Helgarpósturinn


Helgarpósturinn - 08.04.1983, Qupperneq 3

Helgarpósturinn - 08.04.1983, Qupperneq 3
3 Helgar—*, -Pðsturinn- Föstúdagur 8. apríl '1983 BARNSSKÓRNIR ÞEGAR SLITNIR? hlelgai---- pústurínn Blað um þjóðmál, listir og menn- ingarmál. Ritstjórar: Árni Þórarinsson og Björn Vignir Sigurpálsson. Ritstjórnarfulltrúi: Guðjón Arngrímsson. Blaðamenn: Guölaugur Bergmundsson, Ómar Valdimarsson, lllugi Jökulsson Útlit: Kristinn G. Harðarson. Ljósmyndir: Jim Smart. Dálkahöfundar: Hringborð: Auður Haralds, Birgir Sigurðs- son, Heimir Pálsson, Hrafn Gunnlaugsson, Jón Baldvin Hannibalsson, Jónas Jónasson, Magnea J. Matthíasdóttir, Pétur Gunnarsson, Sigríður Halldórs- dóttir, Sigurður A. Magnússon. Listapóstur: Heimir Pálsson, Gunnlaugur Ástgeirsson, Siguröur Svavarsson (bókmenntir & leiklist), Siguröur Pálsson (leiklist), Árni Björnsson (tón- list,) Sólrún B. Jensdóttir (bókmenntir & sagnfræöi), Guðbergur Bergsson (mynd- list), Gunnlaugur Sigfússon (popptónlist), Vernharöur Linnet (jazz), Árni Þórarins- son, Björn Vignir Sigur- pálsson, Guðjón Arngríms- son, Guölaugur Berg- mundsson, Jón Axel Egilsson (kvikmyndir). Utaniandspóstar: Erla Sigurðardóttir, Danmörku, Adolf H. Emilsson, Svíþjóð, Inga Dóra Björnsdóttir, Bandaríkjun- um, Helgi Skúli Kjartansson, Bretlandi, Ólafur Engilbertsson, Spáni. Erlend málefni: Magnús Torfi Ólafsson. Skák: Guðmundur Arnlaugsson. Spil: Friðrik Dungal. Matargerðarlist: Jóhanna Sveinsdóttir. Stuðarinn: Helga Haraldsdóttir og Páll Pálsson. Útgefandi: Vitaðsgjafi hf. Framkvæmdastjóri: Bjami P. Magnússon. Auglýsingar: Inga Birna Gunn- arsdóttir. Innheimta: Guðmundur Jó- hannesson. Dreifing: Sigurður Steinarsson. Gjaldkeri: Halldóra Jónsdóttir. Lausasöluverð kr. 20 Ritstjórn og auglýsingar eru aö Ármúla 38, Reykjavík. Sími: 81866. Afgreiðsla og skrifstofa eru aö Ármúla 38. Símar 81866 og 81741. Prentun: Blaðaprent hf. Islensk kvikmyndalist hefur slit- ið barnaskónum, eða hún er að minnsta kosti í óða önn að gera það. Þær tvær kvikmyndir sem frum- sýndar hafa verið á síðustu vikum sýna, hvor með sínum hætti, hversu ótrúlega langt okkur hefur miðað á aðeins fáeinum árum. Húsið og Á hjara veraldar eru afar ólíkar bíó- myndir, þó þær eigi miðilsfundinn sameiginlegan. Það sem gleðilegast er við Husið er hversu okkar mönn- um hefur gengið vel að ná valdi á þeirri flóknu tækni sem þarf til að gera góða kvikmynd. — Á hjara veraldar er allt annars eðlis þótt tæknivinna sé þar lika að flestu leyti til fyrirmyndar. Eins og kvik- myndagagnrýnandi Helgarpóstsins bendir á í umsögn sinni um mynd- ina, sem birt er í blaðinu í dag, hef- ur Á hjara veraldar mikla sérstöðu meðal íslenskra kvikmynda, og óskandi er að sú sérstaða verði henni ekki til trafala á almennum markaði. Myndin sú á erindi til allra sem láta sig nokkru varða á hvaða braut íslenskt þjóðfélag er, og er þar að auki ósvikin kvik- myndalist. Það er fátítt að kvik- myndahöfundar hefji feril sinn með jafn metnaðarfullu og vel unnu verki og Kristín Jóhannes- dóttir hefur nú gert. Margumtöluð gróska í íslenskri kvikmyndagerð komst einnig í fréttirnar þegar kvikmyndasjóður úthlutaði styrkjum sínum í þessari viku. Hvorki fleiri né færri en 42 umsóknir bárust, svo Ijóst er að á- hugann skortir ekki. Peningar hafa hins vegar verið af skornum skammti hingað til, en nú hefur það gerst að fé ríkisins til sjóðsins var aukið. Það er að sjálfsögðu gleði- efni fyrir unnendur þessa nýjasta vaxtarbrodds íslenskrar menningar, en auðvitað má sem fyrr betur ef duga skal. Sennilega er það þrátt fyrir allt rétt stefna hjá stjórn kvik- myndasjóðs að leitast við að veita fremur fáa, en stóra, styrki í stað þess að láta fjölda manns hafa ein- hverja smáaura. Auðvitað leiðir þessi stefna til þess að einhverjir verða útundan sem fyllilega eiga skilið að fá aðstöðu og fé til að framkvæma hugmyndir sinar, en við því er ekkert að gera eins og þessum málum er nú háttað. Þá er það ánægjulegt að kvik- myndasjóður hefur nú tekið upp á því að leggja sérstaka upphæð til hliðar, sem nota skal til kynningar á íslenskum kvikmyndum erlendis. Það er að sönnu rétt sem fram kem- ur í Innlendri yfirsýn Helgarpósts- ins í dag, sem fjallar um útblutun kvikmyndasjóðs, að slíkt kynning- arstarf ætti að vera í verkahring Kvikmyndastofnunar íslands, en meðan hún hefur ekki verið stofn- uð er frumkvæði kvikmyndasjóðs til fyrirmyndar. Það er deginum ljósara að íslenskar kvikmyndir geta ekki til lengdar búið við þau skilyrði að einn þriðji til helmingur þjóðarinnar þurfi að borga sig inn á þær svo þær megi bera sig, og þvi þarf að koma til stóraukið kynning- arstarf í útlöndum. Kvikmynda- sjóður hefur nú lagt sitt af mörkum til þess, en krafan hlýtur að vera að Kvikmyndastofnun íslands verði stofnuð sem fyrst, og allsherjar stefna mótuð i málum islenskra kvikmyndagerðarmanna. Hið pólitíska (Á hjara veraldar) Að setjast við hringborð makindalesenda Helgar- póstsins - í miðjum orr- ustugný og orðaflaumi kosningabardagans? Frá- leitt. En ritstjórinn gefur engin grið. O, jæja. Ein andvökustund í viðbót við allar hinar skiptir varla sköpum. Kannski dagur í lífi frambjóðenda hræri hjörtu makindalesenda til meðlíðunar með oss, þess- ara margfyrirlitnu iðkenda hrinQborðió í dag skrifar Jón Baldvin Hannibalsson þjóðaríþróttarinnar - sem er ekki fótbolti heldur póli- tík? Ég á nú svo sem varla von á því, enda má samúð- in éta það sem úti frýs, mín vegna. Frelsi, jafnrétti og bræðralag - það er annað mál. Enda krepputímar í hönd. Ég fór niður á höfn um daginn. Það var ca. fimm- tugasti vinnustaðafundur- inn fyrir páska. Þrír á dag er „normið", ef menn sjá eitthvað normalt við þessa iðju. Fimm er hámarkið. Þá geturðu líka undið skyrtuna þína áður en þú skreiðist í sjóðandi heitt bað rétt fyrir kvöldsnarlið. Áður en ég vatt mér nið- ur á Sundahöfn, barst Þjóðviljinn upp í hendurn- ar á mér. Þar var Svavar húsnæðiskommissar að byggja hundruð íbúða handa ungu fólki - þarna á forsíðunni. Kvöldið áður hafði ungur frændi minn, hálfþrítugur maður með fjögur börn á framfæri, 10 stunda vinnudag og úti- vinnandi konu borið undir mig húsnæðisdæmi sitt. Hann verður að fara að byggja. En það er vita von- laust. Dæmið sýndi að 90% af tekjum beggja færi í afborganir og vexti, jafn- vel þótt lánin fengjust. Restin í skatta. Honum er úthýst - eins og allri hans kynslóð í þessu verðbólgu- spilavíti - sem kallar sig vel- ferðarríki, sjálfu sér til háðungar. Eg dreifði Þjóðviljanum niður á höfn og hellti úr skálum reiði minnar yfir öllu því róttæka kjaftæði og skrumi, sem Þjóðviljinn er málsvari fyrir og hefur fyrir löngu komið óorði á alla vinstri stefnu. Svo fékk ég mér snarl á eftir og út- býtti rauðu kveri, sem heit- ir: Betri leiðir bjóðast. Sumir glugguðu í kverið. Aðrir bönduðu því frá sér og hreyttu út úr sér: „Iss, þið eruð allir eins þessir andskotar. Þetta er allt komið til helvítis, hvort sem er. Það væri rétt mátu- legt á ykkur, ef við kysum bara hann Vimma. Þetta getur ekki orðið vitlausara, hvort eð er“. Ég spurði nokkra gamla kreppukarla, herta í eldi lífsbaráttunnar, hvort þeir byðu virkilega lengur i ein- ingu um „íslenzka neyð“? Einingu um pólsku leiðina - Solidarnos með öfugu formerki? Þeir voru þreyttir. Þetta er allt svo skelfing von- laust. Auðvitað er búið að koma óorði á alla vinstri stefnu. Þetta ástand er ó- verjandi. Hvers vegna get- um við ekki haft almenni- legan krataflokk eins og í Skandinavíu? Hálfrar aldar saga um klofning og aftur klofning í nafni byltingarinnar, Sovéttrúboðsins; misskiln- ingur og lífslygi tveggja kynslóða menntamanna endar hér i sárum von- brigðum yfir öllu þessu róttæka kjaftæði, sem hef- ur ekki staðið við neitt og stendur ekki fyrir neinu. Verkalýðshreyfingin í rúst- um. Og ráðherrasósíalism- inn hefur endað í verð- bólguspilavíti þar sem þeir einir lifa af, sem hafa landslag hreiðrað um sig í neðan- jarðarhagkerfi skyndi- gróða og braski. Og ungu kynslóðinni úthýst. Svo byggja kommissar- arnir í blöðunum og endur- prenta kosningaloforðin frá ’78. Svei því öllu sam- an. Sumir mundu ennþá Héðinn, aðrir nefndu Hannibal. „Þetta voru fin- ir karlar. Við eigum ekki lengur svona menn“. „Nú var það ekki Héðinn, sem klauf þetta allt í tætlur og eyðilagði þennan krata- flokk, sem þig var að dreyma um upphátt áðan? Og endaði ekki Hannibal sem pólitískur flóttamað- ur, viðskila við þann krata- flokk, sem hann hafði reynt að byggja upp í 30 ára stríði, og þú varst að harma áðan að væri ekki til“? „Mér er alveg sama. Þetta voru fínir karlar fyrir því. Þá var það harkan sex, sem gilti og ekkert andskotans gauf. Nú er þetta allt búið að vera. Við treystum eng- um lengur". „Það versta er að þið treystið ekki sjálfum ykkur Iengur. Kreppan var ekki bara flokkadrættir og bar- smíðar. Hún var líka sam- staða - neyðin kenndi mönnum að standa saman. Héðinn byggði ekki verka- mannabústaðina einn. All- ur verkalýðurinn í Reykj- vík stóð með honum. Hannibal slóst ekki einn í fjöruborðinu fyrir vestan. Þá hefði hann fljótlega verið kaffærður. Þeir fylgdu honum fast eftir. Þið eigið ekki að bíða neins lausnara. Þið eigið að taka málið í eigin hendur. Hvað ætlið þið lengi að horfa upp á þessi dauðyfli í Dags- brún? Það er ekki nóg með að þið sofnið sjálfir í fund- unum hjá þeim, tvisvar á ári; þeir eru farnir að sofna sjálfir í miðjum ræðum. Þið þurfið ekkert lengur að bíða eftir kreppunni. Hún er komin - hún bíður hérna fyrir utan dyrnar. Og hún var kölluð yfir okkur af „þeim“ sem þið hafið stutt gegnum þykkt og þunnt - hingað til. Nú dug- ir það ekki lengur". Og svo tókum við upp léttara hjal., Þeir sögðu mér lífsreynslusögur úr krepp- unni og ég endurgalt með framboðssögum að vestan. Æ, hvað ég stríddi honum Vimma oft, þegar hann kom með sjálfsmorðssveit- inni móti okkur Karvel ’74 með gömlu limrunni hans Þorsteins Valdimarssonar: Gamla Vilmundar vitið/ er vitanlega orðið slitið / á stöku stað / svo þeir stíga ekki í það / nema stundum / kratarnir / eins og þið vit- ið. Nú dauðsé ég eftir þess- ari ertni. Gamla Vilmund- ar vitið stendur nefnilega enn fyllilega fyrir sínu. Það er meira en sagt verður um það nýja. Svo kvöddumst við. Um kvöldið dró Bryndís mig niður í Iðnó til að rifja upp kynnin af Guðrúnu Ósvíf- ursdóttur og þeim var ég verst. Laxdæla stendur fyr- ir sínu þótt hún hafi aldrei orðið að leikriti þarna uppi á sviðinu. Skiljið þið ekki að þetta er kvikmynda- handrit, ekki stofudrama. Þá gæti líka landslagið leikið aðalhlutverkið rétt eins og „á hjara veraldar". Á meðan ég sat af mér sýn- inguna var spurningin í mínum huga ekki lengur, hverjum Guðrún var verst, Bræðravígin eru verst. —JBH

x

Helgarpósturinn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Helgarpósturinn
https://timarit.is/publication/47

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.