Helgarpósturinn - 19.06.1986, Blaðsíða 9

PðUTÍSKRI
SFORYSTIJNNAR
Óskar Guðmundsson, ritstjórnarfulltrúi Þjóðviljans,
hefur sagt upp störfum
í kjölfar átakanna um Þjóðviljann

lega af forystu verkalýðsins en einn-
ig af öllum stjórnmálaflokkunum.
Og það er ekkert tillit tekið til þeirra
í kjarasamningum. En það eru ein-
mitt þessir hópar sem halda 1000
manna fundi í Háskólabíói, sem
verkalýðsforystan getur ekki. Það
er ekki tekið mark á fólkinu vegna
þess einfaldlega að það hentar
stjórnmálaflokkum vel að jarða
svona hreyfingar. Síðan hefur það
farið fyrir brjóstið á verkalýðsfor-
ystunni og forystu Alþýðubanda-
lagsins hversu eindregið Þjóðviljinn
hefur lagst á sveif með þessum hóp-
um.
SORGARSAGA VERKA-
LÝÐSHREYFINGAR-
INNAR
Þróunin í Alþýðubandalaginu hin
síðustu ár, svo og á Þjóðviljanum, er
sorgarsaga verkalýðshreyfingarinn-
ar. Verkalýðsforystan í dag gerir
tvennskonar kröfur til annarra:
Annaðhvort styður fólk allt sem
þessum örfáu mönnum sem stjórna
dettur í hug að segja eða það þegir.
Yfirleitt nægir forystunni þögnin og
þeir berjast fyrir því að fólk þegi.
Menn sem vilja halda völdum eru
ekki eins hræddir við neitt og verk-
föll. Þessir menn óttast verkföll. Ég
held ég fari rétt með að Ásmundur
hafi aldrei leitt verkfall. Innan
verkalýðshreyfingarinnar ræður
hagfræðingaveldi sem finnur ekki
til með fólki. Og þessir menn eiga
við alvarleg siðferðisvandamál að
etja: Að ætla fólki að lifa af lágum
launum en vera hátekjumenn sjálfir.
Að vera með meira en 100.000,-
krónur á mánuði og vera að semja
um laun fvrir fólk sem ekki nær
20.000,- krónum á mánuði. Áð ekki
sé minnst á þjónkunina við ríkis-
stjórnina þegar verkalýðsforystan
sér ástæðu til að júbílera og færa,
stjórninni blóm. Og það segir ekki
litla sögu að nú skuli Guðmundur J.
Guðmundsson tíunda það sér til af-
sökunar að hafa þegið fé af þáver-
andi fjármálaráðherra, vidsemj-
anda Dagsbrúnar. Siðblindan er al-
ger.
Það eru margir sem halda að
Þjóðviljinn sé hneykslunargjarn og
að lýðræðiskynslóðin sé einangruð
með sífellt niðurrifshjal. Þetta er
ekki rétt. í þeim átökum sem hafa
komið upp á yfirborðið hefur stór
hópur eldra fólks haft samband við
okkur og lýst yfir stuðningi við okk-
ar baráttu. Þannig að við erum
hvorki enangruð né með niðurrifs-
hjal. Ég veit að margir fyrrverandi
forystumenn ASÍ eru miður sín út af
ástandinu.
VERKALÝÐSFORYSTAN
HEFUR EKKI SINNT
SÍNU FAGI
Það verður að athuga það að á
síðustu 6—7 árum hefur eingöngu
verið samið um kaupmáttarrýrnun.
Þetta sýnir að verkalýðsforystan
hefur alls ekki getað sinnt sínu fagi
— að tryggja fólki mannsæmandi
laun — og það öllum, ekki bara for-
ystunni sjálfri. Það er því ekki nema
von að verkalýðsforystan vilji
tryggja sér þögn í fjölmiðlum.
Vinstri menn hafa ekki hjólað í
verkalýðsforystuna vegna þess að
menn hafa talið að verkalýðshreyf-
ingin ætti undir högg að sækja
vegna fjandsamlegs ríkisvalds. Það
væri því nauðsynlegt að umbera
þverbresti hreyfingarinnar vegna
þess að andstaða kæmi atvinnurek-
endum og ríkisvaldinu best. Með
þessu gerði vinstrihreyfingin í land-
inu ægileg mistök. Vert er að athuga
í þessu sambandi að vesöld í samn-
ingum og á málafylgju á þingi, má
skrifa á reikning forystumanna og
flokkseigenda vegna þess að t.d.
samþykktir miðstjórnar og lands-
funda Alþýðubandalagsins hafa
hljóðað upp á allt aðrar kröfugerðir.
En yfirbyggingin hefur hreinlega
hundsað samþykktirnar.
LÝÐRÆÐISKYNSLÓÐIN
ER EKKI BARA í ABL
Eftir BSRB-verkfallið hafa skilin á
milli fólks og flokkseigendafélaga
allra flokka aukist. Það varð breyt-
ing á umræðu fólks í öllum flokkum.
Umræða um lýðræði fékk nýtt og
sterkara innihald á þeim tíma. Þetta
á við um fleira en lýðræði, t.d. krist-
ið siðferði. Þetta er umræða venju-
legs fólks sem ekki er ástæða til að
tengja neinum ákveðnum stjórn-
málaflokki. Og þetta ábyrgðarlausa
hugtak lýðræðiskynslóð á ekki bara
við um Alþýðubandalagið, heldur
fleiri flokka. Þetta er fólk sem er
andmiðstýringarsinnað, vill mann-
sæmandi laun og eðlilegan vinnu-
tíma. Þetta er fólk sem gerir kröfur
og reynir að standa á móti því að
valdið safnist á fáar hendur. Þetta er
fólk í öllum flokkum og þó helst fólk
utan flokkanna. Og það má lesa slíkt
gagnrýnið hugarfar út úr ræðum
presta, út úr nýjum samtökum, út úr
ýmsu í fjölmiðlum. Það á sér nú stað
meiriháttar félagsleg gerjun sem þó
fer ekki mikið fyrir. Og þessi gerjun
mun eignast fleiri birtingarform.
Á FLÓTTA UNDAN
FÓLKINU
Verkalýðsaðallinn og flokkseig-
endafélögin í Alþýðuflokknum og
Alþýðubandalaginu geta reynt að
bjarga sér á flótta undan fólkinu
með því að sameinast og reyna
þannig að auka tiltrú. Það yrði þá
undir formerkjum Jóns Baldvins
Hannibalssonar og Þrastar Olafs-
sonar, sem vilja mynda ríkisstjórn
með höfuðandstæðingum sínum í
Sjálfstæðisflokknum. Á sama hátt
og gert er í verkalýðshreyfingunni.
Æ fleiri sjá að það er ekki um ann-
að að ræða en að endurreisa verka-
lýðshreyfinguna, byrja upp á nýtt,
jafnvel stofna nýja verkjalýðshreyf-
ingu ef ekki vill betur.
En fólk utan af landi, sem á ekkert
sameiginlegt með forystunni í
Reykjavík, venjulegir félagsmenn í
flokkunum og venjulegt fólk í hin-
um ýmsu hópum, gæti bundist sam-
an í laustengda hreyfingu á móti
þessu. Hreyfingu sem er raunveru-
legur valkostur, vill raunverulegt
lýðræði. Og það skiptir miklu fyrir
það fólk að fjölmiðlar sofni ekki á
verðinum. Það er mikilvægt að
gagnrýnin blaðamennska verði of-
an á. Og baráttan er rétt að byrja,
það er aðeins forleikurinn sem er af-
staðinn. Það er þess vegna sem ég
er núna að kanna möguleika á út-
gáfu nýs blaðs og vegna þess að fjöl-
miðlar þurfa að hafa aðhald hver af
öðrum," sagði Óskar Guðmundsson
að lokum.
FLOKKSBLOÐ
ALDAUÐA
FYRIRBÆRI
,,Þegar Jean-Paul Sartre spádi stjórnmálaflokkum endanlegum dauða
og að einsmálshreyfingar tœkju viö, þá talaði hann ekki sérstaklega um
málgögn. Það er ekki nema von, því flokksblöð á vinstri vœngnum eru
nœstum aldauða fyrirbœri um allar álfur. Það eru því meira og minna
málgagnslausir stjórnmálaflokkar, sem eru að vinna 40—50% kosn-
ingasigra í löndum Evrópu þessi árin. Og framtíð dagblaða er mjög í
þoku af tœknilegum ástœðum. Hins vegar hefur fólk breyst í þeim fjöl-
þáttaþjóðfélögum sem við báum í. Venjuleg manneskja er ekki reiöu-
búin í sama mœli og áður að stinga sér inn í hólf stjórnmálaflokks og
setja jafnaðarmerki milli sinna viðhorfa og einhvers eins stjórnmála-
flokks.
Manneskjan er sem betur fer yfirleitt plúralistískari en svo. Og einmitt
í því efni má greina ginnungagap í málflutningi þeirra sem hafa fjallað
um stjórnmálin og Þjóðviljann á fundum í Alþýðubandalaginu að und-
anförnu: Þeir sem hafa valið sér sjónarhól einnar tegundar sósíalisma,
einnar hreyfingar, eins flokks, eins málgagns og eins foringja — og svo
þeirra sem horfa vítt yfir lendur og sjá margflókinn veruleika með ótal
leiðum, þar sem við þurfum að efast og spyrja, leita og hugsa sjálfstœtt.
Og afþví svarið er ekki fólgið í því að segja já eða þegja yfir hverju einu
sem fram er borið afvörum tiltekinna stjórnmálamanna eða dagblaða,
þá getur þú bœði verið með og á móti hinum ýmsu atriðum í hreyfing-
unni, í flokknum, í blaðinu, og í rœðum foringjans. Það er enginn absa-
lút sannleikur til í þessu efni."
Þetta er bútur úr ræðu Óskars Guðmundssonar á fundi Útgáfu-
félags Þjóðviljans, sem hann flutti í nóvember í fyrra. Hún olli
miklu fjaðrafoki og hvatti gamla flokkseigendafélagið til að smala
á næsta aðalfund Utgáfufélags Þjóðviljans sem var haldinn 3. júní
síðastliðinn.
í Mosfellssveit
bjóða ferðafólk velkomið.
Hvernig væri að koma við hjá okkur
í WESTERN FRIED á leiðinni útúr bænum
og fá sér gómsæta kjúklingabita frá
ÍSFUGL, þeireru í umbúðum sem halda
þeim heitum.
Einnig er tilvalið að líta við á heimleiðinni
og borða kvöldmatinn hjá okkur,
eða taka hann með heim.
ísfugl
Mosfellssveit
GÓDAFERD- VELKOMIN HEIM
HELGARPÓSTURINN 9