Helgarpósturinn - 19.04.1984, Blaðsíða 12

eftir Ingólf Margeirsson mynd Jim Smart
Hótel Borg beinlínis nötraði og titraði af fagnaðarlátum og hrópum
þegarJahn Teigen rokksöngvari frá Noregi og eiginkona hans og landi,
Anita Skorgan, yfirgáfu sviðið eftir stórkostlega tónleika í 5 ára afmœlis-
veislu Helgarpóstsins um síðustu helgi.
,,Teigen, Teigen, Teigen!“ hrópuðu áhorfendur sem fœstir höfðu þó
heyrt mannsins getið nema fyrir það eitt að vera neðstur í sjónvarps-
sönglagakeppni Evrópu - Eurovision keppninni. Eiginlega var hann eins
konar Snoddas rokksins í huga flestra. Undrunin og aðdáunin varþeim
mun meiri þegarJahn Teigen, með dyggri aðstoð Anitu Skorgan, sýndi
hvað í honum bjó; krafturinn, lífsgleðin, húmorinn og svimandi atvinnu-
mennska á sviði.
Aðeins nokkrum mínútum áður en Jahn fór á
sviðið var dálítil upplausn í eldhúsinu. Hljóm-
sveitin Pónik hafði rétt náð að hlusta á sárafá
lög með Teigen-hjónunum á bandi, aldrei æft
þau en strákarnir höfðu þó hripað hjá sér
hljómana og voru alls óhræddir að leggja í ’ann.
Þetta voru menn að Jahns viti: „Menn eiga ekki
að vera eyða tímanum í að æfa; annað hvort
kann maður hlutinn eða ekki. Eg keyri alltaf
beint,“ sagði hann og skellihló. Bætti síðan við
til hljómsveitarmannanna: „Þið hljótið að
kunna eitthvert rokk - gamla standarda - getum
við ekki tekið Route 66?“ í ljós kom að umrætt
lag hafði aldrei verið á lagaskrá Pónik. ,AHt í
lagi,“ sagði Jahn, „við tökum bara eitthvað ann-
að. Við finnum örugglega lag þegar við erum
komnir upp á svið.“ Síðan var haldið upp á svið,
hljómsveitin sló upphafstaktana í „Cheek to
Cheek" - Kinn við kinn - lagi þeirra Teigen-
hjóna sem notið hefur mikilla vinsælda í Noregi,
og ballið var hafið.
í eldhúsinu eftirá sagði Jahn við undirritaðan:
„Ég var hálfsmeykur að syngja eigið lag með
hljómsveit sem ég hafði aldrei æft með og
reyndar aldrei heyrt í. En þeir voru alveg stór-
kostlegir; höfðu rétt heyrt lagið á segulbandi og
léku það eins og þeir hefðu ekki gert neitt annað
allt sitt líf. Stórgóð grúppa!"
Egg og samlíf
Anddyrið á Hótel Borg næsta dag: Jahn og
Anita koma inn af götunni um hádegisbilið eftir
verslunarleiðangur. Þau eru hvítklædd, þakin
ullarklæðnaði; peysum, treflum, vettlingum og
húfum. „Dáscimleg ullin ykkar," segir Anita.
Jahn samsinnir: „Eg er dálítið betri núna en í
flugvélinni,“ segir hann.
-I vélinni?
,M, ég skrapp á klósettið og kom aftur út
vafinn í klósettpappírinn, þú veist: eins og sára-
umbúðir um höfuðið og með höndina í fatla.
Fólk fékk víst dálítið áfall og það vissi enginn
hvað segja átti fyrr en bömin fóm að hlæja. Þá
hló fullorðna fólkið einnig. Nýju fötin keisarans
gerast enn þann dag í dag.“
Við ákveðum að snæða á Torfunni. Keisara-
hjónin em ánægð í ullarflíkunum sínum enda
kalt í veðri, rykmettaður næðingur og sólar-
glenna á köflum.
„Við tökum hlaðborðið," segir Jahn þegar
sjávéUTéttirnir blasa við. ,3íld í bananasósu,
það verð ég að prufa," segir Anita. ,JTvað held-
urðu að krakkinn segi við því?“ spyr Jahn og
potar elskulega í kvið konu sinnar. Hún er kom-
in f jóra mánuði á leið og spennt að fæða í fyrsta
sinn.
„Þetta er órðið svo háþróað," segir Jahn og
glottir. ,JVú em komin faeðingcimámskeið fyrir
feður. Eg fór á eitt svoleiðis með Anitu; var
nýkominn úr margra vikna rokkkonsert í Sví-
þjóð og í rosalegu formi. Námskeiðið hófst á því
að allir áttu að rísa á fætur og slaka á, hrista
útlimina og ganga á tánum á staðnum. Svona!"
Nú stendur Jahn upp og sýnir æfinguna, Anita
hlær en gestimir verða dálítið undrandi á uppá-
komunni. „Það var nóg til að ég hætti,“ segir
Jcihn og sest. „En ég ætla að vera viðstaddur
fæðinguna og hlakka alveg óskaplega til, þetta
er mitt fyrsta barn einnig, skilurðu?"
Jahn verður ömgglega stórkostlegur faðir.
Börn hænast að honum í flokkum; í flugvélinni
til íslands þyrptust þau um hann og hann
skemmti þeim með grettum, bröndurum, lát-
bragðsleik og hlátmm.
- Ertu alltaf í svona góðu skapi?
„Nei, nei, stundum er ég í agalegu skapi,"
segir Jahn og skellihlær.
„Skap hans stjórnar öllu umhverfinu. Þegar
hann er í góðu skapi komast allir í kringum
hann í gott skap. Svo getur hann orðið alveg
sótsvartur og þá fyllist allt af grárri þoku og
enginn þorir svo mikið sem að brosa," segir
Anita.
„Maðurinn í þokunni," segir Jahn og grettir
sig svo neðri vörin nemur við borðsröndina og
augabrúnimar sökkva niður á kinn.
Steikt egg kemur á borðið.
„Veistu rmnars, að egg vom mesta samlífs-
vandcimál okkar," segir Anita. „Við vorum búin
að búa svo lengi ein að allar lífsvenjur vom
orðnar fastmótaðar, meðal annars hvemig átti
að sjóða egg. Ég stakk gat á eggið, lét það í
sjóðandi vatn og sauð í nákvæmlega sex og
hálfa mínútu. Jahn setti hins vegar sitt egg í kalt
vatn og Iét suðuna koma upp og tók tímann á
fílingunni. Þegar við fluttum saman, fórum við í
hár saman út af suðuaðferðum. En þetta er farið
að ganga núna.“
„Hún fer að læra þetta," segir Jahn og horfir
út um gluggann.
- Þið eruð nú ekki beinlínis það par úr
skemmtibransanum sem maður hefði búist við
að giftist; Jan óborganlegur sprellikarl ogAnita
pen og stillt?
' „Það var meiriháttar áfall fyrir fjölskylduna
þegar ég tilkynnti þeim að ég væri byrjuð að
vera með Jahn Teigen," segir Anita. ,JJann vrir
jú yfirlýstur geðsjúklingur. En þegar fólkið mitt
kynntist honum, uppgötvaði það auðvitað
hversu elskulegur og mannlegur hcinn er.“
>rJá, sömu sögu er að segja um mína fjöl-
skyldu þegar ég tilkynnti að ég væri með Anitu
Skorgan," segir Jahn og grípur í rækju. Svo
hlæja þau af lífs og sálar kröftum.
Ping, pang, pong!
Nokkm síðar, þegar við ökum áleiðis til
Hveragerðis, spyr Jahn mig hvort ísland hafi
ekki fætt stórkostleg tónskáld: „Það hlýtur að
vera, það er alveg stórkostleg tónlist í þessu
landslagi. Sjáðu þama í vestri, lágt hraun með
þungum bassanið, og í austri rísa fjöllin, voldug
og ógnandi meðan tónamir rísa. Það er heil
sinfónía í hverri rnynd."
Umræðurnar snúast um klassíska tónlist og
popp. „Ég var lengi í klassísku píanónámi,"
segir Anita, „og ætlaði eiginlega að verða kon-
sertpíanisti. En mér fannst dægurlagatónlistin
skemmtilegri og ég valdi hana.“
„Ég byrjaði að leika á gítar þegar ég var fimm
ára,“ segir Jahn, „og tónlistin var alltaf stór hluti
aí mér. Þegar ég kom úr mútum, söng ég tals-
vert og söngkennarinn minn vildi endilega
koma mér í klassískt söngnám, sem ég og gerði í
nokkurn tíma; ég söng tenórrödd. En mér
fannst poppið skemmtilegra þegar það hóf inn-
reið sína með Bítlunum í öllu sínu veldi. Svo ég
hætti við tenórinn og sé ekkert eftir því. Klass-
ísku tónlistamámi fylgja einnig meiri boð og
bönn; má ekki reykja , ekki drekka og alls kyns
aðferðir iðkaðar til að vemda röddina. Ég vil
bara lifa og vera til og gera það sem mér finnst
skemmtilegt. Tónlist á ekki að vera fjötur á lífið.
Tónlist á að vera lífið sjálft; fullt af skringilegum
uppákomum og skemmtilegheitum."
Jahn og Anita sömdu mikið af lögum og text-
um þegar þau vom tónlistarmenn hvort í sínu
lagi. Eftir að þau tóku saman hafa þau unnið
mikið saman og skrifa lög og texta saman.
Hvernig skyldi sú samvinna ganga?
,Jú,“ segir Anita og brosir, ,Jahn skrifar eina
nótu, og ég aðra og svo koll af kolli."
„Einmitt," segir Jahn og brosir: „Ping! skrifa
ég, Pong! skrifar hún, Pang! skrifa ég, Pöng!
skrifar hún og svo framvegis." Og nú hristist
allur bíllinn af hlátri.
,JVei, í alvöm," segir Anita. „Samvinnan geng-
ur mjög vel. Tónlistaráhugi okkar var mjög líkur
áður en við kynntumst. Þótt við virðumst vera
mjög ólík og með ólíka tónlist í höndunum er
það samt staðreynd að smekkurinn er geysilega
líkur. Og það var mjög auðvelt fyrir okkur að
vinna saman. Jahn vinnur bara miklu hraðar en
ég“
Já, en Anita vinnur miklu nákvæmar en ég,“
bætir Jahn við. „Við erum með lítið stúdíó niðri
í kjallara heima og þar getur hún setið dögun-
um samcin og fínpússað hvem smátón. Ég hef
enga eirð í mér til þess. Þegar ég er búinn að ná
laginu heim og saman vil ég bara taka upp í
hvelli. Keyra beint.“
,Já, en þú semur svo miklu hraðar en ég,“
mótmælir Anita. „Ég sem kannski tvö, þrjú not-
hæf lögáári."
„Tja,“ segir Jahn. „Ég sem lag á dag, það gera
365 lög á ári. Þar af hendi ég svona350. Þá em 15
eftir. Af þeim eru kannski eitt, tvö nothæf eða
góð. Utkoman verður sú sama.“
Noregsmeistari í
400 m og kúlu
„Þarna er hestur," segir Jahn þegar við erum
komin í gegnum Hveragerði og rennum inn á
flötina umhverfis Grýtu. „Eru þetta ekki æðis-