Morgunblaðið - 11.07.1985, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. JÚLl 1985
Systkinaminning:
Grímheiður Jónsdóttir
og Markús Jónsson
Fædd 19. október 1901
Dáin 29. júní 1985
Kvödd er í dag hinstu kveðju
heiðurskonan Grímheiður Jóns-
dóttir. Það eru aðeins 7 ár frá því
að við kynntumst Heiðu eins og
hún var alltaf kölluð. Það var í
fyrstu utanlandsferð okkar hjóna,
er dálítill hópur úr Laugarnes-
hverfinu fór til Mallorka. Þetta
var samstilltur hópur og ferðin
var vel heppnuð í alla staði. Við
S vorum svo heppin að fá 2 indælar
og skemmtilegar konur að borðfé-
lögum og var Heiða önnur þeirra.
Báðar höfðu þær farið víða og
höfðu frá mörgu skemmtilegu að
segja. Glatt var á hjalla við borðið
og kölluðu sumir það hláturs-
borðið. Við höfum verið svo hepp-
in að eiga báðar þessar heiðurs-
konur að vinum síðan.
í fyrravetur sátum við saman í
föndri á Norðurbrún, þar sem
Heiða gerði marga fallega hluti,
því hún var bæði vandvirk og
handlagin. Heiða var mörgum
góðum kostum búin, hún gat verið
spaugsöm en alltaf var það
græskulaust. Öllum hlaut að líða
vel í návist hennar, svo hógvær og
hjartahlý sem hún var.
í dag er kvödd hinstu kveðju
systir Markúsar, Grímheiður
Jónsdóttir, Heiða eins og hún var
ætíð kölluð.
Hún elst upp í foreldrahúsum á
Skeiðflöt til ársins 1923, en þá fer
hún tii Reykjavíkur til þess að
læra karlmannafatasaum og var
hún í námi hjá Guðmundi
Benjamínssyni klæðskera. Stund-
aði hún saumaskap síðan, ýmist á
saumastofum, eða heima á Silf-
urteigi 4, þar sem fjölskyldan
hafði komið sér upp húsnæði. Þar
bjuggu þá systkinin Heiða og
Markús, Guðrún móðir þeirra og
Auðbjörg með tvo syni sína unga.
Maður Auðbjargar, Jón Péturs-
son, var þá látinn.
Miklu ástfóstri tók Heiða við
syni Auðbjargar, Guðjón og Ólaf
Þorstein, og reyndist þeim sem
önnur móðir. Fjölskyidan var á
allan hátt ákaflega samhent og
heilsteypt og þar ríkti svo vissu-
lega ást og umhyggja fyrir vinum
og vandamönnum.
Mikið áfall var það fyrir Guð-
rúnu og alla fjölskylduna þegar
Guðjón sonur hennar drukknaði
við Vestmannaeyjar 1928. Bræð-
urnir Markús og Guðjón höfðu
verið mjög samrýndir og tók
Mail.ús sér mjög nærri hið svip-
lega fráfall bróður síns. Einnig
lést Helgi bróðir þeirra mjög fyrir
aldur fram, aðeins 43 ára gamall.
Ég efast ekki um að sú sem hér
er kvödd í dag hefði viljað koma á
framfæri þakklæti til Auðbjargar,
systur sinnar, fyrir alla þá hjálp
og allan þann kærleika, sem hún
lét þeim systkinunum í té þegar
halla tók undan fæti hjá þeim i
lífsbaráttunni.
Sigurbjörg, systir mín, og Heiða
voru miklar vinkonur og vill hún
hér með flytja hinni látnu þakkir
fyrir órofa vináttu frá fyrstu
kynnum.
Ég, fjölskylda mín og Sigur-
björg, systir mín, sendum Auð-
björgu og fjölskyldu hennar inni-
legar samúðarkveðjur.
S. Björnsson
Fæddur 9. ágúst 1903
Dáinn 24. aprfl 1984
Þótt seint sé langar mig að
minnast með nokkrum orðum
æskuvinar míns, Markúsar Jóns-
sonar frá Skeiðfiöt.
Foreldrar hans voru hjónin
Guðrún Markúsdóttir og Jón
Jónsson er þar bjuggu um 25 ára
skeið. Þau hjónin eignuðust 5
börn: Grímheiði f. 1901, Markús f.
1903, Guðjón f. 1905, Auðbjörgu f.
1907 og Helga f. 1910. Mann sinn
missti Guðrún 1926.
Á þeim árum, sem börn þessara
hjóna voru að alast upp, átti und-
irritaður heima á Hryggjum, sem
er næsti bær við Skeiðflöt, og var
mikill samgangur milii bæjanna.
Mörgum deginum eyddi ég í leiki
með þessum eiskuiegu systkinum
og margan bitann og sopann fékk
ég á þessu fyrirmyndarheimili.
Minningarnar frá þessum tímum
gleymast aldrei.
En svo skiljast leiðir, ég flyt í
aðra sveit og Guðrún hættir bú-
skap og börn hennar flytjast til
Reykjavíkur hvert af öðru. 1931
flyst svo Guðrún til Reykjavíkur
til Auðbjargar dóttur sinnar, sem
er þá gift og búsett þar. Markús
kemur til Reykjavíkur 1936 og fer
þá strax að vinna við höfnina, en
síðan verður hann fastur starfs-
maður hjá Sambandi ísl.
samvinnufélaga og starfaði þar
meðan heilsa og kraftar entust.
Markús var í eðli sínu hlédræg-
ur maður, en ákaflega ábyggilegur
og traustur starfsmaður, að
hverju sem hann gekk. Spaugsam-
ur og glaður gat Markús einnig
verið í hópi vina og kunningja.
Blessuð sé minning þessa mæta
manns.
S. Björnsson
Minning:
Reynir Víkingur
Magnússon
Við keðjum hana með hjartans
þökk fyrir góð og einiæg kynni.
Friður Guðs sé með henni.
Innilegar samúðarkveðjur send-
um við systur hennar og systur-
sonum.
Lára S. Sigurðardóttir og
Guðmundur A. Ingvarsson
Þeir sem mikið elska, verða aldrei
gamlir. Þeir deyja kannske af elli, en
þeir deyja samt ungir.
(A.W. Pinero)
Það er bjart yfir minningunni
um hana Heiðu. Hennar var ætíð
beðið með óþreyju og alltaf fór
hún of fljótt. Hljóðlát nærvera
hennar var svo gefandi, hvort
heidur var á stundum gleði, sorg-
ar, eða í dagsins önn. Þar voru
» jafnvel orð óþörf, aðeins nálægðin
skipti máli. Kynslóðabil var henni
víðs fjarri. Ungir sem aidnir löð-
■> uðust að henni og gerðu hana að
félaga sínum. Umhverfi sitt um-
vafði hún kærleika og allt var
þetta svo eðlilegt og gersamlega
ómeðvitað, en kannske einmitt
þess vegna verður hún okkur ætíð
ljós á vegi.
Margrét Gunnarsdóttir
Reynir Víkingur Magnússon,
Barónsstíg 25, Reykjavík, varð
bráðkvaddur að heimili sínu
sunnudaginn 30. júní sl. Hann
hafði fyrr á árinu dvalist um skeið
í sjúkrahúsi vegna blóðtappa.
Reynir fæddist að Kolmúla við
Reyðarfjörð 1. maí 1930, sonur
Magnúsar Jónssonar og Þorbjarg-
ar Bjarnadóttur, sem síðar reistu
sér bú á Vattarnesi. Magnús fórst
í róðri á trillu sinni af völdum
tundurdufls í heimsstyrjöldinni
síðari, meðan börnin fimm voru
enn í foreldrahúsum. Flutti Þor-
björg upp úr því með börnin til
Eskifjarðar. Það leið ekki á löngu
uns eidri börnin fóru að ieita að
heiman og upp úr fermingunni fór
Reynir á sjóinn. Og á sjónum hef-
ur hann haldið sig ailar götur síð-
an, fyrst á fiskibátum og togurum,
en hátt í tvo áratugi á farskipum,
fyrst hjá Ríkisskip, þar sem hann
starfaði um skeið sem matsveinn,
en til þess hafði hann öðlast rétt-
indi, en hin síðari ár var hann há-
seti á Hofsjökli, einu stærsta
flutningaskipi flotans og undi hag
sínum vel. Hann naut trausts yfir-
manna sinna og virðingar allra
þeirra er með honum störfuðu.
Reynir var einhleypur maður,
einrænn og dulur og ekki allra,
eins og sagt er.
Hann minnti mig oft á enskan
málshátt: „Still waters run deep“,
sem mætti ef til vill þýða þannig,
að hin lygnu fljót séu löngum
djúp. Þar eru ekki fossaföllin og
fyrirgangurinn, en í djúpum far-
vegi hinnar lygnu elfar leynist
kraftur hennar og þungi, alvara og
undirtónn.
Árum saman hafði ég umgeng-
ist þennan mág minn sem sjó-
mann í landi, án þess að kynnast
nema þeim hluta yfirborðsins sem
flestir þekktu. Það var ekki fyrr
en svo æxlaðist að við réðumst
báðir á hundrað tonna bátpung til
fiskiflutninga hluta úr sumri að
ég eignaðist vissan trúnað Reynis.
Og þeim sem hann tók var hann
tryggur vinur. Hann hafði yndi af
því að gleðja aðra, ekki síst börn-
in, enda man ég ekki eftir jólum
án þess að stór bangsi eða brúða
bættist í leikfangasafnið frá
Reyni. En sjálfur þurfti hann
einskis með og jafnan erfitt að fá
tækifæri til að gera honum gott.
Hann kom og fór eins og fljótið
lygna og djúpa, án þess að raska í
nokkru hinum hefðbundna farvegi
vina og vandamanna. Hann
bauðst til að mála fyrir okkur hús-
ið, sem hann og gerði vikuna áður
en hann dó, og það var dæmigert
að ekki hafði unnist tími til að
verja með honum kvöldstund, áð-
ur en hann lét úr höfn í síðasta
sinn.
í mörg ár hefur Reynir stefnt að
því að eignast sitt eigið fley og það
tókst honum fyrir þremur árum.
Sumarið 1983 var farið á handfæri
á Vigdísinni og tókst þeim bræðr-
um að sigla kring um hálft landið
það sumar. Sá nú Reynir sitthvað
er betur mátti fara í öllum útbún-
aði bátsins og voru margvíslegar
umbætur að komast á lokastig,
þegar kallið kom.
Það var gaman að fá að taka
þátt í þessum draumi farmannsins
og sjá hann rætast að nokkru.
Þennan draum þekkja svo margir
íslenskir sjómenn. Einn dag skulu
þeir leysa landfestar á eigin
knerri og sigla hraðbyri til hafs.
Og allir sigla þeir sinn veg, hver
með sínum hætti. Reynir Magn-
ússon er farinn í sína hinstu för,
en draumurinn heldur áfram með
starfsbræðrum hans og vinum.
Einn dag skal ýtt úr vör.
Guóbjartur Gunnarsson
I

raöauglýsingar — raöauglýsingar — raöauglýsingar
þjónusta
Húseigendur athugið
Viö höfum áhuga á aö taka aö okkur endurnýj-
un á eldra húsnæöi gegn lágri eöa engri
greiðslu. (Fer eftir ástandi húsnæöis). Stærö
mætti vera ca 80-120 fm.
Upplýsingar í síma 99-2490.
Húseigendur
Tökum aö okkur húsamálun úti sem inni. Há-
þrýstiþvott, sprunguviögeröir og úöun á
mono-sílanvatnsvörn. 20 ára reynsla. Uppl.
símar eftir kl. 18.00, 641138 og 76316.
húsnæöi óskast
Læknishjón
úti á landi óska eftir 3ja herb. íbúö eöa stærri
frá 1. sept. nk.
Upplýsingar í síma 99-7180 eöa 99-7178.
Vestmannaeyjar
Fulltrúaráösfundur veröur haldlnn flmmtudaglnn 11. |úli kl. 20.30 í
Hallarlundl.
Fundarefnl:
1. Þorsteinn Pálsson ræöir um landsmálin.
2. önnurmál. Stjómin.
Þórsmerkurferð
20.-21. )úlí nk. veröur farlö í Þórsmerkurferö á vegum félaga ungra
sjálfstæöismanna.
Lagt veröur af staö frá Valhöll klukkan 11.00 laugardaglnn 20. og komiö
heim seinni part sunnudags. Verö 1100 krónur og er þá Innlfaliö rútu-
feröir, morgunveröur sem inniheldur Cocoa puffs og mjólk og kvöld-
veröur sem samanstendur af grilluöu íslensku lambaketi meö söxuöum
gulrótum og bernaise. Lysthafendur eru vinsamlegast beönlr um aö
tilkynna þátttöku í síma 82900.
Allt ungt sjálfstæöisfólk velkomiö.
Heimdallur - samtök ungra sjálfstæöismanna i
Reykjavik,
Stetnir - félag ungra sjáifstæóismanna i Hafnarflröi,
Týr - téiag ungra sjáifstæöismanna i Kópavogi,
Baldur - félag ungra sjáifstæöismanna á Seltjarnar-
nesl.
Heimir - félag ungra sjálfstæöismanna i Keflavik.
^Auglýsinga-
síminn er 2 24 80