Morgunblaðið - 25.09.1974, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. SEPTEMBER 1974
HU GLEIÐING AR
Á HAUSTDEGI
Nú þegar daginn tekur að
stytta og gulnaður gróður boðar
komu haustsins, fara hesta-
menn að draga undan hrossum
sinum og koma þeim í haust-
beit. Það gerir hófunum ekki
nema gott eitt að hrossin gangi
ójárnuð. Aukinn þrýstingur á
hófbotninum eykur blóð-
streymi til hófsins og stuðlar
þannig að heilbrigði hans.
Ágætt er að gefa hrossum
ormalyf fyrir haustið, ekki sízt
trippum, til að þau fóðrist vel
undir veturinn. Það eykur
kraft þeirra og dug þegar meira
reynir á um veturinn. A það
skal og bent að hrossum sem
verða illa haldin af ormum á
unga aldri, hættir frekar til að
fá hrossasótt sfðar meir. Al-
gengt er að hross fái svokallaða
„horhnjúska" þegar vetur
gengur í garð með rigningum
og kalsaveðri. Myndast þeir
aðallega á lend og við herða-
kamb vegna þess að hárin
hrinda ekki vatninu nógu vel
frá sér. Þvf er ágætt að strjúka
Iftillega parafffu-olfu yfir bak
hestsins og vel niður sfður og
lend.
Þegar hrossin eru komin í
hús er gott að klippa 2—4 cm
breiða rönd í vetrarhárin undir
faxinu báðum megin, kringum
eyrun og undir ennistopp.
Þetta gerir faxið ræktarlegra
og auðveldara er að halda lús f
skef jum.
Hross eru að jafnaði dauf-
gerðari og þyngri á sér á
haustin og snemma vetrar.
Mörgum finnst sá tfmi þvf
hentugri til tamningar á erfið-
um hrossum en þegar lengra er
liðið á veturinn og sæld komin f
þau.
Það eru mikil viðbrigði fyrir
hross að koma úr vetrarbeit
með sölnuðum gróðri í hús á
fulla gjöf af kraftmiklu heyi.
Rétt er þvf að stilla gjöf f hóf
fyrstu dagana, eftir að hross
eru tekin inn.
Það er almennt álitið að það
stæli kjarkinn og sé hollast
fyrir ungviðið að liggja við
opið, sem kallað er, þ.e. að
koma aðeins f hús til þess að éta
og Ieita sér skjóls f verstu veðr-
um. Hrossum sem ganga úti, en
er þó gefið, verður miklu sfður
misdægurt, en þeim sem inni
standa. Hross þola kulda betur
en flestar aðrar skepnur, en
aftur illa raka, lélega loftræst-
ingu og súg, sem vill stundum
fylgja hesthúsum.
Trippi sem eru vel alin fyrstu
2—3 árin búa að því um allan
aldur. Vöðvaþræðir verða fleiri
og dugurinn eftir þvf meiri. Lé-
leg fóðrun þessi ár verður ekki
að fullu bætt með betra fóðri
síðar. Gott hey er alltaf úrvals-
fóður og á að duga vel. Vara-
samt getur verið að gefa tripp-
um mat (fóðurblöndu o.s.frv.),
en hygla má eftirlætisgrip með
undanrennu.
Hér hefur mannshöndin hvergi komið nærri. Myndin er tekin f
Þverárrétt, þegar haldin var þar stóðrétt f sfðasta sinn. Ljósm. Mbl.
Sv. Þorm.
Hér sjáum við Þyt Erlu Sveinsdóttur sem keppti fyrir Flugfélag Islands. Fjær sjáum við Glað Grétu
Jonsdóttur sem keppti fyrir Söluturninn Þverholti 5.
Hér eru tveir alnafnar á ferð Guðmundar Magnússynir en frem
hesturinn er Geisli sem keppti fyrir Sólningu h.f., en sá aftari Stjar
sem keppti fyrir verzlunina Alfhól. Ljósm. Bjarni Helgason.
Firmakeppni
Gusts
Firmakeppni
hestamannafélagsins Gusts
í Kópavogi var haldin 4.
maí 1974.
Keppt var í þrem flokk-
um þ.e. unglingaflokki,
kvennaflokki og karla-
flokki.
Efsti hestur í unglinga-
flokki var Skírnir, eigandi
Ingólfur Jörgensson og
keppti hann fyrir Véla-
verkstæði Sigurðar Svein-
björnssonar.
í kvennaflokki sigraði
Hjörtur eigandi Kolbrún
Kristjánsdóttir og keppti
fyrir Verzlunina Aðalkjör.
í karlaflokki sigraði
Svarti-Blesi eigandi
Hilmar Ásgeirsson og
keppti hann fyrir leigubíla-
stöðina Hreyfil.
Keppnin fór fram í mjög
góðu vorveðri og var þátt-
taka góð. Alls tóku 106
hestar þátt í keppninni.
SÍÐUSTU ár hefur áhugi fyrir hestamennsku farið
ört vaxandi hér á landi. Frístundum manna f jölgar
og hugurinn leitar þá nýrra viðfangsefna.
Hestamennskan býður uppá holla útivist, þægi-
lega áreynslu og menn kynnast landinu frá nýjum
sjónarhól. Samskiptin við hestinn skapa notalega
spennu, og áhyggjur og erill hins daglega lífs
hverfur eins og dögg fyrir sólu.
Eitt af meginsérkennum hestsins er ótrúlegt
næmi fyrir bendingum og taumhaldi reiðmannsins,
ásamt áberandi vilja til að hlýða og þóknast knap-
anum. Það verður því íþrótt, sem útheimtir mikla
íhugun að ná því sálræna sambandi við hestinn, að
hann sýni það bezta, sem í honum býr. Hesturinn
verður vinur, sem auðvelt er að láta sér þykja vænt
um. Hann býr yfir fegurð, mýkt og afli, sem skapar
óttablandna virðingu. Það verður enginn ósnortinn
af því að kynnast hinum fjölhæfa íslenzka góðhesti.
Fimi hans og ganghæfni á sér enga hliðstæðu.
íslenzki hesturinn er ein af dýrustu perlum þessa
lands.