Helgarpósturinn - 17.06.1987, Qupperneq 9

MATTHÍAS
BJARNASON
SAMGÖNGU RÁÐ-
HERRA:
HÆKKAÐAR
BÆTUR
HAFA
ÁHRIF
Á FARGJÖLDIN
Á þessum myndum má sjá hvernig Kristján Jón Guðmundsson leit út fyrir slysið og hvernig hann lítur út í dag.
„Mér er kunnugt um það," sagði
Matthías Bjarnason, samgöngu-
ráðherra, þegar Helgarpósturinn
innti hann eftir því hvort honum
væri kunnugt um hversu iila
ábyrgðarhluti loftferðalaganna
hefði haldið verðgildi sínu.
„Hins vegar er hér um sam-
vinnu ansi margra þjóða að ræða
og það er mismunandi verðbólga
í þessum löndum.
Það er hverjum og einum í sjálfs-
vald sett, að taka sér sínar trygg-
ingar sjálfur og það gera, sem bet-
ur fer, flestir menn."
Jafnt þeir sem ferdast innan-
lands og utan?
„Já, hvort sem það er innan-
lands eða utan. Þeir sem ferðast
oft taka tryggingu fyrir heilt ár.
Svo er hægt að taka tryggingu
fyrir hverja einstaka ferð og það
gerir fjöldinn allur af fólki."
Er von til þess að þessi ákvœði
loftferðalaganna verði endur-
skoðuð?
„Ja, þeim verður ekki breytt
nema í samráði við þær þjóðir
sem við erum tengdir í loftferða-
lögum, ásamt fleiri breytingum."
Og það þrátt fyrir að samkvœmt
nýjum umferðarlögum séu há-
marksbœtur þeirra sem slasast I
rútum 38,8 milljónir króna, en
samkvœmt loftferðalögum eru há-
marksbætur rúmar 800 þúsund
krónur?
„Ef við hækkum þetta mikið
hefur það áhrif á fargjöld, ef félög-
in þurfa að borga iðgjöldin. Það
Matthías Bjamason, samgönguráð-
herra.
verður hver einstaklingur fyrir sig
að sjá um að hann sé tryggður.
Alltaf eru tryggingafélögin að
bjóða. Ekki vantar nú auglýsing-
arnar. Ég tryggði mig fyrir nokkr-
um áratugum. Að vísu tryggir rík-
ið mig núna, en ég tók alltaf árs-
tryggingu."
Þyrfti ráðuneytið ekki að upp-
lýsa fólk betur um hversu léttvœg
tryggingin í farseðlinum er?
„Eg held að það hafi komið ótal
fregnir af þessu. Það er ekki hægt
að auglýsa stanslaust. Ég fékk mér
sérstaka tryggingu fyrir einum
þrjátíu og fimm árum af því ég
spurðist fyrir um þessa tryggingu
í lögunum og fannst hún litil. Ég
vildi tryggja mína fjölskyldu.
Bætur almannatrygginga koma
einnig inn í þetta. Það eru ekki
bara þessar þætur í loftferðalög-
unum. Ef fyrirvinna fjölskyldu
ferst koma þessar átta ára bætur,
sem eru auðvitað gífurlega miklar
bætur. Það var skynsamlegt að
taka þær upp á sínum tíma. Síðan
koma barnabætur. Þetta eru ekki
bara bæturnar í loftferðalögun-
um. Við búum við meira öryggi en
það,“ sagði Matthías Bjarnason,
ráðherra samgöngumála.
svona. Á jólunum þandist svo út stór
kúla framan á leggnum. Svo sprakk
hún. Það sprautaðist úr henni alls-
kyns drulla; dautt blóð, gröftur og
annað því um líkt. Þá vissu þeir
hvað var að. Það var komin sýking
í brotið. Þetta var baktería sem hafði
verið þar í frá upphafi. Brotið var
svo lengi opið. Tíu eða fimmtán
tíma, held ég. Vel opið og sundur-
glennt.
Þáfór ég aftur suður 17,janúar. Þá
kom í ljós á röngenmyndum að ég
hafði alítaf verið að labba á fætinum
hálfónýtum. Ég var með járn fram-
an á leggnum sem var skrúfað í
beinið. Það hafði brotnað og beinið
bognað út. Þeir sögðu að beinið
væri eins og deig við brotið. Vegna
sýkingarinnar hafði það aldrei
harnað. Það gaf eftir þegar ég steig
í fótinn. Ég hafði bara verið að
harka á járninu. Svo á endanum
hafði það brotnað og ég fór að halla
alltaf meir og meir.
Ég var skorinn 27. janúar til að
hreinsa upp í kringum brotið. Járnið
var tekið. Það átti að setja það í aftur
í næstu aðgerð. Þá átti að skera gat
frá hliðinni og taka beinið með öllu
saman út. Bæta síðan í fótinn annars
staðar af líkamanum. Það vantar
svo mikið hold framan á fótinn og
skinnið þar var svo lélegt að það
þoldi þetta ekki. Sárið eftir skurðinn
lokaðist ekki fyrr en 12. mars. Tæp-
um tveimur mánuðum eftir að ég
var skorinn.
„...SAUTJÁN ÞÚSUNDÁ
MÁNUÐI..."
Næst fór ég suður 18. maí. Þá kom
í ljós að þetta hafði gengið mjög vel.
Fóturinn var farinn að gróa mjög
vel. Þeir höfðu aldrei reiknað með
því. Það var hætt við að setja járnið
aftur í hann og þeir tóku af mér gips-
ið. Ég mátti ekkert Stíga í fótinn. En
ég á að fara aftur suður í ágúst. Þá
á að kíkja á þetta."
Er búið að meta þig til örorku?
„Nei. Maður veit ekkert um þetta.
Ég ætla að reka á eftir því þegar ég
fer suður 23. júní. Þeir hljóta alla-
vega að geta metið augað. Ég veit
ekki hvort ég verð nokkuð metinn
fyrr en þetta er allt búið."
Hefur þú fengið einhverjar bœtur
frá Tryggingastofnun?
„Ég hef fengið sjúkradagpeninga,
17 þúsund krónur á mánuði. Svo
hefur laekniskostnaður verið
greiddur. Ég hef ekkert þurft að
borga fyrir tannlækningar, meðul
og annan sjúkrakostnað."
En flugferðirnar suður?
„Ég hef lagt út fyrir þeim sjálfur.
Síðan fæ ég endurgreitt í sjúkrasam-
laginu hér fyrir vestan."
Hefurðu engar aðrar bœtur feng-
iö?
„Jú. Ég var svo heppinn að verka-
lýðsfélagið hérna keypti hóptrygg-'
ingu eftir febrúarsamningana. Eg
var sá fyrsti sem fékk greitt vegna
hennar. Það eru tvö þúsund krónur
á viku. Svo fékk ég bætur í gegnum
þessa tryggingu vegna augans. Þeir
meta manninn á 900 þúsund krónur
og ég fékk 20% af því.“
Ekkert annað?
„Nei. Ekki frá opinberum aðilum.
En fólkið í plássinu hefur hjálpað
okkur. Rækjubátarnir hérna gáfu
okkur andvirði eins hals hver. Það
voru einar 330 þúsund krónur. Síð-
an hafa Lionsmenn hjálpað okkur
og skipsfélagar mínir líka."
„...ALVEG NÝR
MAÐUR..."
En tryggingafélag flugfélagsins?
„Þeir hafa ekkert afgreitt enn.
Þeir eru bundnir af erlendu trygg-
ingafélagi sem þeir endurtryggja sig
hjá. Ég fékk fyrst svar frá þeim ný-
lega. Þar kom fram að þeir telja sig
ekki þurfa að greiða meira en sam-
kvæmt þessum lögum. Það er ekk-
ert við þá að sakast. Þeir verða nátt-
úrulega að fara eftir lögum."
Hafðir þú tekið á þig einhverjar
skuldbindingar þegar þú lentir í
slysinu?
„Nei, sem betur fer ekki. Við er-
um að kaupa í verkamannabústöð-
um og það eru tiltölulega léttar af-
borganir af íbúðinni. Maður hefur
það til að borga. Manni mundi sjálf-
sagt líða illa ef ekkert væri til að
borga."
Þú ert mikið breyttur í andliti.
„Alveg nýr maður, finnst mér."
Hvernig líður þér þegar þú lítur í
spegil?
„Það er náttúrulega ekki
skemmtilegt. En þetta plagar mig
ekki. Þá hefði ég aldrei farið út. Ég
var þaninn fyrst. Það settist bjúgur á
andlitið á mér og hann er enn að
fara. Ég var kominn með skúffu þeg-
ar ég kom út. Nefið er öðruvísi en
það var. Kinnbeinið liggur niðri á
miðri kinn öðru megin. Það á eftir
að færa það upp. Ég á að mæta í
tannréttingar í lok mánaðarins. Það
er náttúrulega endalaust verk líka.
Tennurnar eru mikið brotnar og það
vantar tennur hingað og þangað.
Þeir segja að það sé tveggja eða
þriggja mánaða verk að rótfylla níu
tennur að framan. Það var allt brot-
ið upp í rót.
Býstu við því að geta unnið í fram-
tíðinni?
„Já, ég ætla að vinna. Ég ætla að
komast aftur á sjóinn. Ef fóturinn
verður almennilegur þá sé ég ekk-
ert því til fyrirstöðu. Ég hef ekkert
stigið í hann enn. En læknarnir gefa
mér góðar vonir. Það eru ákveðin
atriði sem verða ekki eins. Tilfinn-
ingin verður ekki sú sama. Það
drápust taugar í báðum fótum. Það
er því mikil ofskynjun í þeim. En
taugarnar eiga víst að vaxa aftur.
Þetta er náttúrulega ekki mjög
myndarlegur fótur í dag. En það
ætti að vera hægt að labba hann til.
Maður verður bara sjá hvernig það
verður. Ef ég má stíga í fótinn í ágúst
og fara að þjálfa hann reikna ég með
því að komast í vinnu tveimur mán-
uðum síðar."
Þú ert bjartsýnn.
„Það þýðir ekkert annað. Ef mað-
ur væri ekki bjartsýnn væri maður
fyrir löngu dauður úr leiðindum. Ég
var svo bjartsýnn þegar ég var uppi
á gjörgæslu að ég reiknaði með því
að fara í frí með haustinu. Þá var ég
enn ekki farinn að sjá eða getað
talað. Ef maður ætlar að taka þátt í
leiknum verður maður að halda í
vonina.
Við erum búin að fá pláss á leik-
skóla fyrir yngri dótturina, svo kon-
an getur farið að vinna. Bráðum
verð ég líka það góður að ég get litið
eftir börnunum. Þetta blessast allt
saman. Þegar maður hugsar til ætt-
ingja þeirra sem fórust þakkar mað-
ur fyrir að hafa komist lífs af og hafa
von um að geta unnið."
HELGARPÓSTURINN 9