Helgarpósturinn - 12.09.1985, Qupperneq 8

Rætt við
breska miðilinn
Eileen Roberts:
ÍSLENDINGAR
NÆMIR
OG
OPNIR
,,Jú, íslendingar eru mjög næmir
og opnir fyrir yfirskilvitlegum hlut-
um. Saga þjóðarinnar ýtir ef til vill
undir það. En þessi næmni getur í
sumum tilvikum verið varasöm.
Það þarf oft lítið út af að bera, til að
hið nauðsynlega jafnvægi hugans
fari úr skorðum. Þessi hætta á ójafn-
vægi leiðir aftur til þess, að íslend-
ingum er hætt við að misnota lyf og
áfengi. En mér líkar vel við Islend-
inga. Þeir eru opnir og vingjarnleg-
ir, þegar þeir hafa gefið færi á sér."
Það er Eileen Roberts, breski
miðillinn sem staddur er hér á landi
um þessar mundir, sem þetta segir.
Eileen hefur komið hingað til lands
á hverju ári frá 1978 og haldið
skyggnilýsingarfundi þar sem á
annað hundrað manns eru saman-
komnir og eins hefur hún haldið fá-
mennari fundi, eiginlega miðils-
fundi.
— Er áhuginn mikill á dulrœnum
fyrirbœrum hérlendis?
„Já, hann er mikill. En skilningur-
inn og þekkingin á þessu mætti vera
meiri. Ég nefni sem dæmi, að á
skyggnilýsingarfundinum sl. þriðju-
dagskvöld gekk stúlka í salinn hálf-
tíma eftir að fundur hófst. Ég var þá
að miðla upplýsingum til konu úti í
salnum frá ættingjum að handan.
Þessi stúlka gekk hins vegar rakleið-
is þvert á sjóniínu okkar og ef ég
hefði ekki beitt mér, hefði allt eins
getað farið svo, að sambandið hefði
rofnað. Það gerðist þó ekki. Ég nefni
þetta aðeins sem dæmí um það, að
fólk hefur kannski ekki nægilega
mikinn skilning á því, sem þarna er
um að ræða.“
— Nú kom það fram á tilgreind-
um skyggnilýsingarfundi þínum, að
meirihluti fundarmanna hafði
aldrei áður sótt fundi af þessu tagi.
Er þetta merki þess að áhugi fólks
fari vaxandi á dulrœnum ogyfirskil-
vitlegum hlutum?
„Það skal ég ekki fullyrða. Hitt er
rétt að hér á landi og víða um heim,
en ég hef víða farið og haldið fundi,
fer fjölgandi ungu fólki, sem er að
leita að friði og andlegum krafti. Vill
fá leiðsögn og verða betri mann-
eskjur."
Skil þá sem efast
— En tœpast er það þannig, að
allir trúi blint á það sem þú hefur
fram að fœra. Hvernig bregst þú við,
þegar vantrúaðir koma að þér og
segja hreinlega: þetta er svindl, þú
hlýtur að nota einhver bellibrögð,
þú ert ekki í neiriu sambandi við
framliðna?
„Ég er lögfræðingsdóttir og því
kemur mér það ekki á óvart þótt
fólk sé jarðbundið og hugsi á þröng-
an, rökrænan hátt. Ég skil þvi af-
stöðu fólks sem efast. Móðgast ekki.
Hins vegar leitast ég ekki sérstak-
lega við að sanna fyrir þessu fólki að
það sem ég er að gera sé raunveru-
iegt. Stundum er þetta fólk ekki
móttækilegt fyrir slíku, myndi ekki
trúa þótt sannanir væru bornar á
borð þess. Aftur á móti hika ég ekki,
ef ég verð þess vör að fólk að hand-
an vill koma skilaboðum til þessa
fólks. Þá kem ég þeim á framfæri,
þótt í grýtta jörð falli ef til vill í
fyrstu."
— En vœri ekki hugsanlegt að þú
gœtir undirbúið skyggnilýsingar-
fundi mjög rœkilega, aflað upplýs-
inga um fólk sem örugglega kœmi
og þannig flutt vel œfðan leikþátt
sem slœgi í gegn?
„Sennilega væri þetta mögulegt,
ef ég væri með skyggnilýsingarfund
í litlum enskum bæ, þar sem ég
þekki vel til. En hér uppi á íslandi —
það er ómögulegt. Ég kem hér um
nokkurra daga skeið í hvert sinn,
tala ekki tungumálið, get ekki einu
sinni lesið íslensku símaskrána,
enda mörg íslensku nöfnin erfið í
framburði. Nei, þetta væri gjörsam-
lega ógerlegt hvernig sem á það er
litið."
— En gœtir þú ekki lesið hugsanir
fólks, sem í salnum vœri og þannig
gripið upp fróðleiksmola og notað?
„Nei, það stenst ekki heldur.
Hvernig gæti þá staðið á því, að
ég flyt fólki upplýsingar, sem það
kannast ekki við — a.m.k. ekki í
fyrstu? Það er algengt að fólk úti í
sal kveiki ekki á perunni og átti sig
ekki á þeim skilaboðum, sem ég flyt
því frá ættingjum eða vinum að
handan. En ættingjarnir halda fast
við sitt og ég veit að það sem þeir
segja er rétt. Og langoftast er það
svo, að fólk á fundunum áttar sig um
síðir, jafnvel mörgum dögum siðar.
En þetta sýnir að hugsanalestur
kemur ekki til greina."
— En lestu hugsanir?
„Ég get sagt þér það, að fyrir hef-
ur komið að ég sit á milli tveggja ís-
lenskra manna í matarboði og þeir
ræðast við á islensku. Ég skil vitan-
lega ekki eitt einasta orð, en ég get
skynjað umræðuefnið og því er það
stundum að ég blanda mér i umræð-
ur og segi, nei, þetta er ekki rétt,
þetta er svona eða hinsegin. Þá skil
ég ekki það sem sagt er, en ég
skynja það. Það er nefnilega þann-
ig, að þótt við Englendingar höfum
orðið house, þið eitthvað annað yfir
house (hús), Frakkarnir le maison
o.s.frv., þá er hugsun allra gagnvart
hugtakinu hús hin sama. Einmitt
með þeim hætti skil ég skilaboð frá
framliðnum íslendingum sem tala
aðeins íslensku, en vilja koma skila-
boðum til ættingja sinna á fundum.“
Grét af þakklœti
— Ertu sífellt í sambandi við aðra
heima? Sérðu framliðna á kreiki í
kringum lifandi fólk á hverri mín-
útu?
„Nei, nei, þannig er þetta ekki. Ég
get opnað og lokað dyrum í þessu
sambandi. Ég hef hins vegar stund-
að opinberlega miðilsstörf um 38
ára skeið og hef lært að lifa með
þessum hæfileika. Það hefur kostað
mikla þjálfun og ögun. En þetta hef-
ur skilað sér margfaldlega til baka.
Ekki í peningum, því ekki hef ég
auðgast af þessum störfum mínum.
Nei, mín laun eru önnur. Núna rétt
áðan hélt ég miðilsfund með fimm
íslenskum einstaklingum. Með mér
var túlkur. Einn af þessum fimm var
eldri maður i gráum fötum og sat
svipbrigðalaus allan fundinn. Hann
skildi ekki ensku, en þótt túlkurinn
segði honum af ýmsum skilaboðum
frá hans nánustu sem í gegnum mig
fóru, þá breyttist viðmót hans
aldrei. Hann breytti aldrei um svip,
það heyrðist aldrei frá honum. Þeg-
ar hins vegar fundinum lauk og fólk
hafði kvatt og gengið á dyr, þá sat
þessi maður áfram. Við vorum tvö
ein eftir í herberginu. Ég tók tösk-
una mína og gekk til hans og rétti
honum höndina í kveðjuskyni. Þá
var það, sem þessi maður lagði
handlegginn yfir öxl mína og lagði
kinn að kinn. Hann grét. Og hann
faðmaði mig að sér. Öll hans fjöl-
skylda er hinum megin. Hann er
einn í lífinu. Og hann var svo ham-
ingjusamur. Hann gat ekki lýst
þakklæti sínu með orðum. Talaði
ekki ensku. En þetta faðmlag sagði
alla söguna. Hann fór hamingju-
samur i hjarta sínu. Ég var líka glöð.
Þakklæti af þessu tagi segir mér, að
ég hafi ekki verið að þessu til einskis
í 38 ár.“
— Er þér nauðsynlegt að fá já-
kvœð viðbrögð frá fólki á fundum?
„Ekki nauðsynlegt, en það er
betra. Já, já eða nei, nei frá fólki
skapar andrúmsloft. En sumir fela
sig bakvið grímu. Ég man t.d. eftir
þvi í Osló eitt sinn, að ég beindi tali
að manni aftarlega í salnum. Ég bar
honum kveðjur frá ættingjum og
vinum hans. Það var aðeins í fyrstu
sem hann sagði já, en síðan grúfði
hann niður höfuðið og faldi sig og
hristist af hlátri. Ég hélt þó mínu
striki og kom þeim skilaboðum á
framfæri, sem ég var beðin fyrir. Var
viss um að þau ættu þar heima,
enda þótt viðbrögð mannsins væru
svona undarleg. Svo gerðist það
mörgum mánuðum síðar, að kollegi
minn í London sagði við mig:
„Eileen, ég hef ætlað mér að
hringja í þig. Ég á nefnilega að bera
þér skilaboð frá manni i Osló, sem
segir þig frábæra. Hann var á fundi
hjá þér og hló, þegar þú talaðir til
hans.“ Ég mundi vel eftir þessu
atviki og hváði og kollegi minn
sagði mér þá, að maðurinn hefði
skrifað sér og sagt allt satt og rétt
sem ég hefði við hann sagt, en hann
hefði verið í vinahópi og andinn í
hópnum þessu andstæður, þannig
að hann greip til hlátursins í varnar-
skyni. En þessum manni var ekki
raunverulega hlátur í huga. Það
kom á daginn.
Ég undirstrika enn og aftur að
þótt fólk virðist oft ekki taka við sér
og meðtaka ákveðin skilaboð, þá
veit ég að þau eru rétt. Fólkið að
handan veit það og mælir til mín
umbúðalaust. Og ég hlusta ítrekað
og veit að ég hef skilið rétt, ég veit
að það sem frá mér fer er hið
sanna."
Opnar og lokaöar dyr
— Er ekki erfitt fyrir miðil eins og
þig að lifa venjubundnu lífi? Ertu
ekki alltof oft á mörkum þessa
heims og annars til að geta lifað
venjulegu jarðbundnu lífi?
„Nei, alls ekki. Ég get lokað mig af
frá þessu þegar ég vil. Og ég er
ósköp venjuleg kona þess á milli.
Rækta garðinn minn, sinni hefð-
bundnum störfum. Á fundum opna
ég dyrnar upp á gátt og fyrir og eftir
fundi er ég einnig næm á þetta,
svona meðan dyrnar eru að lokast.
Eins og eftir fundinn á mánudags-
kvöld. Þá var ég að fara út úr saln-
um, þegar ég sá að mannshönd var
við eina konuna og höndin hélt á
bók sem í var þurrkað blóm og lauf.
Ég sagði konunni frá þessu. Hún
svaraði því til, að bókin með blóm-
inu og laufunum hefði verið gifting-
argjöf til sín. Það væri því ljóst að
það væri látinn maður hennar, sem
héldi á bókinni. Og þetta gladdi
þessa konu mikið."
— Þú segir upplýsingar þínar
gleðja marga. Hvers vegna er fólki
þá oft ráðið frá því að hella sér út í
hluti af þessu tagi?
„Það þarf að vera meðalhóf í öllu.
Jafnvægi hugans getur farið úr
skorðum hjá fólki, ef það fer of geyst
í þessa hluti. Þroski og jafnvægi hug-
ans verður að fylgja í þessum efnum
sem öðrum. Þess vegna er fólki bent
á að fara sér hægt.“
— Á fundinum á þriðjudagskvöld
kom fyrir að framliðnir gáfu eftirlif-
andi fundarmönnum góð ráð. Þýðir
þetta ekki, að þú t.a.m., sem ert í
góðu sambandi við fólk fyrir hand-
an, getir notið nákvæmrar leiðsagn-
ar um líf þitt og störf?
„Það geri ég ekki. Ég lifi mínu eig-
in lífi og nýt ekki leiðsagnar að
handan hvernig ég fer með það. En
það er rétt, að á fundum kemur fyrir
að fólk að handan vill ráðleggja sín-
um nánustu. En hvaða vinur myndi
ekki gera slíkt hér á okkar tilveru-
stigi?"
— Hafa eiginleikar þínir og hœfi-
leikar á þessu sviði verið rannsak-
aðir á vísindalegan hátt?
„Já, það hefur verið gert og niður-
staðan var sú, að hugur minn og
næmni eru í mjög góðu jafnvægi."
— En er ekki stórhœtta á misnotk-
un á þessu sviði? Eru ekki falsspá-
menn á hverju götuhorni?
„Það má nota þennan hæfileika
til góðs eða ills. Um það efast ég
ekki. Og vissulega er misnotkun á
þessu sviði sem öðrum. En ég vil
hjálpa fólki. Það er mitt markmið.
Fólk þarf ekki að hafa ótta af hinu
yfirskilvitlega. Ótti er í raun ekkert
annað en ótti við óttann sjálfan."
— Eru til efnilegir íslenskir miðl-
ar?
„Já, það tel ég. Mitt aðalstarf í
gegnum tíðina hefur verið þjálfun
miðla og að rækta með þeim hæfi-
leikana. Hér á landi eru fjórir, fimm
efnilegir, sem með þrotlausri þjálfun
og sjálfsaga gætu orðið góðir. Þetta
er meðfæddur hæfileiki, en það er
með þennan hæfileika eins og aðra,
það verður að læra að nota hann,
rækta hann. Þú ert efnilegur píanó-
leikari, en verður ekki góður fyrr en
eftir áralanga þjálfun. Eg sjálf er t.d.
ennþá að læra.“
Stóö í Hafsteins sporum
— Þekktir þú Hafstein miðil, sem
íslendingum var mjög kunnur á
þessu sviði?
„Nei, ég hitti hann aldrei. Aftur á
móti var ég fyrir nokkrum árum á
skyggnilýsingarfundi hér á landi og
Guðmundur Einarsson, þáverandi
forseti Sálarrannsóknarfélagsins,
var með stuttan inngang og ég stóð
rétt hjá honum, þegar mér fannst
við mér stjakað. Þá var þar kominn
maður að handan sem vildi komast
í sporin mín. Hann sagðist heita
Hallsten, heyrðist mér. Eg sagði þá
strax við Guðmund, að það væri
þegar kominn maður að handan,
sem heiti Hallsten eða eitthvað þess
háttar og hann vildi greinilega
koma í minn stað; hefði stjakað við
mér. Þá skellihló Guðmundur og
spurði hvort gæti verið að maður-
inn héti Hafsteinn. Og það stóðst.
Ég stóð í hans sporum, þar sem
hann var vanur að vera. Þess vegna
stjakaði hann við mér.“
— Geturðu spáð í spil, t.d. um
framtíðina?
„Ég get það, en geri það ekki. Það
eru margir sem spá í spil og skálda
— kunna ekkert. Staðreyndin er sú,
að það eru ekki spilin sem eru mikil-
vægust, heldur persónan sem verið
er að spá fyrir. Maður fylgist með
henni fyrst og fremst, ekki spilun-
um. Ég tel nauðsynlegt að kunna
skil á sem flestum þáttum hins yfir-
skilvitlega og hef því lagt mig eftir
að kanna sem flest. En aðalatriðið
er að ég hef þennan hæfileika og
tók ákvörðun um að rækta hann og
nota. Þetta get ég. Ég get líka skrif-
að og vélritað. En ég get ekki neglt
nagla í vegg. Hæfileikum fólks er
misskipt. Svo einfalt er það. En þetta
er oft erfið vinna. Þetta er við-
kvæmt svið. Og ég hef lagt ríka
áherslu á það við það fólk sem ég
hef kennt og þjálfað, að hinn gullni
meðalvegur er nauðsynlegur í
þessu sem öðru. Hann er stundum
vandrataður. En fólk má aldrei
gleyma sér.“
Hvaða hæfileika hafa miðlar:
Geta þeir séð
fyrir óorðna hluti?
Miðlar munu hafa hæfileika á
mismunandi sviðum. Síðastliðið
vor kom til íslands breskur miðill,
Robin Stevens. Hann hafði þann
hæfileika að segja fyrir um óorðna
hluti. Á fjölmennum fundi hjá
Sálarrannsóknarfélaginu sagði
hann fyrir um það áður en fundur-
inn hófst, hver myndi setjast í til-
tekið sæti í salnum. Lýsti hann við-
komandi nákvæmlega og var lýs-
ing hans skrifleg. Þegar síðan
fundurinn var að hefjast og salur-
inn að fyllast, kom maður nokkur,
sem svipaði mjög til allra lýsinga
Robins og settist í umrætt sæti. Á
þessum fundi voru á annað hundr-
að fundarmenn og viðkomandi
maður aðstandendum fundarins
óþekktur.
Eileen Roberts, sem fjallað er
um hér i HP, hefur samkvæmt
upplýsingum Sálarrannsóknarfé-
lagsins fjölbreytta skynjunarhæfi-
leika. Hér skal drepið á nokkra
þeirra eins og þeim er lýst í riti Sál-
arrannsóknarfélagsins:
1. Eileen getur skynjað orkusvið
hluta og þannig fengið upplýs-
ingar um ýmsar staðreyndir og
atburði sem tengdir eru hlutun-
um, þ.e. skynjað hluta af sögu
og „lífi“ hlutarins. Oft tengjast
þessar upplýsingar einnig eig-
anda eða atburðum. Þetta mun
kallað hlutskyggni.
2. Með því að beita „innri sjón“ að
fólki sér hún orkusvið þess og af
breytileika í orkugeislum og
mismunandi lit getur hún sagt
til um andlegt og líkamlegt
ástand, skapgerðareiginleika
og fleira.
3. Skynjun utan líkama. Eileen
segir svo frá að í æsku hafi hún
oft skynjað sig meðvitað utan
líkamans og geti enn notað
þann hæfileika til að fara á milli
staða. Þannig hafi hún fengið
vitneskju um aðstæður og at-
burði sem gerðust á sama tíma
en allt öðrum stað en efnis-
líkami hennar var á.
4. Við skyggnilýsingar notar hún
skynjun framliðins fólks, sem
hún sér eða heyrir til, en sækir
ekki upplýsingar í orkusvið við-
komandi fundarmanns.
Einn stjórnarmaður í Sálarrann-
sóknarféiagi íslands gerði á því
lauslega könnun á tveimur
skyggnilýsingarfundum hvernig
fundarmenn hefðu meðtekið
skilaboð miðilsins og upplýsingar
sem frá henni komu eða í gegnum
hana runnu. Niðurstaðan var
þessi:
Flokkun atriða
Staðfest rétt óviss óþekkt/röng samt.
1. fundur 114 17 23 154
2. fundur 106 14 22 142
Samtals 220 31 45 296
8 HELGARPÓSTURINN