Helgarpósturinn - 06.08.1982, Blaðsíða 17

Helgarpósturinn - 06.08.1982, Blaðsíða 17
-IpjsfiLf! ,rjnn Föstudagur 6. ágúst 1982 17 Eftirmáli vid Kaupmannahafnarpóst Rætt við hommann sem vísað var út af Óðali: „Þið voruð að gera meira en að dansaTT — sögðu dyraverðirnir Ég haföi samband viö mann þann sem rekinn var út af Óöali og sagt er frá i viötalinu hér á undan. — Mér var sagt aö fólk eins og ég væri ekki æskilegt þarna inni. Dyraveröirnir sögöu aö ég heföi dansað viö vin minn þarna fyrir tveimur dögum; ég spuröi þá hvort bannaö væri að dansa en bvi var ekki svaraö. Þá spuröi ég hvers vegna þeir heföu ekki grip- ið inni þá, en þvi var heldur ekki svarað, heldursagt að viö hefðum verið að gera meira. En þeir sögöu ekkert hvaö þetta meira var, bara meira og meira. Ég fékk aö fara upp og ná i glasið mitt og hringdi þá i lög- regluna til aö fá skýrslu, því þá gæti ég höfðað mál á hendur staönum, nokkurs konar prófmál. Ég talaði við kvenlögregluþjónog sagöi henni sóguna. Hún sagöi aö þetta væri ekki leyfilegt og að lög- regian yrði mætt eftir korte'r. Þá mættu þrirlögregluþjónar og þeir voru nú bara með kjaft. Þeir neit- uöu aö skrifa skýrslu og bentu mér bara á lögfræðing, þótt ég segöi þeim aö ég kæmist ekki langt án lögregluskýrslu. Þeir sögöu aö dansstaöir heföu sama rétt og einkaheimili til aö Svar Jóns Hjaltasonar hjá Óðali: Hommar virðast hafa meiri þörf fyrir fleðulæti en aðrir Helgarpósturinn hafði samband við Jón Hjaltason forráðamann Óðals og gaf honum kost á að skýra afstöðu þeirra Óðalsmanna til þess máls sem um er fjallað í viðtalinu hér á síðunni og í Kaupmannahafnarpóstinum. Fer hér á eftir svar Jóns: „Greinin sem vitnað er í er slíkt bull að ég hirði ekki um að svara henni. Ég get hins vegar upplýst okkar almennu reglur. Það er þá fyrst: - Hverjir komast inn? Allir sem hafa aldur til, eru hreinirog snyrtilegir, klæðast fatnaði sem ekki telst öfgakenndur og eru ekki ölvaðir, - þeir eru velkomnir í Óðal. Öfgakenndur eða óboðlegur klæðnaður, er það víðfeðmt hugtak að ekki verður á annan hátt úr skorið en með mati hinna reyndari dyra- varða. Hverjum er vísað á dyr? - Þeim er gerist uppivöðslusamur, hvort sem er til munns eða handa. Svo er og með brot á öllum almennum umgengnis- venjum, ölvun o.þ.h. Þeim er sýna kynferðislega tilburði er ganga út fyr- ir almennt velsæmismat er og vísað á dyr og gildir þá kynferðið einu. Reynslan hefur hins vegar sýnt okkur að homoistar virðast hafa meiri þörf fyrir fleðulæti og flennuflangs en annað fólk. Margir í þeirra hópi eru engir aufúsugestir í Óðal. Hygg ég að þeir sem að öðru leyti lifa eðlilegri skaphöfn hafi ekkert dálæti á þessum auglýsingadrottningum, sem líklega eru málstað homosexualistan sem þrýstihóps til mestu óþurftar." fleygja fólki út. Þá spuröi ég þá hvort ég mætti þá selja brennivin heima hjá mér, fyrst sömu reglur giltu fyrir báöa staöi. Einn þeirra var stórhneyksl- aður yfir þvi að eg skyldi segja konu frá sögu minni, en þá spuröi ég náttúrlega hvort kónan væri ekki i lögreglunni. — Athugaöiröu hvort þessi lög væru til? — Nei, ég mátti nú ekki vera aö þvi, ég var á leiöinni út aftur. Samtökin heima ætluðu nú að at- huga þetta. Annars er ööal ekkert einsdæmi. Skemmtistaðir i Reykjavik geta tekiö upp á aö hafa hommalaus kvöld, þá er bara engum strák hleypt inn sem dyravörðunum þykir homma- legur. — Þessi maöur segir mér lika frá atviki sem gerðist i Stokkhólmi sl. sumar, nánar tiltekiö i lok ágúst. Þá tók hann ásamt fleiri Islendingum þátt i kröfugöngu sem RFSL (sænsk samtök sem berjast fyrir kynferðislegu jafn- rétti) stóöu fyrir. Um þaö bil 4.000 manns tóku þátt I þessari göngu og gekk hver þjóö meö sinn fána, þám. Islendingarnir. Nokkru seinna frétta þeir aö áhugamaður um ljósmyndun i islenska sendi- ráöinu hafi sýnt kunningja sinum myndir sem hann tók af islensku þátttakendunum i RFSL-göng- unni. Ekki vissu þeir til að ljós- myndarinn ætlaöi aö nota mynd- irnar i ljótum tilgangi, en þó eru nokkur atriöi umhugsunarverö. Til dæmis eru ljósmyndir oft notaöar gegn andstæöingum og er eitt gott dæmi úr forsetakosn- ingabaráttunni á Islandi I fyrra þar sem óspart voru notaðar myndir af Vigdisi forseta i Kefla- vikurgöngu. Tveimur eöa þremur dögum fyrir RFSL-gönguna i Stokkhólmi átti heimildarmaöur minn og kunningi hans erindi i islenska sendiráöiö og þar sem annar þeirra er þjóökunnur hommi er kannski ekki svo ólik- legt að einhverjum i sendiráöinu hafi dottiö kröfugangan i hug. Hvar ætli þessar myndir séu núna? Erla Siguröardóttir Gert iít á glösin Á sinum tima þótti drykkjuskapur togarasjó- manna hreint óhemjulegur og blöskraði mörgum manninum. Ekki var óal- gengt að sjá i miöbænum i Reykjavik togarakalla i miðri viku bæði vel fulla og illa fulla og hneykslaði ekki tiltökumál. En þetta vissi fólk ekki almennt og þvi þótti þetta hreint óguö- legur lifimáti á stéttinni aö veltast um moldfullir þeg- ar fólk svona almennt átti ekki á sliku von. Þetta þótti jafnvel svo óguöleg sjón aö bláedrú dánumenn á ferö Vestmannaeviapóstur '.■ÆKm Iri Sigurgeir Jónssyni sjt þessi sjón margan góðborgarann. Var um tima talið að togaramenn upp til hópa væru mestu drykkjumenn þjóöarinnar. Þvi eins og menn sögðu, hvernig eru þessir menn eiginlega um helgar þegar þeir haga sér svona i miðri viku. t n tilfelliö var bara það að togaramenn voru ekki i standi til drykkju um helg- ar. Þá voru þeir nefnilega úti á sjó i aðgerð og höföu hvorki tima né nennu til drykkjuláta. Þeirra fridag- ar voru i miðri viku og þá þótti náttúrlega sjálfsagt aö taka úr sér hrollinn enda um miðbæinn uröu miöur sin og uröu aö keyra heim i snarhasti og fá sér einn tvöfaldan til að jafna sig eftir þessi ósköp. Á þessum timum kom það fyrir að túr á togara gat tekiö allt upp I tvo til þrjá mánuöi, ef fariö var á saltfisk og þá voru menn auðvitaö afskaþlega þyrst- ir þegar i land var komið, þurfti þá á tveimur sólar- hringum að vinna upp allar þær helgar sem tapast höfðu i túrnum. En þetta vissi allur almenningur ekki heldur og hneykslaöist þvi sérstaklega á saltfisk- urum sem voru yfirleitt mun drukknari en hinir sem i styttri túrum voru. N ú eru raunar saltfisk- túrar þvi sem næst liðin tiö, allavega eru ekki aörar eins útilegur og þá voru og að megninu til veitt i is fyr- ir heimamarkað enda túr- arnir aö mun styttri. En það er ekki stoppaö i landi lengur en þörf krefur frek- ar en fyrri daginn og sam- kvæmt samningum er það sólarhringur sem menn fá til aö athafna sig i landi, hvort sem það er til drykkju eða annars. Þess vegna kemur þaö enn fyrir aö sést til togaramanna i miðri viku sem eru valtari á fótunum en aörir borgar- ar. Reyndar eru menn hættir að hneykslast yfir þvi, þar sem svo viröist sem stór hluti þeirra sem vinna i landi séu þess sinnis aö helgarnar nægi ekki til afreka i drykkjuskap, held- ur veröi að teygja þaö yfir á virka daga lika. Þar með hverfa togaramenn I skuggann og þykir ekki lengur tiltökumál þótt þeir fái sér i glas i miöri viku. Astæðan fyrir öllum þessum drykkjuskrifum er sennilega sú að skrifari er nýkominn i land eftir viku útivist á hafi og sömuleiöis sú aö þegar þetta er fest á blaö stendur yfir einhver mesta drykkjuhelgi lands- manna, verslunarmanna- helgin. En þessa helgi telja flestir sér skylt aö þeysa út i dreifbýliö og innbyröa sem mest magn á sem skemmstum tima. Þaö væri eitthvað sagt ef þaö væru togaramenn sem svona höguöu sér. Wg áfram meö drykkju- rausið. Um allmörg undan- farin ár hefur það tiökast og heldur farið i vöxt aö menn færu utanlands i sumarleyfum sinum. Sér- staklega hafa sólarlanda- ferðir veriö i miklum met- um og skilst skrifara að þar sé aðallega ein ástæða fyr- ir. 1 suðurlöndum er nefni- lega mun ódýrara aö veröa sér úti um brennivin en hér heima. Menn geta hrein- lega borgaö feröina upp á einni viku ef þeir taka hendinni nógu ósleitilega til við drykkjuna, slikur er sparnaðurinn. Þaö er nátt- úrlega ekkert erfitt aö reikna það út,ef tvöfaldur vodka kostar úti á Spáni fjórum sinnum minna en á islensku veitingahúsi, aö þú getur borgað upp þriggja vikna dvöl á hóteli á örskömmum tima sé verðlag yfirfært á islensk- an mælikvarða. Menn ættu meira aö segja aö geta komiö heim vel efnaöir úr slikum rispum sé nógu stift haldið áfram drykkjunni. Tveir af skipsfélögum skrifara eru nýfarnir i svona reisu og eru mikiö búnir að útlista fyrir okkur þessum óhamingjusömu sem ekki höfum efni á svona sparnaðartúrum hvilikt sældarlif biði þeirra. Yfirleitt gengur það allt út á glas. Það á að sofna út af með glas i hendi og vakna aftur upp með nýtt glas i hendi (og þá væntanlega búib aö fylla þaö að nýju) og yfirleitt liö- ur hver dagur fyrir sig meö glas i hendi ásamt tilheyr- andi diskóteka- og nætur- klúbbaheimsóknum. Og þetta þykir engum neitt mál, sjálfsagt aö stunda þetta indælislif meö glas i hendi i þrjár til fjórar vik- ur. Fýrir hefur komið aö skrifari hefir i sinu sumar- leyfi skroppiö til Reykja- vikur og legið uppi á vinum og ættingjum i svo sem viku til hálfamánaðartíma. Hræddur er hann um aö svipur myndi koma á liðiö ef hann færi aö stunda þaö að halda á glasi i hendi all- an timann svo ekki sé nú um þaö talað ab sofna út af meb það eöa byrja morgn- ana á sliku. Sennilega væru kunningjarnir búnir aö panta pláss á Silungapolli eða annarri ámóta stofnun áður en vikan væri liöin ef slikt háttalag væri haft i frammi. Svona er nú þetta á Islandi. En þaö gegnir vist allt öðru máli suður á Spáni.

x

Helgarpósturinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Helgarpósturinn
https://timarit.is/publication/47

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.