Helgarpósturinn - 17.06.1987, Page 18

DRAUMURINN
RÆTTIST
í fyrsta tölublaöi ársins birti HP viðtöl
við fólk sem sagði frá draumastarfi
sínu. Böðvar Magnússon, Guðrún
Jóhannsdóttir og Birgir Jónsson
minntust öll á flugmennskuna, sem
varð til þess að flugskólinn Freyr bauð
þeim í flugtíma.
SÆ.LA I UPPSTREYMI
BÖÐVARI MAGNÚSSYNI ÚTIBÚSSTJÓRA
BAUÐST AÐ LÁTA DRAUMINN UM AÐ FLJÚGA
RÆTAST. DRAUMINN SAGÐI HANN LESEND-
UM HP FYRR Á ÁRINU OG FLUGSKÓLINN
FREYR BAUÐ BÖÐVARI UPP í HÁLOFTIN.
„Nú á seinni árum, þegar ég hef flogið á milli landa,
hefur mér þó oft dottið í hug hve gaman það hefði verið
að læra fljúga. Ég vildi að ég hefði vitað af því fyrr hvað
það er ofsalega skemmtilegt uppi í háloftunum. Mér líður
alveg sérstaklega vel í flugvél."
Þetta sagði Böduar Magnússon,
útibússtjóri Búnaðarbankans við
Suðurlandsbraut, í fyrsta tölublaði
HP á þessu ári, en þá var hann
ásamt fleira góðu fólki spurður hvað
hann vildi vera ef hann fengi
draumastarfið upp í hendurnar.
Flugmennskan á greinilega sterk
ítök í mörgum, því auk Böðvars
minntust á það starf Guðrún Jó-
hannsdóttir, deildarfulltrúi hjá Flug-
leiðum, og Birgir Jónsson hársnyrt-
ir. Eftir að HP ræddi við þetta fólk
tóku þeir sig til hjá flugskólanum
Frey, sendu Böðvari, Guðrúnu og
Birgi bréf og var þremenningunum
boðið í flugtíma hvenær sem væri.
Og nú er Böðvar búinn að fara í sinn
fyrsta en alls ekki síðasta flugtíma
og Guðrún er um það bil að drífa sig
i sína fyrstu flugferð — þar sem hún
er sjálf við stýri.
„Mér líst mjög vel á, þetta er ofsa-
lega spennandi," sagði Böðvar fyrir
flugið, en oft flogið með farþega-
flugvélum og mér hefur alltaf þótt
gaman í loftinu. Ég er ekki vitund
taugaóstyrkur, hlakka mjög til, sér-
staklega held ég að það verði gam-
an að skoða landið. Maður getur far-
ið fram og til baka, möguleikarnir
eru afskaplega miklir."
ÞÚ FLÝGUR
Einar Freyr Frederiksen, skóla- og
flugrekstrarstjóri, var leiðsögumað-
ur Böðvars. Hann hefur að sögn
fróðra manna sennilega kennt vel-
flestum flugmönnum landsins á ein-
hverju stigi málsins, þannig að Ijóst
var að Böðvar var í góðum höndum.
Einar renndi yfir nokkur helstu
atriðin áður en þeir lögðu af stað og
þeir íhuguðu verðurhorfurnar.
Sýndist þeim léttast upp með Borg-
18 HELGARPÓSTURINN
arfirði og loks taldi Einar ekkert því
til fyrirstöðu að halda af stað á TF-
FFD, tveggja manna kennsluflugvél-
inni. „Þú flýgur!" sagði hann og þeir
voru roknir.
Blaðamaður var skilinn eftir á
jörðunni vestur við Skerjafjörð og
var tækifærið notað til skoðunar á
flugvélunum í flugskýli 3. Bæði var
þar að sjá gamlar og ónýtár flugvél-
ar sém nýjar og nothæfar. Og gaml-
ar og nothæfar, t.d. TF-TOG frá því á
stríðsárunum, en hún var meðal
annars notuð í ljósmyndaleiðangra
um landið af setuliðinu. Flugvéla-
eigendur hafa annars greinilega
gaman af því að leika sér með staf-
ina þrjá við nafnagjöf, þarna í skýl-
inu mátti sjá TF-KOK, TF-POP og úti
stóð TF-NEl. En neðar, í námunda
við sjóflugvélaskýlið (þar sem Einar
segir að Gudjón geri kraftaverk á
hverjum degi við viðgerðir á vélum),
stóð einhver frægasta rella landsins,
TF-FRÚ, hans Ómars Ragnarssonar.
Frúnni, sem reyndar ber nafnið
Kolla, hlekktist sem kunnugt er á
um daginn, en það þýðir ekki að
Ómar sé vængjalaus, hann ku eiga
einar 5 vélar!
MAÐURFÝKUR
ÁFRAM...
Eftir um klukkustundar flug birt-
ust þeir Einar og Böðvar, höfðu farið
norður með en síðan sveigt til aust-
urs og flogið yfir Laugarvatnssvæð-
ið, þaðan sem Böðvar er ættaður og
uppalinn og þekkir hverja þúfu.
„Þetta var eins og ég átti von á,“
sagði Böðvar, himinlifandi með flug-
ið. Einar sagði að hann hefði sjálfur
haft það náðugt því Böðvar hefði
flogið allan tímann og hefði mátt
ætla að hann kynni þetta allt saman
utan að! Böðvar sagði hins vegar að
hann hefði ekki gert neinar ráð-
stafanir fyrir flugið eða frá þeim
tíma sem hann tjáði sig um drauma-
starfið í HP.
„Það kom yfir mig þessi sælutil-
finning sem ég finn alltaf fyrir í há-
loftunum. Það var virkilega nota-
legt að sitja í þessari litlu vél, að
finna hversu snertingin var nálæg
og auðvitað ennþá skemmtilegra að
sitja sjálfur við stýrið! Þetta var stór-
kostleg upplifun og ég er alveg
ákveðinn í að fara aftur á loft eitt-
hvað. Ég skal ekki segja hversu langt
ég fer á endanum, en ég er ákveð-
inn í að taka að minnsta kosti ein-
flugsprófið. Þá getur maður flogið
einn, en með leyfi og undir eftirliti
kennarans. Þetta liggur örugglega á
borðinu. Ég hreinlega get ekki
sleppt þessu tækifæri, það var svo
geysilega gaman að fljúga þetta, t.d.
yfir fæðingarslóðirnar, að sjá þær
frá þessum sjónarhóli. Þar flaug ég
kannski ákveðnara fyrir þá sök að
þar voru kunnugleg kennileiti sem
maður gat miðað út frá og vissi hvað
maður ætlaði að sjá og fara. Það er
alveg ótrúlegt hvað þessar vélar eru
léttar og skemmtilegar og láta vel
að stjórn."
Böðvar sagði að sumu leyti væri
þetta svipað og að keyra bíl en samt
allt öðruvísi. Flugvélin léti ef eitt-
hvað er betur að stjórn. „Við flugum
meðal annars meðfram Hlöðufelli
og þar var mikið uppstreymi og þar
fann ég fyrir mikilli sælutilfinningu
þegar straumurinn lyfti vélinni.
Maður fýkur áfram! Það er einstakt
að geta verið í svona náinni snert-
ingu við landið, að geta veifað sér á
milli staða eftir því hvað maður vill
skoða."
ÞÁ GERI ÉG MÉR
UPP ERINDI
Við ræddum hversu algengt væri
og sterkt i mönnum að vilja fljúga.
Ég innti hann eftir því hvort hann
tryði á framhaldslíf einhvers konar
og teldi þá mögulegt að hann hefði
verið flugmaður í fyrra lífi, hefði
kannski verið að f ljúga litlum rellum
á fyrri helmingi aldarinnar. „Það
getur svo sem vel verið! En ætli það
sé ekki bara þessi draumur manns-
ins sem við erum að tala um, draum-
urinn um að svífa um loftin blá.
Maður finnur mun betur fyrir þess-
ari tilfinningu á lítilli vél en í stórri
farþegaflugvél. Ég get ekki sagt að
ég finni fyrir þessari sérstöku sælu-
tilfinningu undir neinum öðrum
sambærilegum kringumstæðum.
Annað hefur maður látið eftir sér
sem áhugi hefur vaknað á, eins og
t.d. hestamennskuna. Þetta var
nokkuð sem ég uppgötvaði ekki
fyrr en um tvítugt og þá varð ég
strax var við þetta," sagði Böðvar.
Sem fyrr segir stendur til að Guð-
rún Jóhannsdóttir hjá Flugleiðum
fari í flugferð hjá Einari og félögum
í Frey og varð hún enda óð og upp-
væg er HP hafði samband við hana.
„Þeir sendu mér þetta bréf á sínum
tíma og ég er þeim afskaplega þakk-
lát. Það er alveg víst að ég ætla að
gera þetta, ég get ekki annað! Ég
þarf bara að drífa mig í þessu.
Mér finnst svo gaman að fljúga að
ég geri mér upp erindi ef fyrirtækið
sendir mig ekki eitthvert, ég er t.d.
að fara á eigin vegum til Lúxem-
borgar á morgun og kem daginn eft-
ir! En vitaskuld verður það allt öðru
vísi að fljúga í svona lítilli vél, hvað
þá að taka sjálf í stýrið. Þetta er al-
veg hrikalega spennandi og ég
hreinlega verð að fara," sagði Guð-
rún.
Blaðamaður sjálfur varð náttúru-
lega að skreppa í flugtúr með Einari
úr því hann komst ekki með honum
og Böðvari. Ekki er hægt að segja
að flugáhugi hafi þjakað umræddan
blaðamann, en óneitanlega var
undarleg tilfinning að fljúga svona
lágt yfir landið og sjá það frá nýju
sjónarhorni. Eitt er víst: að fljúga á
þennan hátt er reynsla sem allir
ættu að verða sér úti um.
eftir Friðrik Þór Guðmundsson myndir Jim Smart og fl.
Böðvar Magnússon, til haegri, og Einar Frederiksen, skóla- og flugrekstrarstjóri
Freys, í vélinni TF-FFD. „Þú flýgur," tilkynnti Einarog Böðvarsá æskuslóðir sínar
í fyrsta skipti frá nýju sjónarhorni.