Morgunblaðið - 25.02.1962, Blaðsíða 12

12
MORGVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 25. febr. 1962

Dtgefandi: H.f. Arvakur. Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson (át>m.)
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Auglýsingar: A.rni Garðar Krisíinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Askriftargjald kr. 55.00 á mánuði innanlands.
1 lausasölu kr. 3.00 eintakið.
STUÐNINGUR VIÐ
ÍBÚÐAB YGGINGAR
T> íkisstjórnin hefur nýlega
lagt fram' á Alþingi tvö
frumvörp, sem miða að mjög
auknum opinberum stuðn-
ingi við íbúðabyggingar í
landinu. Leggur stjórnin til
að lán húsnæðismálastofn-
unarinnar hækki úr 100 þús.
kr. í 150 þús. kr. Jafnframt
er Landsbankanum heimilað
að gefa út bankavaxtabréf
að upphæð 150 millj. kr. ár-
lega í stað 100 millj. kr.
Þá er það og nýmæli í
frumvarpinu, að ríkissjóður
er skyldaður til þess að
leggja fram jafnháa fjárhæð
til útrýmingar heilsuspill-
andi húsnæði og sveitarfé-
lögin. Nú er framlag ríkis-
sjóðs í þessu skyni takmark-
að við 4 millj. kr. á ári.
Þá leggur ríkisstjórnin
til, að Byggingarsjóður verka
manna verði stórefldur. Er
gert ráð fyrir að lágmarks-
framlag sveitarfélaga til
sjóðsins hækki úr 24 kr. á
íbúa í 40 kr. og hámarkið úr
36 kr. í 60 krónur. En ríkis-
sjóður leggur síðan fram
sama krónufjölda og sveitar-
félögin. Er gert ráð fyrir að
árstekjur sjóðsins af fram-
lögum verði minnst 10,4
millj. kr. og geti komizt allt
upp í 15,6 millj. kr.
1 frumvarpinu er gert ráð
fyrir að lánsupphæð megi
verða allt að 90% af kostn-
aðarverði íbúðar, eins og áð-
ur var, þó ekki yfir 300 þús.
krónur.
Þessum frumvörpum ríkis-
stjómarinnar mun verða
mjög fagnað af öllum al-
menningi. Þörfin fyrir bætt
íbúðarhúsnæði er brýn um
land allt. Nauðsynlegt er að
byggja á ári hverju hundruð
íbúða til þess að fullnægja
húsnæðisþörfinni vegna eðli-
legrar fólksfjölgunar. Með
bættum efnahag landsmanna
skapast einnig kröfur um
rýmra og fullkomnara hús-
næði. Góð og heilsusamleg
húsakynni eru frumskilyrði
vellíðunar fólksins og eðli-
legs og farsæls heimilislífs.
Það er Sjálfstæðismönnum
sérstakt gleðiefni að hafa
haft aðstöðu til þess að
stuðla að stórauknum stuðn-
ingi hins opinbera við íbúð-
arbyggingar almennings á
undanförnum árum. Tak-
mark Sjálfstæðismanna er
að hver einstaklingur geti
eignazt sína eigin íbúð. Hin
fyrirhugaða hækkun lána
Jrá húsnæðismálastofnuninni
og efling Byggingarsjóðs
-verkamanna, sem x*kisstjórn-
in beitir sér nú fyrir, er
myndarlegt spor í þá átt.
ÓHÁÐ VERKA-
LÝÐSFÉLÖG
í fundi, sem nýlega var
**• haldinn í Trésmiðafélagi
Reykjavíkur, fluttu fulltrúar
lýðræðissinna tillögu, þar
sem því var lýst yfir, að
verkalýðsfélögum bæri að
vera óháð og ópólitísk. Þar
ættu menn úr öllum stjórn-
málaflokkum að sameinast
um þau mál, sem sérstak-
lega snerta heill og hags-
muni stéttar þeirra.
Þessi tillaga lýðræðissinna
í Trésmiðafélaginu var sam-
þykkt. Kommúnistar tóku
hinsvegar þá afstöðu að sitja
hjá við afgreiðslu hennar.
Þarf sú afstaða þeirra ekki
að koma neinum á óvart. —
Kommúnistar hafa á undan-
förnum árum lagt kapp á að
misnota verkalýðsfélögin í
pólitíska þágu flokks síns.
Þeir hafa látið hagsmunamál
fólksins innan hinna ein-
stöku stéttarfélaga sér í léttu
rúmi liggja, en þess í stað
beitt samtökunum fyrir
stríðsvagn hins alþjóðlega
kommúnisma.
Vaxandi skilningur ríkir á
því innan verkalýðsfélag-
anna að þetta sé óhæfa, sem
kommúnistum eigi ekki að líð
ast lengur. Verkalýðssamtök-
in eru byggð upp til þess að
vera fyrst og fremst hags-
munasamtök fólksins, sem í
þeim er. Enginn stjórnmála-
flokkur á að geta einokað
þau og beitt þeim í þágu
pólitískra einkahagsmuna.
Eitt gleggsta dæmið um
misnotkun kommúnista á
verkalýðsfélagi gat að líta í
Iðju, félagi verksmiðjufólks
í Reykjavík. Formaður þess
var um langt skeið harðsoð-
inn Moskvukommúnisti, sem
hafði áhuga á því einu að
styrkja aðstöðu hins alþjóð-
lega kommúnisma á íslandi.
Hann gerði ekkert til þess að
bæta kjör verksmiðjufólks-
ins í Reykjavík. Á því hafði
hann engan áhuga. Félagið
grotnaði bókstaflega niður í
höndum hans. Sukk og fjár-
málaóreiða mótaði alla
stjórn kommúnista í Iðju.
Síðan lýðræðissinnar tóku
við stjórn þessa stóra verka-
lýðsfélags hefur gagngerð
breyting á orðið. Félagið hef-
ur fyrst og fremst unnið að
framgangi hagsmunamála
UTAN UR HEIMI
Andmæli við kenningu dr Mayani
um þýðingu leturs Etrúska
Etrúsk mynd
FYRIR nokkru var frá því
skýrt hér í Morgunblaðinu,
að ítalskur fræðimaður, dr.
Mayani, hefði talið sig á
góðri leið með að ráða letur
Etrúska, sem málvísinda-
menn hafa glímt við öldum
saman. Hafði hann haft hlið-
sjón af máli, sem hann
nefndi „forn-albönsku“.
Það var Arthaud-forlagið
franska, sem gaf út bók dr.
Mayanis, þar sem hann skýrði
frá athugunum sínum. Vakti sú
bók mikla athygli. Ekki þótti
síður athyglisverð skýrsla, sem
hann sendi vísinda- og menn-
ingarmálastofnun Sameinuðu
þjóðanna — UNESCO. Fregnin
breiddist út eins og eldur í
sinu, því að margir höfðu reynt
að ráða þessa gátu og orðið að
gefast upp.
• Fyrsta röddin andmælir
Til þessa hefur lítt heyrzt
frá fræðimönnum um þetta mál.
En nú hefur danka blaðið Aktu-
elt birt umsögn ítalska prófess-
orsins Massimo Pallottino, sem
er víðkunnur „etrúskolog". Blað
ið sneri sér til ítalska sendiráðs-
ins og bað það leita álits pró-
fessorsins, sem svaraði með ítar-
legri greinargerð. Kemur þá í
ljós, að hann er síður en svo
sammála kenningum dr. Mayan-
is og gerir heldur lítið úr rann-
sóknaraðferðum hans í þessu
máli.
Prófessor Pallotino heldur því
fram að gáta etrúska letursins
sé ekki eins torráðin og almennt
sé álitið. Þótt vitað sé, að unnt
sé að lesa letrið og þýða þó
nokkur orð, hafi menn almennt
grópað óhagganlega í vitund
sína, að etrúskan sé alger leynd-
ardómur. Þetta megi meðal ann
ars þakka ýmsum rithöfundum,
t. d. Aldous Huxley, sem hafi ýtt
undir goðsögnina um líf Etrúsk-
anna, sem hulið sé leyndardóms-
hjúpi.
Pallottino segist vita, að bók
dr. Mayanis hafi vakið mikla
eftirtekt og stuggað við mörg-
um í Frakklandi, þar sem hún
var gefin út og er hann hrædd-
ur um, að hið sama yrði uppi
á teningnum á Ítalíu, ef ein-
hver sendi bókina á markað —
útgefandi, sem hugsaði meira um
það, sem kæmi inn í kassann en
um framgang vísinda og menn-
ingar.
• Fyrirfram ákveðið samband
Pallottino ræðir lítillega um
dr. Mayani og segir hann aðlað-
andi mann, sem hafi tilfinningu
fyrir kímni og dulúð. Hann hafi
varið doktorsritgerð við Sor-
bonne-háskólann og skrifað
margt um semítísk trúarbrögð.
Síðan segir prófessorinn: —
Þegar Mayani datt í hug, að
samband væri milli etrúsku og
fornalbönsku var það ekki af-
frá 480 f. Kr.
leiðing langvarandi athugana,
heldur sökum þess, að hann
hafði frá því fyrsta ákveðið, að
slíkt samband hlyti að vera til.
Dr. Mayani lýsir því yfir,
heldur prófessorinn áfram, að
hann hafi fundið á sér, að lausn
in fælist í sambandinu milli
etrúsku og fornalbönska — og
þótt einhver hefði staðhæft við
hann, að lausnin lægi í saman-
burði við eitthvert annað mál,
hefði ekkert getað fengið hann
til að hvika af sinni braut —
heldur hefði hann þá hætt að
rannsaka letur etrúska. — Þetta
Framhald á bls. 9.
verksmiðjufólks og náð þar
mijög miklum árangri. Lýð-
ræðissinnar hafa lagt áherzlu
á raunhæfar kjarabætur til
handa fólkinu í Iðju, án þess
að kasta því út í langvar-
andi verkföll og illindi.
Verksmiðjufólkinu í Reykja-
vík er þessi stefna miklu
geðþekkari en verkfalla-
stefna og Moskvudýrkun
kommúnista. Þess vegna hef-
ur fylgi lýðræðissinna í fé-
laginu stöðugt verið að auk-
ast en fylgi kommúnista að
uverra.
í Trésmiðafélaginu eru
lýðræðissinnar einnig í sókn.
Kommúnistar eru þar á
greinilegu undanhaldi. Sést
sað m.a. á samþykkt tillögu
peirrar, er getið var hér að
ofan. Mikill meirihluti tré-
smiða er því mótfallinn að
félagssamtök þeirra séu mis-
notuð í þágu hins alþjóðlega
kommúnisma. Þeir vilja að
samtökin séu frjáls og óháð
og vinni fyrst og fremst að
framgangi hagsmunamála
fólksins, sem í þeim er.
TILKYNNINGAR-
SKYLDA
yrir rúmum þremur árum
ritaði Helgi Hallvarðsson,
stýrimaður, grein hér í blað-
ið um öryggismál sjómanna
og landhelgisgæzluna. Komst
hann þar m.a. að orði á þessa
leið:
„Á vetrarvertíð á hver ver-
stöð að hafa talstöð og mann
á verði allan sólarhringinn.
Hver bátur sem á sjó fer,
hvaða veiðar sem hann
stundar, á að gefa sig fram
við viðkomandi talstöð, er
hann leggur af stað á miðin
og segja hvert hann ætlar.
Er báturinn leggur, á hann
einnig að tilkynna sig og
staðinn. Eftir að báturinn er
búinn að draga, á hann að
tilkynna það stöðinni í landi
og jafnframt áætlaðan komu
tíma, og svo loks þegar
hann er kominn í örugga
höfn. Ef eitthvað breytist á
hann þegar í stað að til-
kynna það til stöðvarinnar í
landi“.
Fyllsta ástæða er til þo^s
að taka undir þessa tillögu
Helga Hallvarðssonar. Slík
tilkynningaskylda gæti áreið-
anlega haft í för með sér
aukið öryggi og gert auð-
veldara um vik við eftirlit
með fiskiskipaflotanum.