Helgarpósturinn - 23.06.1983, Qupperneq 13

-fífót, ,rinn<= i™mtuda9ur
23. júni 1983
l'l iVj.) •
að komast í sama klassa í hástökki kvenna og
þær bestu í Evrópu. Svo eigum við góðan
hlaupara þar sem Oddur Sigurðsson er“.
— Þú ert þjálfari í frjálsum hjá KR,
hvernig kanntu við það?
„Ágætlega. KR-hópurinn er fyrst og fremst
afreksfólk, við erum vandlátir og tökum ekki
hvern sem er í hópinn. Mér finnst það galli við
starf flestra félaganna að hrúga saman afreks-
fólki og öðrum sem minna geta, með því móti
næst aldrei góður árangur. Það er eins og með
ávexti, ef þú setur skemmda ávexti innan um
heila, skemma þeir út frá sér. Félögin eiga að
efna til stuttra námskeiða öðru hvoru og velja
síðan úr þátttakendur þá sem efnilegastir eru.
Og svo á ekki að taka krakkana inn fyrr en
þau eru orðin amk. 13-14 ára. Það er of erfitt
fyrir þá að byrja fyrr. Þá fer oft svo að þau ná
góðum árangri í fyrstu en hættir þá til að
ofreyna sig og missa áhugann. Það er betra að
leyfa fólki að þroskast áður en það byrjar í
keppnisíþróttum. Enda sjáum við að besta
afreksfólkið byrjar yfirleitt að keppa seint,
sjáðu td. kastarana sem við höfum átt. Það
verður að byggja ungviðið rétt upp og í því
efni getum við lært af öðrum þjóðum. Þar er
yfirleitt hafður sá háttur á sem ég nefndi, efnt
til stuttra námskeiða og valin úr þeim bestu
efnin. Hér er það alltof ríkt sjónarmið hjá
félögunum að vilja hafa sem stærsta töluna“.
Meira stress núna
— Hvernig finnst þér að vinna með unga
fólkinu?
„Það er gaman, en mér finnst ríkja svolítið
meira stress núna en hér áður fyrr. Það er eins
og leikgleðin sé minni og þar með húmorinn.
Hann er nauðsynlegur til að tryggja góðan
árangur, fólk má ekki vera of viðkvæmt fyrir
sjálfu sér. Það er líka nokkuð um að fólk sé
hrætt við að keppa af því það óttast að ná ekki
nógu góðum árangri. Þetta er rangt, fólk á að
keppa eins mikið og það getur, þá kemur
árangurinn".
— Þú ert semsé enn á kafi í íþróttum.
„Já, það fer hrikalegur tími í þær. Ég er hér
í mini-golfinu á daginn, en eftir 5 á daginn í
íþróttunum. Svo er setið yfir kaffibolla og
spjallað eftir æfingar þannig að það gefst lítill
tími til að sinna öðru. Ég hef þó gefið mér
tíma til að reka þetta fyrirtæki mitt“.
— Og gengur það vel?
„Ég slepp með það, ég er ekki í mínus. Ég hef
reynt að koma mér vel fyrir og það hefur tekist
þolanlega, ég þarf ekki að kvarta“.
— Áttu þér einhver önnur áhugamál en
íþróttirnar?
„Það fer nú ekki mikið fyrir því. Jú, ég hef
dálítið gaman af bíssnis".
— En hvað um pólitík, fylgistu vel með
henni?
„Nei, ég hef frekar lítið pælt í pólitík, læt
mér nægja að vera eldheitur sjálfstæðismað-
ur“.
— Hvers vegna?
„Ég tel sjálfstæðismenn vera best fallna til
að stjórna þessu landi, það eru drífandi
menn“.
— Það hefur ekkert með KR að gera?
„Nei, en það eru margir góðir sjálfstæðis-
menn í forystu KR, Ellert Schram, Sveinn
Björnsson og fleiri. Þetta eru vel steyptir
strákar sem eiga hrós skilið fyrir starf sitt hjá
KR“.
30 árum á undan
timanum
Eins og allir Reykvíkingar vita er Valbjörn
mikill sóldýrkandi og alltaf orðinn kolbrúnn
á skrokkinn á undan öllum öðrum á vorin. Og
hann er stæltur, litur alls ekki út fyrir að vera
kominn undir fimmtugt. Hvernig fer hann að
því að halda sér svona vel?
„Eitthvað af skýringunni eru meðfæddir
hæfileikar. Ég hef ekki neitt sérstakt matar-
ræði eða þess háttar, borða bara þegar ég er
svangur. Og þótt ég reyki hvorki né drekki er
ég ekkert fanatiskur, mér finnst allt í lagi að
menn grípi í það af og til.
Ég byrjaði einna fyrstur manna hér á landi
á því að stunda líkamsrækt. Eftir að ég fór að
stunda sólböð fannst mér ég verða allt annar
maður. Það fylgir því viss vellíðan að komast
í sól og maður þarf að sefja sjálfan sig til að
geta bara legið í sólbaði og slakað á. Þegar ég
byrjaði á líkamsræktinni var gert grín að mér,
en nú eru menn orðnir óðir í hana. Þeir mega
varla missa úr sólardag og bæta sér sólarleysið
upp með lömpum. Þá hef ég aldrei notað, ég
vil fá sólina beint að ofan. En það má segja að
ég hafi verið 30 árum á undan tímanum".
— Og þú átt dóttur sem er íslandsmeistari
í vaxtarrækt.
„Já, og ég er hreykinn af henni. Mér finnst
þessi aukni áhugi á líkamsrækt fagnaðarefni,
það er kominn tími til að fólk dragi inn
magann og losi sig við vardekkin“.
— Sumir halda því fram að það sé hégóm-
leiki sem ráði ferðinni hjá þér.
„Já, ég hef heyrt það, en ég held að það sé
ekki það sem mestu ræður. Mér finnst bara
nauðsynlegt að vera í gangi. Ef ég dett úr
æfingu finn ég svo mikinn mun á mér, það er
eins og tveir líkamar, æfður og óæfður“.
— Það hafa löngum gengið um þig ýmsar
kjaftasögur. Tekurðu þær nærri þér?
„Nei, slíkt umtal fylgir því alltaf að vera
frægur. Þá er grunnt á öfundinni. Mér finnst
það vera númer eitt að þekkja sjálfan sig, það
er mikilvægara en að þekkja aðra. Og ég tel
mig vita hvar ég stend, þess vegna fer sögu-
burðurinn ekkert í taugarnar á mér. Ég vil
engum illt og reyni að vera réttlátur".
— Ertu ánægður með lífið? Ef þú værir
orðinn ungur aftur, veldirðu sömu leiðina?
„Valbjörn hugsar sig um stutta stund. „Já,
það held ég. Það yrðu ekki miklar breyt-
ingar“.
IíÉiékk
viðtal: Þröstur Haraldsson