Morgunblaðið - 15.10.1985, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR15. OKTÓBER1985

l
I
i
I
I
i
I
I
Vegna ummæla
bor gar fulltrúans
— eftir Steinunni
Bjarnadóttur
í Morgunblaðinu 11. þessa mán-
aðar segir Ingibjörg Sólrún Gísla-
dóttir, borgarfulltrúi Kvenna-
framboðsins í athugasemd við
frétt blaðsins af málefnum Sam-
taka um kvennaathvarf, að mér
væri lítill greiði gerður með því að
upplýst yrði um orsakir þess að
mér var sagt upp störfum í
Kvennaathvarfinu í Reykjavík. 1
þessum orðum Ingibjargar felast
aðdróttanir sem kalla á svör.
Fram að þessu hef ég ekki tjáð
mig við blaðamenn um mál þetta,
en að svo komnu máli verður ekki
hjá því komist af minni hálfu.
Þegar starfsemi Kvennaat-
hvarfsins hófst 6. desember 1982
var ég fastráðinn starfsmaður í
athvarfinu og gegndi ég þeim
störfum til ársloka 1984. Sam-
kvæmt lögum Samtaka um
Kvennaathvarf eru starfsmenn
ekki ráðnir til lengri tíma en eins
árs í senn en þar sem starfsemi
athvarfsins var nýjung var undan-
tekning gerð og starfaði ég í tvö
ár. Í júní síðastliðnum sótti ég um
endurráðningu í Kvennaathvarfið
í eitt ár, ekki síst vegna þess að
fjölmargar konur hvöttu mig til
þess. Var ég ráðin í starfið frá og
með fyrsta október sl. 10. sept-
ember fékk ég heimsókn þriggja
kvenna, þeirra Ingibjargar Sól-
rúnar Gísladóttur, Alfheiðar
Ingadóttur og Elísabetar Gunn-
arsdóttur. Erindi þeirra var að
ræða um bréf skrifað í mars af
svokölluðum húshópi samtakanna,
sem ég hef átt sæti í. I því bréfi
kom fram gagnrýni á ólýðræðisleg
vinnubrögð innan Samtaka um
kvennaathvarf, og þó einkum og
sér í lagi það sem hópurinn taldi
vera alræðisvald fjármálahóps
samtakanna. Ennfremur óánægja
með misnotkun á athvarfinu sem
upphaflega var ætlað sem neyðar-
athvarf fyrir konur sem sætt hafa
ofbeldi. Óánægja með fjárhagsleg-
an rekstrargrundvöll athvarfsins
og að enginn áhugi virtist vera á
fjárhagslegu sjálfstæði samtak-
anna. Þá var deilt á tilhögun fé-
lagsstarfsins í samtökunum, sem
við teljum hringlandalega og
orsaka áhugaleysi félagsmanna.
Töldum við að full ástæða væri til
að taka þessa þætti til athugunar
innan samtakanna. Óskuðu þær
stöllur skýringa af minni hálfu
um efni þessa bréfs, sem ég og
svaraði. Niðurstaða þessa fundar
okkar var sú eftir nokkrar umræð-
ur, að ég skyldi taka svokallaðar
lausavaktir sem fyrst, til að tengj-
ast inn í athvarfið fram að því að
ég byrjaði störf.
Sunnudaginn 15. september
knúði dyra á heimili mínu Mar-
grét Pála Ólafsdóttir, og afhenti
mér afrit af bréfi sem Fram-
kvæmdanefnd samtakanna hafði
fengið í hendur. Var bréf þetta
undirritað af tólf konum, og þær
eins og segir í texta bréfsins „mót-
mæla harðlega að haldið verði til
streitu ráðningu Steinunnar
Bjarnadóttur í athvarfið." Ástæð-
urnar séu skoðanir mínar, sem
getið er í framangreindu bréfi
húshóps og að þær samrýmist ekki
svokölluðum samstarfsgrundvelli
samtakanna. Ennfremur „slæm
reynsla margra okkar (undirrit-
aðra) af samstarfi við Steinunni".
f niðurlagi textans sagði: „Þess má
geta að nokkrar okkar íhuga nú að
hætta við að starfa í athvarfinu í
vetur, verði ekki fallið frá ráðn-
ingu Steinunnar." Ekki var skýrt
nánar frá hver hin slæma reynsla
væri af samstarfi við mig, svo sem
síðar verður komið að. Engin
skilaboð fylgdu frá Framkvæmda-
nefndinni með bréfi þessu.
Hóf ég störf í Kvennaathvarfinu
1. október sl. eins og ráðningar-
samningur minn gerði ráð fyrir.
Laugardaginn 5. október barst
mér uppsagnarbréf undirritað af
Ólöfu Briem, fyrir hönd Fram-
kvæmdanefndar, eftir félagsfund
þann í samtökunum, sem haldinn
var þennan dag og verið hefur til
umfjöllunar í dagblöðunum.
Skyldi uppsögnin taka gildi þá
þegar. Frekari skýringar voru
ekki gefnar í bréfinu.
„Þau eru ótrúlega sterk ELGO stálgólfin.
Eftir meira en 10 ára notkun sér ekki á þeim
Ég mæli með ELGO stálgólfum
Gunnar Guömundsson
Vélav. Dugguvogi 2 R.
Stórhöföa 16,
símar 83340—84780
Steinunn Bjarnadóttir
Félagsfund þennan sat ég sjálf
fram að því að mælendaskrá um
mál þetta var lokað, en ég vildi
vera á staðnum til að svara fyrir-
spurnum ef einhverjar yrðu og
snéru að mér. 1 upphafi fundarins
var málið „ráðning starfsmanns í
athvarfið" tekið til umræðu.
Elísabet Gunnarsdóttir hóf um-
ræðurnar fyrir hönd Fram-
kvæmdanefndar. Gerði hún grein
fyrir þeirri stöðu sem upp væri
komin, samanber undirskriftirnar
tólf og kynnti tillögu nefndarinn-
ar þess efnis, að mér skyldi sagt
upp störfum strax, með þriggja
mánaða launum, en tólfmenning-
arnir sem gegna lausum vöktum
skyldu ekki ganga vaktir næstu
sex mánuði. Eftir að Elísabet
hafði lokið máli sínu báru nokkrir
fundarmenn, m.a. Björg Einars-
dóttir, fram ítrekaðar fyrirspurn-
ir um hver væri hin eiginlega
orsök þess að undirritaðri skyldi
sagt upp störfum. Engum gögnum
var dreift á fundinum um málið og
þrátt fyrir ítrekaðar fyrirspurnir
fengust engin svör við því hver
orsök uppsagnarinnar væri. Eftir
sem áður var til þess ætlast að
fundurinn, sem var í raun fundur
vinnuveitandans i málinu, skyldi
hafa úrskurðarvald um niðurstöð-
ur, en án þess að skýringar væru
lagðar fram um málavexti. Ein
tólfmenninganna, Anna Magnea
Hreinsdóttir, tók þó til máls og
sagði að undirskriftunum væri
ekki persónulega beint gegn mér,
heldur væri ástæðan umrætt bréf
húshóps, en af því væri ljóst að
skoðanir mínar gengju þvert á
samstarfsgrundvöll samtakanna.
Samstarfsgrundvöllur þessi hefur
verið til endurskoðunar í starfs-
hópum samtakanna og á þessum
fundi var dagskrárliður nr. tvö
samkvæmt fundarboði umræður
um endurskoðun hans. Eins og áð-
ur sagöi fór ég af fundi er mæl-
endaskrá var lokað þar sem eng-
inn beindi fyrirspurnum til mín
um mál þetta. Það sem gerðist eft-
ir það á fundinum hefur verið reif-
að í dagblöðum. María Pétursdótt-
ir, formaður Kvenfélagasambands
íslands, bar fram tillögu, þegar
ljóst var að engar skýringar fengj-
ust á uppsögn minni, um að utan-
aðkomandi sáttaaðili yrði fenginn
í málið. Þessi tillaga Maríu var
felld og lét Ingibjörg Sólrún Gísla-
dóttir það meðal annars viðgang-
ast að tólfmenningarnir tækju
þátt í þeirri atkvæðagreiðslu.
Fyrir atkvæðagreiðsluna las
fundarstjóri upp bókun þess efnis
að þeir fundarmenn, sem ekki
væru virkir í starfshópum sam-
takanna eða sæktu reglulega fé-
lagsfundi, mættu ekki greiða at-
kvæði. Þegar ljóst var að sáttatil-
lagan var felld gekk stór hluti
fundarmanna af fundi í mótmæla-
skyni. Þá var borin upp tillaga
Álfheiðar Ingadóttur, Elísabetar
Gunnarsdóttur og Jennýar Bald-
ursdóttur um að undirritaðri
skyldi strax sagt upp störfum,
með þriggja mánaða launum en
tólfmenningarnir ynnu ekki á
vöktum næstu sex mánuöi. Var til-
laga þessi í samræmi við tillögu
Framkvæmdanefndar, en Anna
Sigurðardóttir, hjá Kvennasögu-
safninu, hafði áður en hún gekk af
fundinum gert athugasemd um að
tillaga Framkvæmdanefndar væri
formlega röng. Þessi tillaga Álf-
heiðar o.fl. var felld og tillaga um
að eingöngu mér skyldi sagt upp
störfum var að lokum samþykkt,
meðal annars með atkvæðum tólf-
menninganna. Það vakti þó óneit-
anlega athygli að í lok fundarins
greiddi Álfheiður allt í einu at-
kvæði gegn einhliða uppsögn
minni, en hún sat langa fundi
Framkvæmdanefndar þar sem
leitast var við að fá einhuga niður-
stöðu um einhliða uppsögn mina
til að málið færi ekki fyrir félags-
fund. í Framkvæmdanefnd hafði
Ragnhildur Pála Ófeigsdóttir ekki
viljað fallast á að nefndin af-
greiddi málið á svo þröngum
vettvangi.
Starfsmenn Kvennaathvarfsins
eiga ekki aðild að verkalýðsfélagi,
vinnuveitandinn er Samtök um-
kvennaathvarf. Á félagsfundinum
töluðu fulltrúar Framkvæmda-
nefndar samtakanna á þann veg
að uppsögn mín væri ekki af þeirri
rót að vera persónuleg en hvað
snertir persónu meira en uppsögn
úr starfi! Hver orsökin er fyrir því
að tólf konur sem taka að sér laus-
ar vaktir á vinnustað geta þrýst
svo á vinnuveitandann að hann
segi upp föstum starfsmanni með
atkvæðagreiðslu á félagsfundi, —
án þess að þeim sem greiða at-
kvæði sé með greinargóðum hætti
skýrt frá málavöxtum — hlýtur að
vera mörgum hulin. Ekki sist þeg-
ar litið er til þess markmiðs Sam-
taka um kvennaathvarf að vinna
gegn ofbeldi, — bæði andlegu og
Hkamlegu. Það hlýtur að vera
mönnum umhugsunarefni þegar
kona eins og Ingibjörg Sólrún
Gísladóttir, borgarfulltrúi
Kvennaframboðsins, tjáir sig í
blöðum eins og hún gerði í Morg-
unblaðinu 11. október í minn garð,
þar sem hún er með aðdróttanir
um að best sé fyrir mig að mál
þetta liggi í þagnargildi. Þvi fer
fjarri að ég hafi vanmetakennd
vegna starfa minna við kvenna-
athvarfið, — þvert á móti þætti
mér fengur að því að sem flestir
þættir í því sambandi yrðu dregn-
ir fram í dagsljósið.
Höfundur hefur rerið starfsmaður
Kvennaaíhrarfsins í Reykjavík.
Aðalfundur Bátatrygg
ingar Breiðafjarðar
Stykkúbólmi, 3. október.
AÐALFUNDUR Bátatryggingar
Breiðafjarðar var haldinn í Stykk-
ishólmi í gær. Á fundinum kom
fram að afkoma ársins 1984 var
góð. Hagnaður var tæpar 2 millj.
kr. og ráðstafaði fundurinn honum
þannig að lagt var í áhættusjóð 198
þús., varasjóð 895 þús. og óráðstaf-
að til næsta árs 893 kr.
Bátatryggingin var stofnuð árið
1938 og hefir starfað með ágætum
siðan. Á árinu voru tryggðir 58
bátar hjá félaginu og þar af 9 opnir
bátar, en þeim fjölgar nú að mun
á þessu ári. Tjón urðu á árinu 29
en engin sérstaklega stór. Skrúfu-
tjón urðu mest, eða 10, en spil og
vélatjón 9. Samtals námu uppgerð
tjón á árinu 7,7 millj, en þar af
hluti endurtryggjenda 7,5 millj.
Bókfærð frumtryggingariðgj. voru
17,4 millj. þar af til endurtryggj-
endal6,9 millj.
Einn starfsmaður er hjá félag-
inu, Gissur Tryggvason, sem sér
um allan rekstur.
Stjórn Bátatryggingar Breiða-
fjarðar skipa nú: Soffanías Cesils-
son, Grundarfirði, formaður, Her-
mann Hjartarson, ólafsvík og
Kristján Lárentsinusson, Stykkis-
hólmi.
Árni