Íslenzk sagnablöð - 01.01.1816, Qupperneq 32

63
1817
64
prentidr, fem áfamt formálanum vcrdr
hérumbil 30 arkir. Af þeim íslenzku fagna-
blödum eru þriár arkir prentadar, hvar-
vid enn munu bætaft tvær eda þriár arkir,
med nöfnum félagfíns medlima, og fram-
haldi feinuftu merkisfrét.ta. Hvörttveggia
þettad verk er af nefnd manna, eptir fé-
Jagfíns rádftöfun, af hendi leyft. Líka
hefir félagid valid nefnd til ad famantaka á
Islenzíku ritkorn um veraldarinnar landa-
íkipun, og íkal prentun verkfins byria und-
ireins og hentugleikar leyfa. pefsi fé«
lagfíns framgángr á ádrnefndu tímabili,
er ad fonnu miklu minni en díkandi væri,
en þegar vel er adgiætt, gat hann ei ftærri
verid, nema félagid hefdi færzt meira í fáng
enn þefs efni leyfdu. Hérumbil $ pnrtar af
félagfíns inngiöldum komu frá íslandi ofs
til handa ei fyrr enn í Septbr. og Octbr.
mánudum fyrra árs. Félagid hér hafdi því
í fyrra íumar ei annad vid ad ftydiaft enn
tillag félagslima hér í ftadnum, fem ei var
fvo töluverdt, ad med annad yrdi byriad
enn ad útgéfa Sturlúngu. Sagnablödin og
Jandaíkipunarritid urdu þefs vegna ad bída,
þángad til félagfins kraptar jukuft med
þeirri, ad nokkru leiti óvifsu fummu frá ís-
Jandi.
Eg hefi ádr áminztad félagfíns eiga f
peningum fé nú hérumbil 1100 rbd. pefsi
fumma, áfamt tillagi félagslima hér, fem
fmámfaman á þefsii ári mun innkoma, er
ad fönnu ánægianlig til ad borga koftnadinn
vid framhaldid áSturlúngu og fagnablödun-
num, fem og félagfins fmávegis útgiftir.
En þegar öllu þefsu er lokid verdr afgáng-
urinn ei töluverdr, og varla meiri enn þörf,
verdr á til ad prenta landaíkipunarverkid.
Eg verd þarhiá ad minoaft þefs: ad félagid
á fslandi hefir réttindi, famkvæmt Iögun-
um, nú ad akvarda, med hvörra bóka
prentun íkuli byria, en félagid hér hefir,
ad fvo ftöddu, einafta rétt til, ad fram-
halda útgáfu og prentun þeirra bóka fem
byriad er med.
pettad er í ftuttu máli félagfíns áftand,
og þefs athafnir fídan þad var ftofnad.
pad er ad fönnu íatt, félag vort er
enn þá, eins og nattúrligt er, ad nokkruleiti
í fínum barndómi, þefs kraptar eru veikir,
og fiálffagt á þad marga torveldni fyrir
höndum. Engu ad fídr er eg von-gódr
um, ad þad, eptir því fem ftundir lidafram,
muni vaxa og blómgvaft. Hamíngia í at-
höfnum manna er ei undir ftórum efnum
komin, heldr undir því, ad allir dragi
einn taum og ad menn fiái vel fyrir hag
fínum ; byriunin 1 hvörium hlut er þarhiá
hid torveldafta, framhaldid audveldara.
M. H. Vér höfum fleftir átt nokkurn
þátt i ad leggia félagfins grundvöll; vér
höfum aliir eptir efnum ftudlad til, ad þefs
kraptar hafa ödlaztlíf og hræringu; látum
ofs því med fameinudum kröptum fram-
halda eins og vér höfum byriad, fvo félag-
id géti ordid fófturjörd vorri til gagns og
fóma, fem frá byriuninni var, og alltíd á ad
vera, þefs einafti tilgángr.”
Félagfíns féhirdir framlagdi á fama
fundi reikníng yfir þefs tekiur og útgiöld
á því næftlidna ári — og er hann þannig
hliódandi: