Helgarpósturinn - 08.09.1983, Blaðsíða 21

21
hlelgai-----
pösturinrL
Fimmtudagur 8. september 1983
frægar persónur. En eins og við vit-
um hafa íslendingar mikinn áhuga
á ættfræði og þeir reyna alltaf að
tengja fólk einhverjum sem það
þekkir. Á tímabili þegar ég var að
mótast sem sjálfstæður einstakling-
ur pirraði það mig þegar hnýtt var
aftan við að ég væri dóttir Sigríðar
Hagalín. Ég vildi vera ég sjálf en
ekki einhver framlenging af öðrum.
Ég var oft spurð hvort ég væri lík
henni, hvort ég ætlaði að verða leik-
kona, en það hvarflaði aldrei að
mér, mig langaði ekki að feta í fót-
spor hennar, því þótt leikhúsið sé
skemmtilegt þá er það líka
miskunnarlaust. Ég vandist leik-
húslífinu frá byrjun og elskaði það.
Fyrir mér var þetta vinnan hennar
mömmu og þótt hún ynni á öðrum
tíma en annað fólk, þótti mér það
eðlilegt. Amma bjó hjá okkur og
því var ég aldrei ein, en þess utan var
mamma heimakær. Þegar hún kom
heim á kvöldin var alltaf sest niður
og rætt um leikhúsið og ég tók þátt
í þeim umræðum. Leikhúsið var
okkar líf.
Ég fylgdist alltaf vel með ferli
mömmu og geri enn. Það hrósuðu
henni margir í mín eyru, vildu gjarn-
an tala um hana ef þeir vissu hver ég
var og ég var svo sem ánægð með
það, en ég tók líka nærri mér ef illa
var skrifað um sýningar sem hún
lék í. Einu sinni var mér strítt á því
að hún var í náttfötum á sviðinu,
það átti að vera eitthvað voðalegt.
Ég var alltaf stolt af mömmu fyr-
ir það að hún var sjálfstæð og
þroskaði sína hæfileika. Hún
stendur fyrir sínu og ég held að það
hafi haft góð áhrif á mig sem
manneskju.
Einar Sigurbjörnsson er prófes-
sor í guðfræði við Háskóla Islands.
Hann er sonur Sigurbjarnar Einars-
sonar biskups; ekki fellur eplið
langt frá eikinni í hans tilfelli.
Einar: Það hafði ýmsar breyting-
ar í för með sér fyrir fjölskylduna
þegar pabbi varð biskup. Ég var þá
unglingur. Við fluttum í annað
hverfi og embættinu fylgdu miklar
annir. Það var mikill gestagangur
og við systkinin þurftum að standa
í alls kyns snúningum. í nokkur ár
vorum við eins konar bílstjórar og
ritarar til skiptis þegar við fórum
með föður okkar í vísitasíur um
landið. Við kynntumst landinu fyr-
ir vikið. Ég held að það hafi verið til
góðs að vera sonur prests og
biskups, sennilega var það sú mót-
un sem við fengum í foreldrahúsum
sem olli því að þrír okkar bræðra
eru prestar.
Þegar við vorum krakkar og á
óþekktaraldrinum fundum við
stundum fyrir því að skömmum var
beint til okkar ef einhverjir prettir
voru á ferð hvort sem við áttum hlut
að eða ekki. Það var sagt að ljótt
væri að sjá til prestssonanna núna.
Hvað þá um yngri bræður mína
sem voru orðnir biskupssynir á
óknyttaaldri! Við urðum varir við
það að fólk hélt okkur stundum
vera annað en við vorum, að við
værum eitthvað meiri og það var
ætlast til mikils af okkur. Það gat
farið í taugarnar á mér. Eins þegar
fólk hefur gefið í skyn að við vær-
um í guðfræði af einhverjum öðr-
um hvötum en áhuga. Hvað þá að
okkur hafi verið hyglað í embætta-
veitingum, vegna þess hverjir við
erum, slíkt er mjög sárt að heyra.
Fyrir okkur var guðfræðin eðlileg
leið.
Á vissan hátt kom starf föður
míns niður á fjölskyldunni, það
fóru öll sumur í löng ferðalög, en
foreldrar okkar héldu okkur mikið
saman og ég er ekki viss um að ég
hefði ferðast eins mikið ef vísita-
síurnar hefðu ekki komið til. Það
má segja að við systkinin værum
hluti af embættinu og við tókum á
okkur ýmsar skyldur.
Það má kannski segja að sonur
minn sem er alnafni afa síns hafi
fundið meira fyrir frægðinni en ég,
hann hefur stundum verið kallaður
„litli biskupinn", en við hugsuðum
ekki út í það hvernig það væri að
vera lítill strákur og heita Sigur-
björn Einarsson.
Sólveig Einarsdóttir er mennta-
skólakennari. Hennar faðir er
Einar Olgeirsson sem um áratuga-
skeið var i fremstu víglínu sósíal
ista, alþingismaður og ritstjóri
Þjóðviljans.
Sólveig: Ég er ekki i nokkrum
vafa um að það hafði mikil áhrif á
mig að vera dóttir Einars Olgeirs-
sonar. Ég ólst upp á kaldastríðs1
árunum þegar mikil harka var í
pólitíkinni. Ég varð fyrir heilmiklu
aðkasti.ég mátti ekki einu sinni vera
í rauðri peysu án þess að því fylgdu
hróp og köll.
Eg var stolt af föður mínum og
fannst krakkarnir sýna algjört
skilningsleysi en ég reyndi að svara
fyrir mig eins og ég gat. Ég leit upp
til hans, hann hlaut að hafa rétt fyr-
ir sér. Ég fylgdist með því sem hann
var að gera af lífi og sál og var oft
mjög ánægð með frammistöðu
hans. Ég fór með honum á fundi
fylgdist t.d. vel með stofnun
Alþýðubandalagsins og baráttan
gegn hernum hefur alltaf verið mér
mikið hjartans mál. Ég var ekkert
mjög viðkvæm fyrir því sem var
skrifað um hann, því hann sagði að
ef Mogginn skammaði sig ekki þá
væri eitthvað að.
Ég hef orðið vör við að margir
þekkja mig út af honum og enn
kemur fólk til mín til að minnast
einhvers sem hann sagði eða gerði
sem stjórnmálamaður. Ég fann fyr-
ir því í menntaskóla að það var
fylgst með mér og ætlast til þess að
ég stæði mig. Eins eftir að ég fór að
kenna var ætlast til þess að ég væri
góður kennari af því að pabbi þótti
góður kennari.
Það gat verið pirrandi hvað
margir þekktu mann, en pólitíkin
og það sem henni fylgdi var hluti af
okkar lífi og því vandist ég.
Illugi Jökulsson hefur unnið sem
blaðamaður og fengist við að skrifa
bækur. Hann er sonur Jökuls
Jakobssonar rithöfundar og
Jóhönnu Kristjónsdóttur blaða-
manns.
Illugi: Ætli það hafi haft nokkur
áhrif á mig að vera sonur þekktra
foreldra. Það var engu síður sagt
um mig að ég væri sonur hennar
Jóhönnu eins og hans Jökuls, en að
það hafi skipt nokkru verulegu
máli, ég held ekki.
Ég hafði stundum gaman af að
baða mig í frægðinni, en tók henni
þó yfirleitt með stóiskri ró.
Þegar ég var í sveit sem krakki
hafði bóndinn þann hátt á þegar
komu gestir að bjóða mér að sitja til
borðs með þeim, en annað heimilis-
fólk borðaði í eldhúsinu. í miðri
máltíð sagði hann svo: þetta er
sonur hans Jökuls Jakobssonar.
Gestirnir vissu ekkert hvernig þeir
áttu að taka þessu, hvað þá ég. Éins
var ég oft spurður að því þegar ég
var Iítill hvort ég ætlaði ekki að
verða prestur eins og afi, blaðamað-
ur eins og mamma, eða hvort ég
væri byrjaður að skrifa eins og
pabbi. Ég hef notið góðs af foreldr-
um mínum og frægð þeirra, ég fékk
t.d. starf sem blaðamaður út á þau.
Ég er orðinn vanur því að allir
kveikja á nafninu mínu og tek því
bara með jafnaðargeði.
m stööum
f §
inn Freyvangi
eyri 10. sept.

Dreifingsteinal
egnum Karnabae
rialand
andi
GRAI FIÐRINGURINN
enn í 1. sæti
Þaö jafnast ekkert á við jazz
Grái fiöringurinn
Bréf til Báru
Blindfullur
Kúrenudjús kastalar
Vestriö
Otsöluverð aðeins kr. 349