Morgunblaðið - 05.03.1983, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 5. MARZ 1983

•5TT-
mmmn
_L_______. im» mmnn rnw H—cm-----------3~l0
yyKalli, pessi uppf;'nnin<? A efbir cw
aerc\ f>ig fraegan innan $jölsKyld-
unnCtr."
L
... að hugsa til hennar þeg-
ar þér leiðist.
ÍM Rh U5. Pit on.-i* rtgMs rmnMd
1M2 Loa AngMM TfenM SyndkaM
Ást er ...
K-tU hefur verið erfið ferð á bar-
inn, aé ég.
hlauptu með scðilinn í póst eins og
skoL'
HÖGNI HREKKVlSI
«JÁ" títs SriLA KEILUSPIL í XVÖLp, 06
aNEI'; MK5 VANTAR EKKI FÉLASSSkTAP
Furðulegt skilningsleysi
RH 3 skrifan
„Ágæti Velvakandi.
Hér í þessu bréfi langar mig til
að drepa á tvennt af sjónvarpsefn-
inu sem særir þjóðernisvitund
mína og siðgæðisvitund. í fyrra
lagi dönskukennsluþættirnir um
Hildi.
Margir hafa látið í ljós skiptar
skoðanir á þessum þáttum, t.a.m.
að þeir þjóni engum tilgangi og í
þeim sé sýnd óhófleg drykkja. Eg
tek ekki afstöðu í því máli. Hins
vegar finnst mér óþolandi, að
þessi „þjóð“ sem gaf þessa þætti
hingað til þess að kenna betur
hrognamál sitt, skuli leyfa sér að
móðga ísland og íslendinga með
fílabröndurum, sem smeygt er inn
í þættina hér og þar (til dæmis
setningar sagðar af Dönum: pá Is-
land er der kun fár og vulkaner,
islandsk er noget volapyk o.s.frv.),
og eru hreinasta móðgun.
Er ekki nóg að þessi þjóð sem
gerði íslandssöguna að slíkri
harmsögu, svelti okkur í nær 500
ár og neitaði að skila okkur eigin
handritum skuli leyfa sér að gera
sig að herraþjóð frammi fyrir
HÍLDUR
et kursus i dansk for voksne
okkur íslendingum. Furðulegl
skilningsleysi að skilja ekki að enn
eru mörg ógróin sár eftir „helv.
danskinn" eins og margir orða
það.
Satt best að segja er ég ekki viss
um hvort fólk hér myndi hreyfa
legg né lið, þótt íslenski fáninn
væri brenndur á Rádhuspladsen,
því ég fæ ekki séð að nokkur annar
hafi lyft penna út af þessu alvar-
lega máli.
Óskandi væri að Danir gætu
sýnt að þeir væru menn en ekki
mýs, ef þeir skyldu reyna að
pranga inn á íslendinga tungu-
málakennslu aftur, — og þá móðg-
analaust.
Hins vegar langar mig að
spyrja, hversu lengi sjónvarpið
ætlar að sjokkera mig og fleiri
fyrir framan kassann þegar líður
að því að fólk þurfi að borga af-
notagjöldin. Dillibossaauglýsingin
fræga er næstum því virðuleg
miðað við þessa sem nú rúllar.
Sjónvarpið ætti að sjá að þessar
innheimtuauglýsingar eru barna-
legar, niðurlægjandi fyrir RUV og
hljóta að kosta meira en svo, að
það borgi sig að „skandalísera“
þannig í hvert skipti sem RUV vill
fá aurana sína. Þvl tel ég (og
reyndar margir fleiri) að RUV
bæri að láta nú nóg komið af svo
góðu. Þetta er óþolandi þjóðar-
hneisa.
Virðingarfyllst."
Væri ekki nær að setja
lög til þess að kom-
ast fyrir meinið?
Magnús Guðmundsson, Pat-
reksfirði, skrifar:
„Velvakandi.
Ég gat þess í pistli, sem birtist í
dálkum þínum 15. febr. og fjallaði
um stjórnleysi „ríkisstjórnarinn-
ar“ í efnahagsmálum okkar, að
margt fleira væri ógnvekjandi, ef
að væri gáð, heldur en að ala hér
upp olíufursta á kostnað allra
landsmanna. Vil ég því taka hér
fyrir annað dæmi, sem ég rökstyð
með sönnunargagni, sem fylgir
þessum pistli.
Á sama tíma og viðskiptaráð-
herra, Tómas Árnason, mótmælir
því á þingi Norðurlandaráðs, að
Norðmenn greiði niður útfluttar
sjávarafurðir sínar, er leyfður
innflutningur á fiski frá Noregi til
íslands. Meðfylgjandi fiskbolludós
frá Noregi (sjá mynd — innsk.
Velv.) keypti ég hér í verzlun í
dag. Fiskbolludósin ber það ekki
með sér að vera niðurgreidd, en
hins vegar ber hún með sér hvað
hægt er að ganga langt i vitskertu
stjórnleysi „ráðamanna" okkar
með því að flytja inn Fisk. Og fisk,
sem átti að hafa selst fyrir 1982
eins og stendur á dósinni, óseljan-
leg vara í Noregi.
Er nokkurt vit í því að íslend-
ingar, sem eru að sökkva í erlendri
skuldasúpu að sögn „ráðamanna",
og seðlabankastjóra, Jóhannesar
Nordal, sóum gjaldeyri í innflutn-
ing á unnum fiskafurðum? Mexíkó
rambar á barmi gjaldþrots, efna-
hagslega, og er aðalútflutningur
þeirra olía. Dettur nokkrum í hug,
að þeir Mexíkanar fari að flytja
inn olíu. Það hlýtur að teljast
landráð að ganga þannig frá þjóð-
inni. Er verið að ganga alveg frá
íslendingum með vitskertri
stjórnsýslu? Ég sé ekki betur en
að skaðvaldurinn í íslenzku efna-
hagslífi séu fyrst og fremst ráð-
herrarnir og þingmennirnir okkar,
sem virðast láta stjórnast af eig-
inhagsmunaaðilum, sem láta sig í
engu varða hag þjóðarbúsins.
Éfnahagsmeinið í íslenzkri
stjórnsýslu er ekki nýtt, en hefur
verið að þróast mjög ört á suðvest-
urhluta landsins og teygir nú anga
sína orðið um allt ísland eins og
kolkrabbi. Efnahagur þjóðarbús-
ins verður ekki lagaður með því
einu að setja bráðabirgðalög hvað
eftir annað til þess að skerða laun
landsmanna. Nei, þau eru aðeins
sett til þess að stjórnin haldi velli.
Væri ekki réttara, að setja lög
til þess að komast fyrir meinið,
lög sem banna innflutning á vör-
um, sem drepa niður iðnaðinn í
landinu, atvinnuna og þjóðarhag
og um leið sjálfstæði þjóðarinnar?
Sem dæmi um ástandið, þá er ekki
mögulegt að reka suman iðnað
vegna okurs á innlendum og er-
lendum orkugjöfum.
Læt hér staðar numið að sinni,
en skora á félagasamtök að taka
Helgi Vigfússon skrifar:
„Velvakandi.
Ég tel mig knúinn til þess að
senda þér fáeinar línur vegna
greinar „G.M.“ sem birtist í
einu helgarblaðanna. Grein
„G.M.“ hefir að vonum vakið
athygli, en greinin er ekki í
vinsamlegum anda til „mikil-
vægasta máls í heimi“. En það
skaðar ekki að geta þess, að
almenningur á Stór-Reykja-
víkursvæðinu hefir verið fljót-
ur að kveða sinn dóm yfir
myndinni frábæru í Bíóbæ í
Kópavogi og fyllt kvikmynda-
húsið dag eftir dag. En vissu-
lega eru það þó mikil meðmæli
með myndinni, að vitmaður-
inn Ævar R. Kvaran flytur
stórkostlegt spekimál áður en
sýningar hefjast.
„G.M.“ segir í niðurlagi
greinar sinnar: „Hér er ekki
ætlunin að vega að trúars-
annfæringu eins eða neins, að-
eins að benda á að staðhæf-
ingar um að sannanir fyrir
framhaldslífi séu fyrir hendi
hafa ekki við rök að styðjast.
Þær eru staðlausir stafir.“
mr
höndum saman gegn hvers konar
stjórnleysi,. sem ógnar nú sjálf-
stæði okkar.“
í helgri bók standa þessi
orð: „Sá yðar, sem syndlaus er
..." Að geta eins og „G.M.“
dregið þær ályktanir og borið
sér í munn þær fullyrðingar
ofangreindar, er merkilegt á
síðari hluta 20. aldarinnar.
Minna má nú gagn gera.
Það þarf meira til þess að
kollvarpa heilli vísindagrein
en það eitt, að einhver ein-
staklingur, sem ekki þorir að
segja til nafns síns, reynist
ekki vaxinn að viða að heim-
ildum nema úr einni átt.
Ég átti því láni að fagna um
langt árabil, að vera aðstoðar-
maður miðilsstarfs Hafsteins
Björnssonar, og ennfremur að
kynnast persónulega miðlun-
um Andrési klæðskera, Guð-
rúnu frá Berjanesi, svo og rit-
höfundunum Elínborgu Lár-
usdóttur og Jónasi útvarps-
stjóra, séra Sveini Víkingi og
séra Jóni Thorarensen. Hjá
þessu fólki gerðust ein fjöl-
þættust og kröftugust fyrir-
brigði, og enginn reyndi þetta
fólk að óheiðarleika.
Þá ályktun að sálarrann-
sóknirnar séu hégóminn ein-
Látum þá syndlausu
kasta fyrsta steininum