Helgarpósturinn - 13.09.1984, Blaðsíða 19

Helgarpósturinn - 13.09.1984, Blaðsíða 19
HRINGBORÐ Ætlar dóninn ekki að Það var á sunnudaginn að ég settist við að pára þessar línur. A sunnudeg/ ætti ég nú að segja, því að það var sunnudaginn fyrir prentaraverkfall, og veit ég ekki hve margir sunnudagar munu líða þangað til þú færð næsta Helgarpóst. En sem sagt, á sunnudegi, um messutímann, því að fyrr var ég ekki búinn að fletta Mogganum. Hann er nefnilega 144 síður í dag. Að vísu las ég mest lítið í honum, því að orkan og áhuginn fór allur í að fietta. Þegar einhver fyrir- sögnin vakti áhuga minn og ég fór að grípa niður í greinina, þá sótti það svo á mig hve miklu væri óflett, að ég stöðvaðist ekkert við lesturinn. 144 síður af Mogga eru nefni- lega ekkert grín. (Bíddu meðan ég sæki tommustokkinn.) Jú, 240 metrar af lesmálsdálkum, ef ekki færi blessunarlega í ódrjúginn undir fyrirsagnir, myndir og aug- lýsingar. í hverjum metra eru um 10 000 „einingar", eða eins og 4—5 síður í meðalbók. Ef Mogginn í dag væri allur þéttprentaður af lesmáli, myndi hann gleypa yfir 1000 lesmálssíður (hálfa Biblíuna, eða rúmlega þrjár Njálur, ha?). Mér entist ekki sólarhringurinn til að lesa hann svo að nokkurt lag væri á. Þúsund síður af nýjum bókum munu um þessar mundir kosta 100 eða 150 sinnum meira en sunnudags-Moggi í lausasölu. Þarna er að vísu ólíku saman að jafna. Moggi er fullur af arðbærum auglýsingum, upplag 20—30 sinn- Um stærra en af metsölubók, ódýr pappír, ekkert band, og lesmálið drýgt með útflennandi umbroti. Samt get ég ekki að því gert, að Mogginn, þetta ódýra ferlíki, vek- ur mig stundum til umhugsunar um það, hvort ekki sé hægt að búa til ódýrar bækur líka. Ódýrar pappírskiljur er hægt að búa til með stórþjóðum, en það byggist á því að selja 20 eða 50 eða 100 sinnum stærra upplag en af venjulegri innbundinni bók. Það er sem sagt ekki hægt hér. En væri hægt að gera eitthvað ennþá ódýrara með því að nota hina fuli- komnu og mikilvirku prenttækni blaðanna fyrstu daga vikunnar, meðan blöðin sjálf eru ögn mjó- slegnari en þau gerast þegar nálg- ast helgi? A Blaðaprent kannski eftir að gerast bókaforlag, úr því að það hefur misst mikið af sínum upphaflegu verkefnum? Eða nýja prentvélin Moggans, ekki væri hún lengi að spýta út nokkur þús- und eintökum af bók, þegar á ann- að borð væri búið að setja hana. Hvernig væri það annars að lesa bók, sem væri prentuð á lítið betri pappír en dagblöðin, sett með blaðaletri, stærðin eins og dagblað brotið í tvennt og heft í kjölinn? Alls ekki svo vitlaust, held ég. Hún þyldi ekki mikið handvolk, en það eru svo margar bækurnar hvort sem er sem mað- ur les ekki nema einu sinni eða tvisvar. Og væru blaðbækur veru- lega ódýrar á annað borð, þá væri ekkert að því að fá sér bara nýja þegar sú gamla færi að slitna. Eg býst við það væri helst við endurútgáfur sem slík prentun kæmi til greina, þegar búið væri að tölvusetja bók á annað borð, svo að ekki þyrfti að leggja vinnu játa? í það upp á nýtt þó að breytt yrði um letur og brot. Bók sem slær í gegn, vekur verulegt umtal og er eftir fáein ár nærri uppseld í 1500 eintaka frumprentun; væri ekki reynandi að endurprenta af henni nokkur þúsund hræódýr eintök sem fólk keypti til að glugga í sjálft ef það hefði misst af að fá hana í jólagjöf í venjulegu útgerðinni? Eða ritsöfn og heidarútgáfur og ýmislegt svoleiðis, sem er í stóraf- mælaverðflokki og ekki ætlast til að nokkur maður kaupi handa sjálfum sér; væri ekki ráð að prenta það í blaðabúningi jafn- framt og selja í pappahulstrum á verði sem næði til alveg nýs hluta af markaðnum? Ég er ekki viss um að svoleiðis útgáfur kepptu mikið hvor við aðra í sölunni. • Hæpnara væri kannski um frurnprentaðar bækur, hvort hræ- ódýr útgáfa í blaðaformi gæti staðið undir öllum kostnaði við samningu bókar og setningu. Nema ef mjög lágt verð og grimm- ar auglýsingar gætu leitt til svo mikillar sölu á skömmum tíma að unnt yrði að selja auglýsingar í bækurnar, rétt eins og í tímarit. Hugsum okkur t.d. útlendar bæk- ur, sem allt í einu yrðu landsfræg- ar þegar samsvarandi kvikmynd kæmi í sjónvarp, bíó eða mynd- bandaleigur. Væri ekki hægt að þýða þær í hvelli, gefa út eins og blað, og selja stórt upplag þar sem auglýsingar stæðu undir hluta af kostnaði? Til þess þyrfti slík útgáfa auðvitað að vera nokkuð reglu- bundin til að ná föstum viðskipt- um við auglýsendur. Ég varpa þessu nú fram, svona til að Sigurður A. sé ekki einn um eftir Helga Skúla Kjartansson að halda uppi merki menningar- innar hérna við hringborðið. (Mér finnst nefnilega svo menningar- legt að bækur séu keyptar til lestr- ar fremur en gjafa.) En það var, satt að segja, annað sem ég ætlaði að skrifa um, ef Mogginn þykki hefði ekki glapið mig í morgun. Það var um hann Árna Treholt (sem einu sinni var saklaus ung- krati rétt eins og ég; ja, enginn veit sína ævina...). Hann var í fréttunum, Arni, ein- hvern tíma í vikunni sem leið (þ.e.a.s. í vikunni fyrir verkfall, ef einhver man ennþá eftir henni). Út af því að það var verið að fram- lengja yfir honum gæsluvarð- haldsúrskurðinn, þó með mildari gæslu en undanfarna mánuði (því að nú má hann fara að horfa á norska sjónvarpið, sem mér skilst að Islendingar myndu nú fremur telja til misþyrminga en mannúð- ar, en það er önnur saga) og í eitt- hvað færri vikur en löggan hafði beðið um. Vegna þess, nefnilega, að hún hefur engar sannanir fyrir því að Árni karlinn sé það mann- hrak sem búið er að úthrópa yfir veröldina að hann sé. Hann hefur að vísu þegið fé frá þeim stofnun- um sem einna síst skyldi, en hitt er ekki eins áþreifanlegt hvað hann hafi verið búinn að láta á móti. Það mun hafa verið í útvarpinu sem ég heyrði þessa frétt, og fylgdi mjög fróðleg lýsing á skrif- um norsku blaðanna um málið. Þetta var greinilega vond frétt, vont að ekki hefði sannast nóg á manninn. Og frammistaða lög- reglunnar tortryggileg, að hafa ekki grafið upp úr honum betri játningar, þrátt fyrir margra mán- aða þrotlausar yfirheyrslur. Ekki örlaði á því sjónarmiði, að kannski væri það nú bara gód frétt ef Árni væri ekki endilega eins hroðalegur skúrkur og haldið var, og að það væri kannski tortryggi- leg adferd hjá lögreglunni að þrá- spyrja manninn, einangrunar- fanga, mánuð eftir mánuð í þeirri von að hann ynni sér til friðar að játa. Skyldi ekki fleirum en mér hafa orðið ónotalega við þessa upp- rifjun á því, hvernig við létum sjálf, og okkar ágætu blöð, meðan Geirfinnsmálið var á döfinni og okkar eigin einangrunarfangar í mánaðalöngum yfirheyrslum? Kenndir verða: barna- og samkvæmisdansar fyrir börn frá 4. ára aldri. I Einnig Brons- Silfur- og Gull- “ flokkar. Diskódansar fyrir krakka frá 7 ára til 12 ára. Hjón, einstaklingar, sauma- klúbbar, fyrirtæki og lokaðir hópar fyrir þá sem vilja. Byrjendur og framhald. Einnig Brons- Silfur- og Gull- flokkar. Allir nýjustu samkvæmis- dansar, gömludansarnir, rokk, tjútt og fleira. Nýtt í Dansstudio Sóleyjar. Hjón og einstaklingar. Byrjendur og framhald. Sérnámskeið: Fyrir ballið — Eldhressir föstudagstímar. 1 12 tímar í rokki. Kennslustaðir: ( Ártún v/Vagnhöfða. Gerðuberg Breiðholti. Sigtúni 9 í Dansstudio Sóleyjar, Sértímar fyrir hressar konur á öllum aldri, léttir og góðir dansar við góða tónlist. Innritun daglega frá kl. 10—12 og frá kl. Afhending skírteina fyrir alla staði í Ártúni Munið Qölskyldu afsláttinn! 13—19 nema sunnudaga í síma 11007 laugardaginn 22. sept. kl. 13—17 Auður Uaraldsdóitir dansskóli HELGARPÓSTURINN 19

x

Helgarpósturinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Helgarpósturinn
https://timarit.is/publication/47

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.