Morgunblaðið - 15.06.1960, Blaðsíða 20

23
MORGVNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 15. júní 1960
.Skipbrotó
menn
32
EFIIB W. W. JACOBS
—Og skemmta þessum sjóræn
lngja, bætti læknirinn við, lág-
um róm. — Farðu burtu með Tal
wyn og Peplow meðan ég tala
um fyrir honum. Ég held ég skilji
sáiina í honum sæmilega. —‘Er
nokkur á móti því, að þessir herr
ar fari upp á þilfar? spurði hann
Tarn.
— Nei, ekkert, svaraði báts-
maðurinn vingjarnlega. — Ekki
ef þeir haga sér vel, bætti hann
við, urrandi, er Knight leit á
hann.
Síðan stóð hann kyrr og sneri
upp á yfirskeggið og rang-
hvolfdi í sér augunum, er Pope
gekk hátíðlega út ásamt vinum
sinum. En þá breyttist svipurinn
og nú leit hann vandræðalega á
Knight.
— Hvað er með kallinn?
spurði hann í örvæntingu sinni.
— Skipstjórann? sagði Knight
léttilega. — Hann er vel bund-
inn, er ekki svo?
— Víst er hann það, og Brown
stendur yfir honum með kjötöx-
ina reidda. En hvað eigum við
að gera næst?
Knight hristi höfuðið. — Þú
ert yfirmaðurinn, sagði hann
dræmt. — Ég veit, að >ú hefur
allar þínar fyrirskipanir frá hr.
Pope og skipstjóranum, eða er
það ekki?
— Jú, 1 það stóra og heila,
svaraði Tarn, — en þér heyrðuð,
hvað hr. Pope sagði um tugthúsið
áðan.
— í>að var nú bara uppgerð
til þess að láta mannalega.
— Og mér líkar ekki augna-
ráðið, sem skipstjórinn sendir
mér, sagði Tarn, hálf hræddur.
— Það eru líka látalæti, sagði
Knight. — Hvað ætli þú svo sem
þurfir að kvarta. Hann sagði þér
að vera foringi fyrir þessari
málamynda-uppreisn, eða var
ekki svo?
Tam kinkaði kolli. — Og
hann skipaði yfirmönnunum að
sýna engan mótþróa, sagði hann,
eins og sjálfum sér til huggunar.
Og svo sagði hr. Pope mér fyrir
verkum og svo kom Biggs til mín
og fyrirskipaði mér sumt, sem
' — Sirrl, við skulum koma til
Bjarna. Ég hefi góðar íréttir að
íæra honum.
Seinna.
hann sagði, að Pope og skipstjór
inn vildu ekki skipa mér sjálfir.
Ég verð að segja, að ég botna
ekki upp né niður í þessu öllu.
— Já, en nú ert þú aðalmað-
urinn hér á skipinu, sagði
Knight.
— Ég vildi heldur vera kola-
mokari, svaraði bátsmaðurinn. —
En fyrst og fremst vil ég fá að
vita, hvað ég á að gera næst? —
Fyrsti stýrimaður er læstur inni
í káetunni sinni og liggur þar
upp í loft reykjandi, Tollhurst
höfuðsmaður er lokaður inni í
sinni káetu og æpir nú á stígvél
in sín og byssumar sínar, sem
við tókum frá honum og skip-
stjórinn er eins og hann gæti
fengið slag á hverri stundu.
— Ég myndi halda áfram í þín
um sporum, sagði Knight hugs-
andi. — Fara með okkur j svo-
litla hringferð hérna um næstu
slóðir og koma svo til eyjarinn-
ar aftur á morgun og hirða þar
Carstairs og konurnar. — Og
mundu eftir því, hvernig sem
veltist, að taka alls ekkert mark
á því, sem Pope segir; hann verð
ur sem sé að halda skrípaleikn-
um áfrám, hvort honum líkar
betur eða verr. Hann veit ekki
annað en allt sé alvara. Við skul
um nú fara upp og vita, hvort
við sjáum nokkuð til bátsins.
Hann kom upp á þilfarið á eft
ir bátsmanninum, rétt í því að
báturinn lagðist að skipinu. Hr.
Minns, annar stýrimaður, með
skrítið glott á góðmannlegu and-
litinu horfði athugull á skipstjór
ann og feimnislegan háseta sem
stóð vörð yfir honum með kjöt-
öxina í hendinni. '
— Gamli maðurinn leikur vel,
sagði Knight lágt.
Minns leit snöggvast á skip-
stjórann og kinkaði kolli.
— Hvað eruð þið margir í
þessu? spurði hann. — Og hvað
kemur næst? Ætlið þið að renna
skipinu á land eða brenna það?
Jú, það er ekki nema sjálfsagt
framhald af því, sem komið er.
Þið skuluð ekki hugsa um mig.
Knight hristi höfuðið. — Ég
veit ekki almennilega. Skipstjór
— Gleðileg jól öll saman!
— Bjarni, hlustaðu á þetta!
„.. og ég verð kominn eftir tvo
daga ásamt mörgum ílþrótta-
inn hefur auðvitað sínar fyrir-
skipanir. En honum virðist ekki
líða neitt vel, og líklega betra,
að við látum hann afskiptalaus-
an. Ef hann væri leystur úr
haldi, yrði hann að gera eitthvað
til málamynda, til þess að ná
völdum aftur á skipinu.
— Ég ætla mér ekki að fara
að leysa hann, ef þér eigið við
það, sagði Minns, fljótt. — Hann
sagði mér að hafast ekkert að,
og ég hlýði skipunum yfirmanns
míns. En ef einhver hefði sagt
mér, að gamli maðurinn léti fara
svona með sig, hefði ég sagt hann
ljúga. Hvaða ánægju hefur hann
af þessu? Það er það, sem ég vil
fyrst og fremst fá að vita.
Hann gekk síðan aftur upp í
brúna, en dokaði á leiðinni, rétt
til þess að taka við skipunum frá
bátsmanninum, en andlitið á hon
um var skoplegt sambland af
reiði og kurteisi. Læknirinn kom
á þilfar er skipið lagði af stað,
og gekk nú ásamt Knight, fram
hjá skipstjóranum og leit um
leið á hann í niðurlægingu hans.
— Það verður að leysa Vobst-
er, sagði hann, jafnskjótt sem
þeir voru komnir nógu langt frá
honum. — Þetta getur alls ekki
gengið fyrir mann á hans aldri
og með hans skapferli; það
springur eitthvað í honum ef
þessu heldur áfram. Segðu Tarn
að reka þennan bjána með kjöt-
öxina burt, og lofðu mér að vera
einum hérna á þilfarinu.
Læknirinn gekk niður í káet-
una sína og þaðan inn í reyksal-
inn og blandaði sér sterkt viskí
og sódavatn. ísinn í glasinu
glamraði skemmtilega, er hann
kom út á þilfarið og læddist að
bundnum skipstjóranum og sett-
ist niður við hliðina á honum.
— Hollast að fara sér hægt,
sagði hann. — Viljið þér lofa mér
að gera engan hávaða, ef ég leysi
frá munninum á yður?
Skipstjórinn starblíndi á viskí-
glasið og kinkaði kolli með
ákafa, en Maloney leit varlega
kring um sig, tók síðan keflið út
úr munni skipstjórans og bar
Xoks glasið að vörum hans. Smátt
fréttariturum frá fjölda blaða ..
hafið Bangsa tilbúinn .. Barney
Lawton“
og smátt kerrtist höfuð gamla
mannsins aftur á bak og brátt
var ekki dropi eftir í glasinu af
hinum dýrmæta vökva.
— Gott? spurði Maloney, og
setti glasið frá sér á þilfarið.
— Ágætt! Skerðu nú þessa
spotta sundur. Fljótt nú! Skerðu
.... sk....
— Hjálpi mér allir heilagir,
sagði Maloney glottandi, er
Knight kom að þeim. — Svei mér
ef hann er ekki sofnaður.
Hann tók síðan upp hníf og
skar á böndin, og þar sem skip-
stjórinn var auðvitað máttlaus,
rétti hann úr fótum hans og lagði
höfuð hans á þilfarið. Síðan gaf
hann merki til Tams, sem hafði
horft álengdar á það, sem fram
fór, hræddur og skjálfandi.
— Náðu 1 tvo-þrjá menn og
láttu bera hann í bólið sitt, sagði
hann, er bátsmaðurinn kom. —
Hann er þreyttur.
— Já, herra, svaraði Tarn hik
andi. — En af hann nú vaknar
meðan þeir eru að bera hann í
bælið?
— Já, ef hann nú gerir það,
átu hinir mennirnir eftir.
— Efast þú um að ég kunni
mitt handverk, þinn uppgerðar-
sjóræningi, spurði læknirinn
höstugur. — Farið þið með hann
niður og flýtið ykkur!
Síðan veitti hann mönnunum
siðferðilegan styrk með því að
fylgja þeim niður og skammaði
þá kröftuglega, er þeim varð það
á að reka höfuð skipstjórans í
rúmstokkinn. En bátsmanninum
þótti ráðlegra að líta björtum
augum á allt saman.
— Hann sefur eins og steinn,
sagði hann og horfði aðdáunar-
augum á lækninn. — Ekki skyldi
Tollhurst höfuðsmaður vera
þyrstur líka?
Læknirinn, sem var að færa
skipstjórann úr fötum, áður en
hann væri lagður í rúniið, leit
upp en svo var augnaráð hans
kröftugt, að Tarn hörfaði .út úr
káetunni og tautaði einhver af-
sökunarorð á stangli um leið og
hann forðaði sér út.
Þegar Maloney kom upp á þil-
far aftur, var eyjan um það bil
að hverfa sjónum, svo að ekki
sást annað en nokkrir pálma-
toppar, og að skammri stund lið-
inni voru þeir einnig horfnir.
•— Ég vöna bara að Minns tak-
ist að finna eyna aftur, sagði
hann við Knight.
— Hann verður að gera það,
svaraði Knight.
Maloney greip arm Knights og
dró hann með sér eftir auðu þil-
farinu og þannig gengu þeir
fram og aftur um stund. rÞiðji
— Markús, ég veit ekki hvað
ég á að segja! Þetta er stórkost-
legt!
stýrimaður, sem var i vondu
skapi, horfði á þá, er hann gekk
upp í brúna.
— Og hvað telurðu þig vinna
við þetta allt saman? spurði lækn
irinn loksins.
Knight yppti öxlum. — Þær
vildu fá uppreisn og ég varð við
bón þeirra. Ennfremur hef ég
jafnað dálítið reikningana við
frú Penrose. Hún kom þessu af
stað til þess að sneypa Tollhurst,
og hefur haft það upp úr því að
liggja á sínu eigin sniðuga
bragði. Ég öfunda hana ekki þeg
ar hún kemur um borð aftur og
verður svo að sigla alla leiðina
heim með TolLhurst og öllum
hinum. Hún sér áreiðanlega háðs
glott á hvers manns andliti, og
ég hef góða von um, að hún verði
of niðurdregin til þess að skipta
sér allt of mikið af mér.
— Það er svei mér nokkuð til
í því, sagði læknirinn og horfði
á Knight.
— Og sagan fylgir henni heim,
hélt Knight áfram, —- og von-
andi aukin og endurbætt. Hún
verður sögð hafa reynt að nema
Carstairs á brott.
— Ég hefði átt að koma í veg
fyrir þetta, ságði Maloney og
hristi höfuðið.
— Já, svona verður það, nema
því aðeins einhver góður engill
taki í taumana, hélt Knight
áfram.
giíltvarpiö
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn — 8.05
Morguhleikfimi — 8.15 Tónleikar
— 8.30 Fréttir — 8.40 Tónleikar
— 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp.
12.55 Búnaðarþáttur: Dr. Halldór Páls
son ráðunautur taiar um ull og
rúningu.
13.10 Tónleikar: „Sumardans".
15.00 Miðdegisútvarp. — (Fréttir kl.
15.00 og 16.00).
16.30 Veðurfregnii.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Operettulög. —* 19.40 Tilkynning
ar.
20.30 Um kraftaskáld, — fyrra erindi
(Bo Almquist lektor).
20.55 „Gaudemaus igitur", stúdenta-
söngvar (Erich Kunz, kammer-
kórinn og ríkisópereuhljómsveit
in í Vínarborg flytja; Franz
Litschauer. stjórnar).
21.20 Afrek og ævintýri: „Maðurinn,
sem gleymdist", síðari hluti frá
sagnar James Normans Halls
(Vilhjálmur S. Vilhjálmsson
rithöf undur).
21.45 Einleikur á píanó: Rögnvaldur
Sigurjónsson leikur lög eftir
Chopin ög Liszt.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Dagskipun framkvæmd: Skyndi
mynd úr skólanum (Böðvar
Guðlaugsson).
22.30 „Um sumarkvöld": Haukur
Morthens, Billie Holiday, Poul
Reichardt, Juliette Greco, Harry
Belafonte, Lys Assia, Tom
Lehrer, Nilla Pizzi og Deltha
Rythm Boys skemmta.
23.00 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 16. júní
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn — 8.05
Morgunleikfimi — 8.15 Tónleikar
— 8.30 Fréttir — 8.40 Tónleikar
— 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „A frívaktinni", sjómannaþáttur
(Guðrún Erlendsdóttir).
15.00 Miðdegisútvarp (Fréttir kl. 15.00
og 16.00).
16.30 Veðurfregnir.
19.25 Veðurfregnir.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Kórsöngur: Don-kósakka-kórinn
syngur; Sergej Jaroff stjórnar.
20.45 Þættir um sjómennsku á Stokks-
eyri; I: Sjósókn á ýmsum tímum
(Guðni Jónsson prófessor).
21.15 Einsöngur: Einar Sturluson syng
ur; Fritz Weishappel leikur und-
ir á píanó.
a) „Sólkveðja" eftir Askel Snorra
son.
b) „Andvaka" eftir Björgvin Guð
mundsson.
c) „Litli vikingurinn" eftir Atla
Heimi Sveinsson.
d) Tvö lög eftir Bach: „Die
giildne Sonne" og „Liebster
Herr Jesu, wo bleibst du so
lange?"
21.30 Utvarpssagan: „Alexis Sorbas"
eftir Nikos Kazantzakis í þýðingu
Þorgeirs Þorgeirssonar; XXV.
lestur (Erlingur Gíslason leikari).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Smásaga vikunnar: ,Alex krukka'
eftir Leo Tolstoj (Freysteinn Þor
bergsson þýðir og les.)
22.25 Sinfónískir tónleikar: Bandarísk
tónlist leikin af Eastman- Roch-
ester sinfóníuhljómsveitinni und
stjóm Howards Hansons.
a) Fjögur sönglög eftir Richard
Lane (Patricia Berlín og East-
man-tónlistarskólakórinn
syngja með hljómsveitinni).
b) Sinfónfa nr. 4 eftir Samuel
Barber.
23.05 Dagskrárlok.
Skáldið og mamma litla
1) Ég var að laga til á skrifborðinu
þínu....
2) .... og þar fann ég miða, sem ég
vildi gjarnan fá frekari skýringu
3) ....því þar stendur: Mundu að
fela snjóskófluna!
a....
a
r
í
il
ó