Helgarpósturinn - 24.11.1983, Blaðsíða 11

manninn eða ræðumaðurinn hef-
ur ekki verið í neinu undir orð-
skrúðinu. Ég hallast að seinni
skýringunni. Ég held líka að Jón
Baldvin Hannibalsson hafi komið
á þennan fund án nokkurs undir-
búnings og ég held meira að segja
að Jón Baldvin sé ekki ennþá far-
inn að setja sig inní eða skoða eða
líta á þessi námsmannamál. Þetta
fyndist mér heldur óábyrgðarlega
á málum haldið af viðkomandi,
ekki aðeins gagnvart námsmönn-
um heldur líka gagnvart Alþýðu-
flokknum sem hafði fyrir þennan
fund einna helst látið í sér heyra
um málefni námsmanna með
röddu Karvels Pálmasonar en sú
rödd var á hærri nótunum yfir því
að námsmenn gengju um lítt
skertir eftir að honum og kolleg-
um hans í verkalýðsforustu hafði
mistekist að hrinda árásum aftur-
haldsins á kjör launafólks.
Það vill til að mig rámar enn í
soldið af ræðu fulltrúa Alþýðu-
flokksins á þessum lánamálafundi
og ég minnist eilítillar undrunar
yfir að komast að því að þing-
maðurinn er ennþá í stjórnarand-
stöðu, við ríkisstjórn Gunnars
Thoroddsens.
Niðurstaðan er enn einu sinni
sú, góðir Helgarpóstsmenn, að
menn eiga að hugsa áður en þeir
tala, og eiginlega það sem er enn-
þá mikilvægast, að hugsa áður en
þeir tala skriflega. Að öðru leyti
veit ég ekki hvað þessi heldur
lummulegi atvinnupólitíkus vill
uppá dekk í þó þetta sæmilegu
blaði og skil ekki alveg þá rit-
stjórnarstefnu ykkar að borga
manninum fyrir að opna sér
þröngar skáldæðarnar oná mál-
efni sem umfram allt krefjast heið-
arlegrar umfjöllunar.
Mördur Árnason
Við þökkum tilskrifið, en tökum
fram að Heglarpósturinn leitast
við að spegla sem fjölbreytilegust
sjónarmið, þ.á.m.það sem birt er
hér að ofan, og þykir blaðinu feng-
ur að Jóni Baldvin í liði fastra
skríbenta. Svo geta menn haft þá
skoðun sem þeir vilja og fengið
hana ljúflega birta.
Ritstj.
Lítil
leiörétting
Ágæti Helgarpóstur!
I 43. tölublaði HP þ. 3. nóvem-
ber birtist við mig opnuviðtal und-
ir fyrirsögninni ,,Hvað gerir skap-
ríkur maður?" Tvær efnislegar
villur hafa slæðst inn í viðtalið
sem ég vil gera athugasemdir við.
Um leikrit Halldórs Laxness
„Dúfnaveisluna" er ég látinn
segja: „Dúfnaveislan er eina leik-
ritið sem skrifað hefur verið á
móti auðsöfnun". Síðar í viðtalinu
er ég látinn hafa eftirfarandi orð
um byggingu Seðlabankans:
„Kjallarinn á þessu sex hæða húsi
getur vel gengið sem tónleika-
hús“. Rétt ræða á að vera: „Ofan
á kjallarann sem þegar hefur ver-
ið steyptur má byggja fallegt og
lágt tónleikahús".
Með þökk fyrir þirtinguna,
Þorsteinn O. Stephensen
Vændið og
ábyrgðin
Til ritstjóra Helgarpóstsins.
Ég fer fram á að þér birtið eftir-
farandi athugasemd í blaði yðar: í
„fyrri grein“ um „vændi í Reykja-
vík“ er nafnleynd virt í orði
kveðnu. Konan, sem hlut á að
máli, er nefnd „Fjóla", og nafni
höfundar er haldið leyndu að
beiðni hans. En fleiri kóma við
sögu en þau tvö. Um börn kon-
unnar er sagt að þau „viti vel um
viðskipti móður sinnar“.
Er þessi setning höfð í greininni
til að lesandi blaðsins geti tekið ó-
trauður til við helgarsteikina að
lestri loknum? Eða er hún til að
friða samvisku ritstjórans, sem
lætur mynd af útidyrum að heim-
ili barnanna fylgja greininni? Er
þetta virðing við nafnleynd barn-
anna? Á hvaða aldri eru þau, ef rit-
stjórinn telur þau hafa minni þörf
fyrir nafnleynd en greinarhöfund-
inn? Eða hefur þetta sjónarmið
ekki komið til álita? Á hvaða aldri
eruð þér, herra ritstjóri?
I greininni fer engum sögum af
Ijósmyndara blaðsins á vettvangi,
enda hefði honum verið ofaukið.
Myndin á forsíðu blaðsins er
sennilega klippt út úr dönsku
myndablaði. Ef til vill hafið þér,
herra ritstjóri, af tillitssemi látið
taka mynd af einhverju öðru húsi
í Vesturbænum. Yður munar þá
ekki um að biðja börnin í því húsi
afsökunar í blaði yðar um leið og
börn „Fjólu".
Eða hef ég yður fyrir rangri sök?
Er myndin af dyrunum úr Familie
Journal? Þá er bara að vona að
Danir lesi ekki Helgarpóstinn. Að
lokum minni ég yður á að greiða
útsendara yður, herra ritstjóri,
þessar 1000 til 2000 krónur, sem
þér skuldið honum.
Gunnar Þorbergsson
3397-9754
Við þessa ádrepu má bæta eftir-
farandi: Helgarpóstinum er kunn-
ugt um að lögregluyfirvöld vissu
af þeirri starfsemi sem sagt var frá
í umræddri grein. Jafnframt hafði
blaðið ítrekað samband við þá
konu sem hlut á að máli á löngum
vinnslutíma greinarinnar og
henni gefinn kostur á að hafa áhrif
á gerð hennar. Eins og segir orð-
rétt í greininni eru börnin „stálp-
uð“ og öll fjárráða. Þá er rétt að
fram komi að báðar myndirnar
sem birtar voru í tengslum við
greinina voru módelmyndir, tekn-
ar af ljósmyndara blaðsins. Aðrar
spurningar bréfritara telur blaðið
ekki svara verðar, en athyglisvert
er að í meðferð máls eins og þessa,
bæði hjá opinberum aðilum og
sumum öðrum, virðist gæta nokk-
urs tvískinnungs. Eða er ábyrgð
þess sem málið varðar beint minni
en ábyrgð fjölmiðils sem frá því
segir?
— Rilstj.
\
Benjamín Eiríksson. Háskólanám í Berlín og Moskvu 1932-38. Fil.kand.
í hagfræði og slavneskum málum og bókmenntum við háskólann í Stokk-
hólmi 1938; Meistaragráða í hagfræði og stjórnmálafræði við ríkisháskól-
ann í Minnesota 1944. Doktorsgráða í hagfræðifrá Harvard 1946. Starfs-
maður Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, Washington DC 1946-51. Ráðunautur
ríkisstjórnarinnar í efnahagsmálum 1951 -53. Bankastjóri Framkvæmda-
bankans 1953 - 1965.
eftir
Dr. Benjamín Eiríksson
ÉG ER eftir dr. Benjamín Eiríksson, er mikil bók aö vöxtum, á fimmta hundrað blaðsíður.
Dr. Benjamín stundaði öll algeng störf, eyrarvinnu og sjómennsku framan af ævi meöfram
glæstum námsferli við sex erlenda háskóla, og þessi víðfeðrriu kynni af lífi eigin þjóðar og stór-
þjóða móta öll efnistök hagfraeðingsins; hann horfir á þjóð sina undan mörgum sjónarhornum, og
er þó allra manna islenskastur. Meðal efnis bókarinnar eru hin stórsnjöllu skrif hans um þjóðmálin
síöustu þrjú ár. Doktornum er gefin sú gáfa að reiða fram flókin málefni á svo Ijósu og kjarnyrtu
alþýðumáli, og raunar meinfyndnu, að auðskiljanleg verða hverju mannsbarni. Meira en helming-
ur bókarefnisins er áður óbirt, með fjölbreyttu ivafi endurminninga frá ýmsum skeiðum ævinnar,
en dr. Benjamín dvaldi viö háskóla í Berlín og Moskvu á umbrotatímum nasisma og kommúp-
isma. Á þeirri dvöl reisir hann kynngimagnaöa úttekt sina á nasismanum (Hefndin ög endurkom-
an) og kommúnismanum (Dýrið), og skipar í guðfræðilegt samhengi, en yfirburðaþekking dr.
Benjamíns á guðfræði, ein sér, er allrar athygli verð. Nokkrar kaflafyrirsagnir gefa hugmynd um
fjölbreytni efnisins: Það er fleira súrt en súrál, Af sjónarhóli manns, Af sjónarhóli Guðs, Réttlæti,
Menntaöur skríll, Ljóðaóhljóð, Gullkranarnir, Hásæti Satans, Mál og málnotkun: Meðal óbirts
efnis eru eldfim skrif gegn guðfræði þriggja höfuðklerka, Sigurbjörns Einarssonar, Jakobs Jóns-
sonar og Þóris Kr. Þórðarsonar; og hann tekur Halldór Laxness rækilega i karphúsið, og það ekki
með einni atlögu, heldur mörgum. Þungur áfellisdómur dr. Benjamíns yfir sósíalismanum,
sírennsli lyginnar i Þjóðviljanum, dauðri hönd embættismannarekstrarins á fyrirtækjum, óstjórn
efnahagsmála þjóðarinnar, og því stórfljóti lyginnar, sem hann kveður Einar Olgeirsson og félaga
hafa veitt yfir þjóöina í hálfa öld, er sá rammislagur sem seint mun liða lesandanum úr eyrum.
Rikulegt myndefni úr einkalifi og náms- og starfsferli doktorsins eykur mjög á ævisögulegt gildi
bókarinnar. Ef einhver rödd getur kallast rödd hrópandans i eyðimörkinni í islensku samfélagi um
þessar mundir, þá er það rödd dr. Benjamins Eiríkssonar.
Jóhannes Helgi
Armúli 36, sími 83195
HELGARPÓSTURINN 11