Helgarpósturinn - 23.06.1983, Qupperneq 21

XS&tt- ceer inii'i es luscbuírnmR
if-jnn Prrnrnt'udágúr '2~3. jum T98'3
21
möguleikana á störfum, fara á vinnustaði,
tala við atvinnuveitendur og starfsfólk, kynna
sér kröfur um menntun eða þjálfun, kjör
o.þ.h. Valkostirnir eru skoðaðir en ekki fyrr
en hver og einn hefur komið sér niður á braut
sem hentar — ekki aðeins á hagnýta veginn,
heldur líka hvað varðar löngun, metnað og þá
manngerð sem um er að ræða hverju sinni.
Hvert námskeið tekur sex vikur. Það má
ekki vera of langt, vegna þess að annars mynd-
ast sú hætta að fólk fari að nota þau sem ein-
hvers konar hækju. Þessi stofnun er ekki öxl
til að gráta á, hún er „startlína“. Og taktu eftir
því að þetta er ekki stofnun fyrir fólk með sál-
ræna kvilla — við vísum veiku fólki til sál-
fræðinga, það á ekki erindi til okkar.“
Að
vera fyndin
Það kemur í ljós að námskeið Alene eru
fyrirmynd stofnana víðar, m.a. í Mexico. Hún
hefur haldið fjölda fyrirlestra, bæði um nám-
skeiðin sérstaklega og um konur og raunar
fjármagnað sína ráðgjafastöð með fyrir-
lestrahaldi að miklu leyti. „Öll börnin okkar
hafa farið í gegnum háskóla — og trúðu mér,
það er afar dýrt að hafa börn í háskólum í
Bandaríkjunum — á fyrirlestrapeningum. En
nú eru þau að útskrifast og ég er hætt að
nenna að ferðast vítt og breitt til að halda ræð-
ur fyrir greiðslu. Það er sjálfsagt að reyna að
græða peninga en það þarf að hafa tilgang,
verðugan tilgang. Það hringdi til mín maður
frá Acapu lco og bauð mér að koma og tala.
Hann ætlaði að borga mér þúsund dollara
fyrir. Og um hvað á ég að tala? Um konur!
Mér er sagt, sagði þessi maður, að þú sért svo
skemmtileg og okkur vantar einhvern á þessa
ráðstefnu til að vera skemmtilegur. Og á ég
sem sagt að vera fyndin um konur.spurði ég.
Já! En ég er hætt að vilja halda erindi eða
ræður, ég hef engan áhuga á að fljúga alla leið
til Mexico til þess, það fer of mikill tími í það.
Maðurinn hélt ég væri að prútta um verð og
hann bauð mér alltaf meira og meira og ég hélt
áfram að segja nei. Hann bara skildi ekki að
ég vildi ekki koma, alveg sama hvað ég fengi
mikið fyrir vikið!
En þetta með að vera fyndin um konur —
húmor getur oft verið sár líka og ég get verið
mjög fyndin, þó þannig að það komi við kvik-
una á fólki. Og ég hef oft haldið fyrirlestra um
konur. Ég er alltaf að segja bisnissmannaráð-
stefnum frá því að það borgi sig að ráða kon-
Alene H. Moris var boðið af Kvenréttindafélagi íslands að
kynna hugmyndir sínar og aðferðir fyrir félögum KRFÍ, en
félagið hefur í hyggju að hefja sambœrilega ráðgjafaþjón-
ustu fyrir konur. Myndin var tekin á Hallveigarstöðum á
tveggja daga námskeiði, sem Alene hélt þar í vikunni fyrir
væntanlega leiðbeinendur.
ur, að það sé kominn tími til að þær fái notið
sín og hafi áhrif á gang mála. Ég er mikill
feministi.
Einu sinni hélt ég ræðu á ráðstefnu í Ari-
zona. Um konur. Hvernig þeim væri neitað
um að vera þær sjálfar. Það sat fullorðinn
maður, greinilega efnamaður, beint fyrir
framan mig í salnum og í miðri ræðunni sé ég
hvar hann byrjar að gráta! Tárin bara
streymdu niður kinnarnar á honum. Mér
fannst það dálítið skrýtið, vissi ekki hvort það
var vegna einhvers sem ég var að segja, eða
yfirhöfuð hvað olli þessu. Ég hitti hann ekki,
hann var farinn þegar kom að matarhléi. Nú,
nokkrum mánuðum seinna,var ég stödd í
Pheonix í Arizona. Þegar ég kem inn á hótel-
ið, bíður mín bréf. Það er þá frá þessum
manni, hann skrifaði og sagðist vera sá sem
fór að gráta og hvort hann mætti hitta mig,
bað mig að hringja í sig á skrifstofuna. Þá
kemur í ljós að þetta er bankastjóri; ég heim-
sótti hann á skrifstofuna, hún var á efstu hæð
í skýjakljúf, og þegar hann sá mig, fór hann
aftur að gráta! Einkaritararnir hans vissu ekki
hvert þeir áttu að snúa sér! Við setjumst inn
og þá biður hann mig afsökunar á tárunum,
„ég hef líklega grátið svona þrisvar síðan ég
var strákur og ég hálfskammast mín en ræð
ekki við þetta“ Svo segir hann mér hvernig
stendur á þessu. Hann hefði tekið doktors-
próf i hagfræði frá Harvard, gifst námsmey
frá Radcliffe, sem er einn besti kvennaháskóli
Bandaríkjanna — fallegri, gáfaðri stúlku og
þau hefðu verið hamingjusöm, áttu börn
saman, voru efnuð... þetta var eins og draum-
ur að rætast, ha? Nú, svo fóru börnin og þá
kemur konan til mannsins og segist ætla í há-
skóla aftur, taka seinnihlutapróf. Hann skildi
ekki hvers vegna — hvað ætlaðirðu ekki að
fara að láta mála og yfirdekkja? þú veist,
svona gerði góðlátlegt grín að þessari hug-
mynd. Hún hætti við. Til að gera langa sögu
stutta, þá fór konan á geðsjúkrahús upp úr
þessu, var þar í tvö ár án þess að segja eitt ein-
asta orð! Síðan voru liðin 7 ár og hún búin að
vera heima, fámál, þjónustufólkið gerir það
sem þarf að gera, hún svona vafrar um húsið.
Hann skildi aldrei hvernig stóð á þessu, ekki
fyrr en hann heyrði ræðuna mína. Þá skildi
hann að hann hafði meinað henni að nýta sér
hæfileika og getu, í rauninni hafði hann bann-
að henni að halda áfram að þróast, breytast og
þroskast. „Þetta var mér að kenna“, sagði
hann. „Þegar þú varst hætt að tala, fór ég
beint heim og bað hana afsökunar. Ástæðan
fyrir því að ég bað þig að hitta mig er að mig
langaði til að segja þér frá þessu og ég vil að
þú segir þessa sögu hvenær sem þú getur svo
aðrir geti lært af henni“.
Þú getur ekki ímyndað þér hvað það er mik-
ið af svona konum í Ameríku. Konum, sem
eru að streitast við að vera eitthvað allt annað
en þær sjálfar. Kunna ekki að meta sjálfa sig,
vita ekki hvað þær gætu gert, treysta sér ekki.
Þessu þarf að breyta“. Ms
n t*allorC<?
GR KOMIÐ UT
Fæst í bókaverslunum,
blaðsölustöðum, og hjá
kvenfélögum um allt land.
wnnlíSp0
08 Zta fo
sa«ta allra
osS>0^Ve^^
Afe,sí
lalaUS‘ og bótela
búöa L
sW^a**’
VKasem fZer to ***
paL"heita
sern -0 url
rétt v
s MflX*
mt
ta* vl

08 jegto»
b0g vi»s‘^lgraVa- g ske,rl"'",;<}ií 08 io'11' ,„,<«■
rn%i«.....................fr«*“ b
P a
o
g(
ótal lrntilegar ■] hW
***$£$$&