Íslenzk sagnablöð - 01.01.1816, Qupperneq 3

1816
6
lieifara, fem áríd 1812 vard ad opinberu
fírídi. Eptir mikin og lángan vidbúníng
c<r lidsfafnad úr meftum hluta vorrar heims-
álíu brauzt Bónaparte med 400,000 manns
inn í Rúsland, hlaut í fyrílu margar fig-
urvinníngar og inntók jafnvel ríkifins gaml-
a höfudítad Mofká (Mofkva). Ur
því tók audna hnns ad rena. I örvínglan
finni brendu Rúfsar hinn nýnefnda mikla
ftad upp ad biörtu báii, og eyddu þannig
naudfynligum viftum og herbúnad fyri
Frökkum. Mitt í þeim íkorti er þeir
hlotu héraf, yfirféll þá einn hinn hardafti
vetur, er menn mundu í Rúslandi, lid hans
tlrapft í hrönnum af lculda og veföld og
leifar þefs fneruft á flótta. Ná fengu Rúss-
ar nýan dug, eitu Frakka og veittu þeim
■jí ýmfum bardögum mikid manntión. Na-
)óleon vard fiálfr ad flýa med huldu höfdi,
ífamt mági hans Jóakim lcóngi og
idrum fínum hershöfdingium, og af öllu
oeirra lidi komft varla meir en tiundi partr
leill ad kalla tilpýzkalanz. Prufsar, hvör-
a Frakkar þángad til höfdu hardlega kiigad,
vogudu nú og ad rádaft á móti þeim, og
dæmi þeirra fylgdu brádlega margir pýzka*
lanz konúngar, fem í einu urdu fiand-
lennBónapartes úr vinum hans og hiálp-
rmönnum. Á flcömmum tíma unnuRúss-
ar og Prufsar mikinn hluta pýzkalanz und-
an Frökkum, jafnvel Hamborg og nær-
iggiandi ftadi, en um vorid 1813 tók
apóleon aptr ad vegna betr einkum í
iruftunni vid Dresden hvar óvinr hans
oró var ad velli lagdr, fvo ad hann
nádi fleftum þeim ftödum ad nýu. Eptir
7vikna vopnahlé, fem endadift med júlii
mánudi, jókft tala fiandmanna Napóleons
med hans egin teingdafödur, keifara Franz
af Austrríki, æftift þá ftrids - bálid ad nýu
Siá Minnisv. Tídinda 3dia bindí,
deild. blf. 207. i
A 2
og höfdu ýinfir betr, uns bardaginn vid
Leipzig þann 1 gda október 1 813> hvar marg-
ir þýzkir ftrídsmenn, helzt Saxar féllu
frá Frökkum í midri orruftunni og fneruft
móti þeim, giördi enda á Bónapartes drott-
nun yfir pýzkalandi. í næfta mánudi
flúdi hann med eptirleifum lids fíns yfir
ána Rín, en óvinir hans inntóku öll
þau af honum undirkúgudu framandi lönd,
er lágu í nánd vid Fránkaríki. Ei var langt
ad bída uns her bandamanna ód inn í fialft
Frakkland, og vann þar ýmfa bardaga frá
hvörium hér yrdi oflángt ad-fegia, en loks*
ins giördu hershöfdíngiar Napóleons fam-
tök móti honum fiálfum, og neyddu hann
til þann iita aprílis 1814 fld fegia keifara
völdin af fér, einnig vegna finna afkomenda
til fulls og alls, nema hann ad eins mætti
halda nafnbótinni. Siálfum honum var þar-
ámót géfin fú litla ey Elba vid Valland*)
til umráda, og hann var flcömmu feinna
þángad fluttr ad tilhlutan figurvegaranna.
Kona hans viidi i fyrftu fara med hon-
en fvo rédift fídar, ad hún fór
til födur fíns áfamt fyni þeirra. í
ftad var Lodvík igdi (bródir bg
eptirlifandi erfíngi hins hálshöggna
konúngs Lodviks i6da) eptir undirlagi og
kröfu þeirra mót Napóleon famteingdu
furfta, úthrópadr og hyltr til konúngs í
Fránkaríki. pó flcyldi ftiórnarformid
vera miklu friálfara enn þad ádr var í tíd
þeirra fyrri konúnga af hinni fömu Bur-
bons ætt* Sá nýi konúngr famdi í Paris
þann 3oa maji 1814 frid vid þá krýndu
bandamenn, hvörs férlcgasta inniháld vár,
ad Fránkaríki misti öll þau lönd, er þad
unnid hafdi utan finna fyrri réttu takmarka,
hvaraf þau fyrrverandi auftrríkíku Nid-
urlönd féllu til þefs nýa hollenzka ríkis,
d. blf. 12. 61.
um ,
heim
hans
næfti