Morgunblaðið - 27.03.1975, Blaðsíða 41

lviuRGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 27. MARZ 1975
89
Það er ekki stór skonsan, sem Helgi smiðar skipin i og
hann getur ekki smiðað stærra skip en 1,5 m vegna
þess að skonsan er ekki lengri.
sem var með mér vildi ekki fara
úr bílnum og ganga niður Kamba
þótt ég bæði hann um það, taldi
sér ekki meiri hætta búin en mér.
Náði ég að bremsa bílinn niður
með því að stlga á afturábak-
pedalann. I miðjum Kömbum fór
afturábakið og þá var það bara
bremsan, sem var eftir og með þvl
að nota hana gat ég haldið áfram
eðlilega niður þar til að við vorum
komnir langleiðina, en þá fór
bremsan líka. Þá ætlaði kallinn að
hlaupa út úr bílnum þegar hann
fékk ferðina, en þá greip ég I
hann og sagði: „Héðan af verðum
við að vera samferða niður góði.“
Blllinn svo til flaug niður og ég
hélt að allt myndi láta undan
þunganum á pallinum þegar
hann hjó I holurnar, en þetta lafði
þótt við værum á ofsaferð síðasta
spölinn niður Kambana. Ég
keyrði svo áfram I 3. gír á fullri
ferð, því ekki var um neina glra
að velja. A þessari leið þurftum
við að fara yfir tvær óbrúaðar ár,
Gljúfurholtsá og Bakkaholtsá. Ég
fór á fullri ferð yfir Gljúfurholts-
á. Yfir Bakkaholtsá ætlaði ég
einnig á fullri ferð, en það tókst
ekki upp bakkann hinumegin og
billinn rann út I ána aftur. Þá
spurði ég bóndann hvort
hann hefði ekki hníf til þess að
lána mér og hann var til staðar.
Fór ég þá I að tálga úr timbrinu
hans og siðan setti ég spýtukubba
I undirlag og mixaði þannig til
þess að fá lága girinn i lag. Tókst
það.
Var ferðinni síðan haldið áfram
f mígandi slagviðri, sem hafði
verið allan daginn.Þegar við vor-
um staddir undir Ingólfsfjalli og
ég að lagfæra spýturnar undir
bandið hrópar bóndinn allt I einu
upp. „Fljótur, fljótur, það er að
koma skriða yfir okkur.“ Við
hlupum báðir frá bílnum, því
fjallið virtist bara vera að koma á
fullri ferð á móti okkur. Við hlup-
um, en það sem bjargaði okkur
var það að billinn var uppi á smá
hól og skriðan fór ekki yfir hól-
inn, en tók hins vegar 100 metra
kafla af veginum framan við bíl-
inn og ruddist þar langt niður á
mýrar. Þar með komumst við ekki
lengra, en bóndinn sagði eins og
hinn timbureigandinn forðum að
þetta væri nú orðið nógu gott.
Síðan hef ég alltaf verið í keyrslu
nema árið '29. Þá fór ég til
Kanada til þess að taka flugpróf."
„Það hefur verið fremur sein-
farið miðað við ferðahraða I dag.“
„Vægast sagt,mánuð tók ferðin,
þetta var baslferð. Ég bjó mig þó
vendilega út. Var búinn að lesa
ensku kennslubókina, Geirsbók-
ina, hans Geirs Zoega. Þegar ég
fór út kunni ég hana utanbókar,
en þegar ég ætlaði að fara að tala
við þessa menn þarna úti, skildi
ég ekki einu sinni hvort þeir
sögðu já eða nei. Þetta var eins og
fuglamál og þeir skildu ekkert
þulurnar mlnar úr Geirsbókinni.
Ég var þó orðinn stálsleginn I
málinu eftir þrjá mánuði I
Kanada.
Annars var ferðin út ferlegt
helv... af því að maður kunni
ekki að tala málið. Ég fór út á
gamla Islandinu um áramótin
1928 og ’29 til Kaupmannahafnar.
Við koraum við I Edinborg og
Leith á leiðinni og þar fór ég i
land með nokkrum Englending-
um ásamt Guðmundi Ólafssyni
félaga minum, sem var á leið til
Bandaríkjanna. Við fórum upp I
bæ og þar var kvatt með virktum
þótt enginn skildi neitt. Við tók-
um næsta strætisvagn, en það
lenti allt i vitleysu, þvl við vissum
ekkert hvert við vorum að fara.
Við fórum þó út um siðir og siðan
löbbuðum við alla nóttina i leit
okkar að skipinu. Klukkan 6 um
morguninn komust við til skips
laust áður en það átti að halda til
Kaupmannahafnar. Sjaldan hef
ég orðið eins þreyttur og eftir það
labb.
Til Kaupmannahafnar kom-
umst við og þar hittum við Ottó
Baldvinsson, sem einnig var á
vesturleið. Ottó talaði dönsku og
ensku held ég líka.
Eitt kvöldið lyftum við okkur
upp og fórum á næturklúbbinn
Valencia. Þar hirtu þeir alla
aurana af okkur, þvi það var svo
dýrt, áttum ekki grænan eyri þeg-
ar við komum þaðan út í morgun-
sárið. Við höfum haft það veru-
lega huggulegt og ekkert gert
neina fjárhagsáætlun fyrir
□ ►►oo<^^ooooooo!>i>i>i>[>oi>[>««<i<]<i<]
□
□
□
□
□
□
□
o
o
FERMINGAR
GJOFIN
V
▲
ö tegundír.
Verð frá kr.
með eins árs ábyrgd
<o

SKRIFSTOFUVELAR H.F.
¥
¥
♦
% +
L
* x “ ^ Hverfisgötu 33
Sími 20560
næturrekstrinum. Nú voru góð
ráð dýr og ég var svo heppinn að
íslendingur þarna á ferð, Aðal-
björn gullsmiður, lánaði mér 100
kr. danskar, sem ég bað hann að
sækja hjá pabba heima á íslandi.
Ottó reddaði sér um nokkra aura,
en Guðmundur átti ekki neitt og
það var verst því að það þurfti að
taka úr honum tvær tennur og
láta taka af honum passamynd.
Ég tók að mér útgerðina og fór
með kauða til tannlæknis. „Þú
verður að láta taka þær ódeyfð-
ar,“ sagði ég við Guðmund, „deyf-
ingin er allt of dýr.“ Hann hélt nú
að það væri i lagi og sagði ekki
múkk fyrr en farið var að toga í,
en þetta varð að framkvæma, þvi
með að skemmdar tennur mátti
enginn fara inn i Bandaríkin.
Passamyndina létum við taka
hjá torgljósmyndara. Hann
þóttist alvog skilja okkur og
tók mynd með miklum tilþrif-
um, en þegar til kom var
myndin almynd og þvi vonlaus
til brúks i passa. Við sögð-
um þá ætla að labba stuttan
spöl á meðan myndin yrói fuil-
unnin og auðvitað löbbuðum við
fyrir næsta horn og létum okkur
hverfa. Siðan fékk næsti torgljós-
myndari verkefni, en það fór á
sama veg og i þriðju tilraun vor-
um við sjálfir búnir að finna út
hvernig Guðmundur átti að
standa fyrir framan ljósmynda-
vélina til þess að fá vegabréfs-
mynd og þá tókst það. Guðmund-
ur fór siðan á undan okkur til
Bandaríkjanna með skipi sem