufum
eyrum. Manni varö hugsaö til
sér betri manna.
Þaö var talaö viö Schneider-
han f sjónvarpinu — auövitað
ekki á hans móöurmáli — og
heföu spurningarnar eins getaö
veriö af segulbandi. Spyrillinn
sást aldrei og röddina þekkti ég
ekki svona heyrnarsljór. En þaí
er leitt, aö rikisútvarpiö skuli
verasvosveltfjárhagslega meö
fávislegu banni á hækkun hinna
smáskitlegu afnotagjalda aö
þaö skuli m.a. ekki hafa efni á
aö halda fréttamenn sem geta
taliö viö listamenn af skynsam-
legu viti. Þaö er sko betur geri
viö annarskonar iþróttir.
„Fyrsta
öngstræti
til hægri"
— frumsýnt á
Akureyri í kvöld
Leikfélag Akureyrar frum-
sýnir i kvöld hiö nýja leikrit
Arnar Bjarnasonar, „Fyrsta
öngstræti til hægri”. Aö sögn
leikstjórans, Þórunnar Sigurö-
ardóttur, hefur nú veriö unniö
aö uppsetningunni meö leikur-
um i tvo mánuði.
I „Fyrsta öngstræti til hægri”
er komið inná samfélagsvanda-
mál — þar greinir frá sttilku
sem hrekst til höfuöborgarinn-
ar, þar sem htin kemst I sálufé-
lag viö eldri og „reyndari” kyn-
systur sina, sem lent hefur ut-
angarðs I velmegunarsamfélag-
inu. Þetta er fyrsta leikrit Arn-
ars sem flutt er á leiksviöi.
„Jú, þaö er mjög spennandi
aö fást viö þetta”, sagöi Þórunn
I samtali viö Helgarpóstinn,
„eins og reyndar öll Islensk
verk sem aldrei hafa veriö flutt
áður. Ég hef unniö aö undan-
förnu meö Sigurjóni Jóhanns-
syni, sem gerir leikmyndina, og
Erni, og viö höfum reynt aö
setja okkur aöeins inni þetta
vandamál — misnotkun á
lyfjum og áfengi”.
„Drukkiö fólk er mjög oft
leikiö á sviöi, og þá yfirleitt á
svipaöan hátt, en viö munum
reyna aö foröast heföina I ttilkun
á fyllibyttum I þetta sinn. Þaö
er mjög vandasamt aö leika
hlutverk stúlknanna tveggja
eins og gefur aö skilja. Þær
■ þurfa aö leika sömu manneskj-
! una undir áhrifum áfengis, und-
Sunna Borg, i ööru aöaihlut-
verkinu i leiknum, hlutverki
önnu.
ir áhrifum lyfja, undir áhrifum
lyfja og áfengis, og það gefur
auga leiö aö erfitt er aö ná Öllum
þeim geöbrigöum fram”, sagöi
Þórunn. 1 aöalhlutverkum
verða Svanhildur Jóhannesdótt-
ir, og Sunna Borg. Hlutverkin
eru nitján og leikendur tiu.
örn Bjarnason hóf vinnu viö
„Fyrsta öngstræti til hægri”,
fyrir tveimur árum.
„Ég haföi áhuga á aö vinna
leikrit úr reynslu sjálfs min og
ýmissa vina úr þessum brenni-
vínsbransa”, sagöi örn.
„Ég reyni aö koma þessu I
söguform meö því að láta 2
stelpur ganga þessa píslar-
göngu inni öngstrætiö, og fylgj-
ast meö þeim reyna aö komast
út aftur. Ég reyni aö sýna framá
hvernig tlöarandinn getur kyn t
undir notkun áfengis og dóps af
öllu mögulegu tagi, en leikritiö á
þó ekki bara aö vera bundiö þaö
afmarkaöa vandamál. Ég reifa
ýmiskonar þjóðfélagsmál og I
leikritinu er komiö inná marga
málaflokka.”
Leikfélag Akureyrar hefur
veriö boöiö til Sviþjóöar meö
þessa sýningu, á norrænt mót
landshlutaleikhtisa, sem haldiö
veröur 3. til 8. desember.
Sýningar ytra veröa tvær.
— GA.
miöur(?), og leysti upp hljóm-
sveitina. Siöan hefur hann veriö
einn á ferö (eins og Bjarki), utan
smátlma sem hann var I hljóm-
sveitinni Plainsong. En ekki hef-
ur honum gengið vel.
Þetta þýöir þó ekki aö þaö sem
Ian Matthews lætur frá sér fara
sé lélegt. Þvertámóti; hann er
mjög góbur söngvari, og plötur
hans — sem mest eru á kántrl-
rokklínunni — vel gerðar, En þaö
er einsog skorti herslumuninn á
lögunum. Þó þau séu þrælgóö, þá
vantar þau eitthvaö, sem þarf til
aö fólk fari aö raula þau daginn út
og inn, og þarafleiöandi komast
þau aldrei á vinsældalista.
Þetta gildir lika um nýjustu
plötuna, Siamese Friends. Hún er
mjög vönduö, allt spil og söngur
fyrsta flokks, lögin flest ljúf. En
þar er ekkert lag sem sker sig úr
og lætur raddböndin aldrei I friöi.
Brand X— Product
Þaö er ekki af honum Phil
Collins skafiö. Hann lætur sér
ekki nægja að vera ein aöal-
sprautan i fremstu rokkhljóm-
sveit nútimans, þe Genesis,
þarsem hann þeytir húöir, syngur
og semur lög af mikilli snilld, —
heldur er hann á slfelldum þeyt-
ingi út og suður aö aöstoöa Pétur
og Pál viö hljómplötugerð, og er
meö nokkrar hobblgrtippur I
gangi. Ein þessara hobbígrtippa
er Brand X, jassrokksveit, meö
nokkra af færustu hljóðfæraleik-
urum Breta innanborös Jon
Giblin, Mike Clarke, Robin
Linnley og Percy Jones. Og var
meö Band X aö gefa tit plötu ný-
lega sem heitir Product.
Product inniheldur 9 lög, eftir
hina og þessa innansveitar og
utan. Og er i stuttu máli sagt:
alveg hreint ljómandi góö (eöa
þannig sko, einsog Laddi mundi
segja). Mest áberandi karakter
plötunnar er aö sjálfsögöu Phil
Collins — þannig aö einstaka
sinnum finnst manni bregöa fyrir
Genesisblæ. En Brand X eru
miklu djassaöri en Genesis, og
hefur þvl sinn sérstaka stll. Ef ég
ætti aö nefna einhver lög sem mér
þykja skara fram úr — sem er
mjög erfitt því platan myndar
sterka heild — þá væru það
kannski Not Good Enough, Don’t
Make Waves, Soho og And So To
F.
Delta klíkan
ANIMAL
HiUfE
Ný eldfjörug og skemmtileg
bandarisk mynd
Sýnd kl 9
Bönnuö innan 14 ára.
Allt í steik
Endursýnum þessa fjörugu
grtnmynd um sjónvarp og
kvikmyndir
Leikstjóri John Landis, sá
sami og leikstýrir Animal
House (Delta Klikan).
Sýnd kl. 5,7 og 11.
Gamall spæjari í nýju Ijósi
Austurbæjarbió: The Late Show.
Bandarisk. Árgerö 1977. Handrit
og leikst jórn: Robert Benton.
Aöahiutverk: Art Carney, Lily
Tomlin.
Fyrsta kvikmyndin sem Robert
Benton leikstýröi var Bad
Company, nokkuð sérstæður
vestri sem Háskólabió sýndi fyrir
allmörgum árum. Aöur haföi
hann einkum getiö sér orö fyrir
Show aldurhniginn, magaveikan
einkaspæjara I Kaliforniu «em
flækist inn I mál sem I fyrstu
viröist lítilfjörlegt en fær auövit-
aö von bráöar á sig aðra og flókn-
ari mynd. Benton fer nærfærnum
höndum um þetta gamalkunna
efni, og tvinnar saman húmor og
spennu, hlýju og kaldhæðni á
skemmtilegan hátt. Samleikur
Carneys og Lily Tomlin I hlut-
Kvikmyndir
eftir Þráin Bertelsson
Arní Þórarinsson
handrit sin og þeirra frægast var
handrit hans og David Newmans
aö kvikmynd Arthur Penns
Bonnie and Clyde. I þessum
tveimur handritum er Benton aö
taka til endurmats tvær
amerlskar goðsagnir, — annars
vegar glæpamyndaheföina og
hins vegar vestraheföina. I The
Late Show gerir hann tilraun til
svipaörar nýsköpunar innan
einkaspæjaraheföarinnar. Þetta
hafa margir reynt áöur, þeirra á
meöal Robert Altman sem flutti
Philip Marlowe, spæjara
Raymond Chandlers, inn I
nútfmann I The Long Goodbye.
Um sumt svipar The Late Show
til þeirrar myndar og Altman er
sjálfur framleiöandi. Hins vegar
tekst Benton betur aö gefa
þessari gömlu formúlu merkingu
I nútlmanum en Altman.
Art Carney leikur I The Late
verki taugaveiklaös umboös-
manns sem veröur félagi hans I
rannsókninni, er einkar ánægju-
legur.
1 heildina er þetta hin ágætasta
skemmtun, þótt örlltiö skorti á aö
nægilegur kraftur sé i framvind-
unni. — AÞ
Art Carney og Lily Tomlin á
hættulegu augnabiiki I The Late
Show.
FÁTT UM FÍNA DRÆTTI
Tónabió: Klúrar sögur, (Bawdy
Tales).
ttölsk. Argerö 1979. Handrit: Pier
Paolo Pasolini. Leikstjóri: Sergio
Citti. Aðalhlutverk: Ninetto Dav-
oli, Franco Citti.
Sjálfur söguþráöurinnerhvorki
langur né flókinn: Tveir smá-
glæpamenn leita uppi afvikinn
staö til að ganga örna sinna. Og
sér til afþreyingar, svona rétt á
meðan, taka þeir aö segja hvor
öðrum klúrar sögur. Þriöji maö-
urinn kemur og tyllir sér niöur
hjá þeim, sem hann skyldi þó
aldrei hafa gert, því smáglæpa-
mennirnir hafa ekki fyrr hysjaö
upp um sig brækurnar en þeir
myröa hann til fjár.
Smáglæpamennirnir eru siðan
handteknir og dæmdir til dauöa,
alla leiöina á gálgann skemmta
þeir sér viö klámsögur.
Höfundur handritsins er Pier
Paolo Pasolini, leikstjórinn frægi
sem myrtur var fyrir um þaö bil
fjórum árum. Meö þessu handriti
slnuhefur hann sennilega einkum
ætlaö sér þrennt: aö boöa mönn-
um jaröbundna llfsnautn og lífs-
gleði, og deila á kaþóslku kirkj-
una, og aö segja tviræðar sögur
fólki til skemmtunar. Þetta
þrennt haföi honum áður tekist I
myndum slnum ,,Tidægru” og
„Kantaraborgarsögum”. Þvl
miöur er Sergio Citti, sem stjórn-
ar „Klúrum sögum” ekki jafn-
magnaöur og Pasolini. Honum
tekst einungis aö segja klúrar
sögur. Ekki þar fyrir, að hafa má
dágóöa skemmtun af sumum sög-
unum, og sömuleiöis eru aöalleik-
ararnir Ninetto Davoli og Franco
Cittifrábærir Ihlutverkum sinum
sem smáglæpamennirnir sem
enda i gálganum.
Kvikmyndatökuna annast Ton-
ino Delli Colli en lltiö af hans á-
gæta starfi kemst til skila á sýn-
ingum Tónablós, þvi sýningarein-
takiö er afar illa fariö.
Eins og raunar flestar myndir
sem hér erusýndar fylgir Islensk-
ur skýringartexti, og þess vegna
er leitt til þess aö vita aö myndin
skuli vera sýnd meö ensku tali en
ekki itölsku, þvl hljómfall Itölsk-
unnar hæfir betur látbragöi leik-
aranna heldur en sti stirba enska
sem töluö er.
1 auglýsingu frá Tónablói er
viökvæmu fólki ráölagt aö sjá
ekki myndina. Undir þaö er sjálf-
sagt aö taka, þvi þarna er fátt um
flna drætti. — ÞB.
OBORGANLEG SKEMMTUN
VH )B0I RGUI HEI (Kl!
VIÐ BORGUM EKKI!
Sýning sem gekk fyrir fullu húsi í allan fyrravetur
Miðnætursýning í Austurbæjarbiói laugar-
dagskvöld kl. 23.30.
Miðasala i Austurbæjarbiói frá kl. 4 i dag —
Simi 11384