Morgunblaðið - 15.10.1985, Síða 39

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR15. OKTÓBER1985
39
Minning:
Jónas Guðmunds-
son listamaður
Jónas, bróðursonur minn og
systursonur Guðrúnar Jónasdótt-
ur, eiginkonu minnar, hefði orðið
fimmtíu og fimm ára í dag, ef
honum hefði enst ævin, en hann
andaðist hinn 9. júní sl. Sakir
veikinda okkar hjóna hefir okkur
ekki gefist tóm til að minnast hans
fyrr en nú.
Faðir Jónasar var Guðmundur
símritari og loftskeytamaður,
fæddur á Eyrarbakka 10. sept.
1904, d. 29. febrúar 1972, Péturs-
son, skólastjóra barnaskólans á
Eyrarbakka, f. 17. maí 1858, d. 8.
maí 1922, Guðmundssonar b. á
Votamýri á Skeiðum, Sigurðssonar
b. á Votamýri, Guðmundssonar b.
og hreppsstj. á Votamýri. Móðir
Péturs var Petrónella Guðnadótt-
ir, b. og hreppstjóra í Guðnabæ í
Selvogi, Guðmundssonar. Föður-
amma Jónasar var Elísabet f. 4.
des. 1878, d. 23. nóv. 1969, dóttir
Jóns Þórðarsonar, bónda og al-
þingismanns á Eyvindarmúla í
Fljótshlíð og Guðrúnar Jónsdóttur
b. í Sauðatúni í Fljótshlíð, Ey-
vindssonar. Móðir Jónasar var
Ingibjörg Jónasdóttir, innheimtu-
manns, Helgasonar á Litlu-Giljá í
Húnaþingi og móðir hennar Sig-
ríður Oddsdóttir. Keyptu þau
hjónin Brautarholt við Grandaveg
af móður Sigríðar, Guðrúnu
Árnadóttur, ekkju Odds Jónsson-
ar, formanns, sem byggði bæinn,
en Oddur fórst í róðri ásamt skips-
höfn sinni árið 1902, 45 ára gam-
all. Guðrún Árnadóttir var dóttir
Árna Guðnasonar í Guðnabæ, og
voru þau því systkini Árni og
Petrónella, langamma Jónasar.
Á bernskuárum Jónasar var
jafnan skammt á milli heimila
okkar og samgangur því mikill
milli okkar, þurfti ekki að knýja á
dyr við komuna heldur gengið
rakleitt til eldhúss, þar sem mæð-
urnar og systurnar Ingibjörg og
Guðrún gæddu litlum gestum á því
besta, sem tiltækt var hverju sinni.
Var það mikill gleðiauki, að fylgj-
ast með athöfnum og uppátækjum
þessa lifsglaða æskuskara. Og árin
liðu. Váleg heimsstyrjöld gjör-
breytti öllu mannlífi um víða ver-
öld. Ekki fórum við íslendingar
varhluta af þeim hildarleik, þótt
engan þátt ættum við í þeim ódæð-
um. Hundruð sjómanna okkar
féllu við störf sín á hafi úti, er
skipum þeirra var grandað og ekki
frá horfið fyrr en allir voru drepn-
ir. Af sumum fóru engar sögur.
Margur Vesturbæingurinn átti þá
um sárt að binda. Það þurfti sterk
bein íslenskri æsku að komast
ósködduð til manns á þessum
árum. Einn þeirra, er hurfu í hafið
var faðir Jónínu H. Jónsdóttur,
eiginkonu Jónasar, Jón Guð-
mundsson, f. á Eyrarbakka 28. ág.
1906, bátsmaður á e/s Dettifossi,
fórst með honum, er hann var
skotinn í kaf hinn 24. febr. 1945.
Eftirlifandi kona hans er Herborg
Guðmunsdóttir b. og búfræðings á
Höfða á Völlum og síðar i Keflavík,
ólafssonar.
Ekki ætla ég að rekja námsferil
né ævistörf Jónasar, né listgreinar
þær, er áttu hug hans og hjarta:
Hitt vil ég ekki láta liggja í þagn-
argildi, hve hjálpsamur hann var
og nærgætinn við alla einstæðinga,
er á fund hans leituðu um ýmis-
konar úrræði og hjálp og sakna
nú raunvinar. Ekki leið sá dagur,
eftir að við hjónin fluttum búferl-
um frá Hveragerði á gamla heimil-
ið okkar við Hólavallagötu, að Jón-
as annaðhvort hringdi eða kæmi
til að fylgjast með heilsufari okkar
og sinna margvíslegu relli og út-
réttingum, rétt eins og hann hefði
Minning:
Magnús Jónasson
Fæddur 27. desember 1914
Dáinn 24. september 1985
Þann 24. september sl. andaðist
móðurbróðir minn, Guðmundur
Magnús Jónasson, eins og hann
hét fullu nafni.
Með þessum fátæklegu linum vil
ég minnast frænda míns með
nokkrum orðum.
Magnús fæddist í Reykjavík 27.
desember 1914. Foreldrar hans
voru Einhildur G. Tómasdóttir,
Söndum, Akranesi og Jónas Jónas-
son, togaraskipstjóri, Rútsstaða-
Norðurkoti í Gaulverjarbæjar-
hreppi, Árnessýslu. Börn þeirra
auk Magnúsar voru þau óskar
Adolf, fæddur 12. ágúst 1912, dáinn
13. mars 1935, og Ásta Sigríður,
fædd 14. desember 1913, dáin 12.
desember 1971.
Magnús bjó lengst af ævi sinnar
í foreldrahúsum að Öldugötu 8,
Reykjavík. Hann kvæntist ekki og
var barnlaus. Magnús lauk Verzl-
unarskólaprófi um 1935 og starfaði
við verzlunarstörf hjá Garðari
Gíslasyni hf. megin hluta starfs-
ævi sinnar, en fluttist til Grundar-
fjarðar 1970. Var hann þá farinn
að kenna þess sjúkdóms, sem gerði
það að verkum, að hann lagðist inn
á St. Franciskusarspítalann í
Stykkishólmi, þaðan sem hann átti
ekki afturkvæmt. Eru systrunum
færðar hér alúðarþakkir fyrir
þann kærleik og umhyggju, er þær
sýndu Magnúsi í hans erfiðu veik-
indum.
Ekki ætla ég hér að rifja upp
þær ljúfu minningar, sem ég á um
þennan greiðvikna og hrekklausa
frænda minn, sem um leið tengjast
minningum um ömmu mína, móð-
ur hans, þá mestu heiðurskonu og
öðling, sem ég hef kynnzt um
ævina.
Nú þegar dauðinn hefur veitt
Magnúsi frænda mínum langþráða
likn og leyst hann úr böndum
jarðneskra þjáninga vil ég að leið-
arlokum þakka honum samfylgd-
ina með þeirri einlægu ósk, að
hann hafi nú fundið friðinn í þeirri
veröld, sem hann dvelur nú í.
Megi minningin um góðan dreng
lifa.
Jónas Haraldsson
Wterkurog
k-J hagkvæmur
auglýsingamiðill!
Minning:
Bragi Kristjánsson
engu öðru að sinna, og gaman var
að mega taka þátt i afmælisfagn-
aði barna hans og Jóninu Her-
borgar Jónsdóttur, eiginkonu
hans. Þær fagnaðarveislur sátu
líka þau Ingibjörg og Grímur, börn
Jónasar af fyrra hjónabandi hans
og móður þeirra Oddnýjar Grims-
dóttur. Börn þeirra Jónasar og
Jónínu eru: Jón Atli f. 15. des. 1972,
Jónas Oddur f. 1. marz 1974, Pétur
Jökull, f. 2. febr. 1979 og Herborg
Drífa f. 3. apríl 1981. Þeim öllum
óska ég nú til hamingju að hafa
átt fyrir maka og föður Jónas
Guðmundsson.
Tryggvi Pétursson
Fæddur 17. ágúst 1925
Dáinn 5. október 1985
Látinn er mágur minn og vinur,
Bragi Kristjánsson. Eins og svo
fjölmargir aðrir varð hann brott-
kvaddur af sjúkdómsógnvaldi, sem
við mennirnir fáum ekki enn sigr-
að.
Bragi lést í fæðingarbæ sínum,
Reykjavík. Hann var fæddur 17.
ágúst 1925. Á barnsaldri fluttist
hann með fjölskyldu sinni vestur
á Snæfellsnes þar sem foreldrar
hans gerðu þeim börnunum gott
heimili að Jónsnesi í Helgafells-
sveit. Við systkinin og mamma
okkar eigum margar ljúfar minn-
ingar frá fyrstu kynnum okkar af
Braga í Stykkishólmi, — kynnum
sem leiddu til langs og farsæls
hjónabnds þeirra Braga og önnu
fóstursystur okkar, Þorvaldsdótt-
ur. Sjálfur er ég þeim hjónum sér-
staklega þakklátur og skuldugur
fyrir að opna fyrir mér heimili
sitt í gamla Kúldshúsi, þá er ég
var unglingur, í senn að bröltast
inn á vinnumarkað og námsbraut.
Bragi var ákaflega hjálpsamur
öllum til handa. Eigin hagsmunir
máttu víkja fyrir öðrum verkefn-
um því hjá honum var umhyggja
fyrir náunganum ávallt í fyrir-
rúmi.
Eg rakst á gamla stjörnjuspá
fyrir fæðingardag Braga þar sem
segir: „Þú ert vel verki farinn og
ábyggileguur, en hlédrægur og
hæverskur." Þessi spádómur úr
stjörnunum rættist vissulega í vini
mínum, sem við nú kveðjum.
Systur minni, börnum þeirra og
öðrum aðstandendum votta ég
dýpstu samúð.
Gunnar Oddur SigurAsson
\ ■
-V