Morgunblaðið - 16.09.1988, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. SEPTEMBER 1988
Minning:
Jón Eggertsson
frá Hvanunstanga
Það er eitt sem við mannaböm
eigum alveg víst er við fæðumst í
þennan heim, en það er, að þaðan
verðum við aftur kvödd. Sum
snemma, önnur að lokinni góðri
starfsævi og svo var með Jón Egg-
ertsson. Genginn er góður vinur,
og fyrrum nágranni sem mig langar
að minnast með nokkrum orðum.
Jón Eggertsson var fæddur að
Ytri-Sauðárdalsá í Kirkjuhvamms-
hreppi 7. ágúst 1911. Hann var
fjórði í röðinni af 13 systkinum, en
af þeim komust 9 á legg. Jón gift-
ist Aslu Jakobsen og þjuggu þau
fyrstu búskaparár sín í Reykjavík,
en hún var frá Færeyjum. Síðar
fluttu þau að Ytri-Sauðárdalsá þar
sem þau bjuggu í mörg ár og reistu
þar nýbýli sem þau nefndu Hjall-
holt. Síðar fluttu þau til Hvamms-
tanga og átti Jón þar heima þar til
hann lést. Ásla lést skömmu eftir
að þau fluttu til Hvammstanga.
Það er ekki ætlan mín að rekja
æviferil Jóns í smáatriðum hér,
þegar ég man fyrst eftir Jóni er
hann var kominn á miðjan aldur,
en ég ólst upp á næsta bæ við hann
og eins og gengur og gerist í sveit-
inni þá myndast kunningsskapur
milli heimila og gjaman skipst á
verkum til hagræðingar og þæg-
inda, einnig til að nýta vélakost sem
best til landbúnaðarstarfa en það
er mér mjög minnisstætt hve Jón
og faðir minn áttu gott samstarf á
þessum vettvangi svo og öðrum,
hvort heldur var um að ræða bygg-
ingavinnu eða annað. Ég minnist
þess er faðir minn hóf að selja mjólk
til Mjólkursamlags KVH á
Hvammstanga en þá þurfti hann
að aka mjólkinni um fl'ögurra kíló-
metra vegalengd niður að Sauðár-
dalsá í veg fyrir mjólkurbílinn og
fékk hann þá að deila brúsapalli
með Jóni. Ég sem bam fékk oft að
fara með föður mínum í þessar ferð-
ir og þá tók Jón ekki annað í mál
en að við kæmum inn og drykkjum
kaffí og spjölluðum saman. Síðar
fékk ég að fara einn í þessar ferðir
og þá var oft vel þegin hjálp frá
Jóni við að koma brúsunum upp á
pallinn, en það gat verið erfítt fýrir
ungling að eiga við svo þunga hluti.
Ég minnist einnig er ég fékk að
fara til Jóns og vinna með dráttar-
vél föður míns við að hjálpa honum
við að taka hey af túnum og koma
í hlöðu.
Eins og gengur fór ég að heiman
um átján ára aldur en aldrei slitn-
uðu tengslin milli okkar Jóns, ég
held við höfum alltaf fylgst hvor
með öðrum þó úr fjarlægð væri.
Síðar urðum við aftur nábúar þegar
ég flutti til Hvammstanga 1975 og
þá var stutt á milli okkar um tólf
ára skeið. Jón sýndi mér það og
sannaði árið 1981 þegar ég lenti í
erfiðleikum, hver er vinur í raun.
Hann spurði ávallt eftir mér og
síðar er ég hitti hann fann maður
ávallt hjá honum hlýju og sanna
vináttu.
Mer fannst hann ætíð fylgjast
með mér og hann gladdist með mér
yfír mínum árangri. Þó svo ég
væri fluttur burtu frá Hvamms-
tanga fyrir rúmu ári þá hittumst
við Jón oft þegar ég kom norður,
og er mér einkar ljúft að minnast
okkar síðustu samfunda, en það var
um síðustu páska er ég dvaldi fyrir
norðan nokkra daga, þá fóru ég og
Pétur kunningi minn í heimsókn til
Jóns að kvöldi til og við spiluðum
lomber langt fram á nótt, þá var
gaman og margt látið fjúka en Jón
hafði mjög gaman af að spila. Ég
get eigi lokið við þessi skrif án
þess að geta Önnu systur hans sem
t
Bróðir okkar,
GUNNAR VALGEIR STEFANSSON,
Bræðraborgarstfg 36,
Reykjavfk,
andaðist í Hafnarbúðum, miðvikudaginn 14. september.
Kristján Stefánsson,
Steinunn Stefánsdóttir.
t
Eiginmaður minn,
JÚLÍUS SIGURJÓNSSON
fyrrv. prófessor,
Oddagötu 14,
er látinn. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Ifknarstofnanir.
Bergljót Sigurjónsson.
t
Ástkær eiginkona mín,
ÞORBJÖRG JENSDÓTTIR,
Bakkagerði 6,
Reykjavfk,
lést að morgni 14. september.
Guðmundur Guðmundsson.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRN STEINDÓRSSON
bifreiðarstjóri,
Dalbraut 26,
andaðist í Borgarspítalanum að morgni 15. september.
Kristfn Alexandersdóttir,
Sigurður Steindór Björnsson, Rakel Sigurðardóttlr,
Guðrún Ása Björnsdóttir, Angantýr Vllhjálmsson,
Danfel Björnsson, Jórunn Guðmundsdóttir,
Alexander G. Björnsson,
Björn Kr. Björnsson, Inga Lárusdóttir,
Marteinn S. Björnsson, Krlstfn Helgadóttir,
Berta Björgvinsdóttir, Tómas Högnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
hefir haldið með honum heimili
síðan Jón missti konu sína. Allt vildi
Anna fyrir hann gera og að hann
hefði það sem best, ég minnist allra
þeirra veitinga sem hún bar fyrir
okkur sem vorum gestkomandi á
þeirra heimili. Haf þú þökk fyrir,
Anna. Jón var ekki sú manngerð
að hann vildi láta bera á sér, hann
vann sín störf af stakri prýði og
trúmennsku án þess það færi hátt
en ég hygg að hans verði saknað
af sínu samstarfsfólki þó ekki hafí
farið mikið fyrir honum.
Ég hefði svo gjaman viljað fylgja
Jóni síðasta spölinn en aðstæður
leyfa það ekki. Ég og fjölskylda
mín sendum Kristínu Maríu dóttur
hans og hennar fjölskyldu á
Hvammstanga innilegar samúðar-
kveðjur, einnig öðrum aðstandend-
um og þá einkum Önnu sem ávallt
stóð með honum í blíðu og stríðu.
Farsælu avistarfí er lokið, það
er stundum svo gott að vita ekkert
um það hvað næsti dagur ber í
skauti sér.
Hvíli hann í friði.
Eggert Garðarsson
Það er líkt og strengir bresti
þegar fréttir um lát vinar berast,
ekki síst þegar það ber skyndilega
að. Jón Eggertsson fór til vinnu
sinnar eins og hann var vanur
fimmtudaginn 8. september sl. og
lést þá um kvöldið.
Jón var fæddur 7. ágúst 1911
að Ytri-Sauðadalsá á Vatnsnesi í
Vestur-Húnavatnssýslu, sonur
hjónanna Sesselju Benediktsdóttur
og Eggerts Jónssonar er þar
bjuggu. Ólst hann þar upp í hópi 9
systkina er upp komust. Alls voru
bömin 13, fjögur létust á unga aldri
og nú eru þrír bræðranna látnir.
Ég ólst upp á Bergsstöðum,
næsta bæ, og fór ekki hjá því þar
sem jarðimar lágu saman að mikill
samgangur var á milli bæjanna.
Bæði var það að við hittumst þegar
búpeningi var sinnt, en hann gekk
meira og minna saman, og marg-
þætt önnur samskipti þurfti að
hafa. Mestu máli skipti þó að það
var svo mikil órofa vinátta milli fjöl-
skyidna okkar að heidur vildum við
bömin fara fleiri ferðir en færri til
að hittast og blanda geði.
Foreldrar Jóns, Sesselja og Egg-
ert, bjuggu við lítil veraldleg efni
og var það ekkert fátítt í þann tíð.
En þau vom ekki að beija sér og
framsýnn var Eggert. Hann lýsti
því fyrir mér hvemig hann sá fló-
ann norður af bænum sem vel gró-
ið tún. Þá vom ekki komnar hinar
stórvirku vélar til þess að bijóta
land til ræktunar heldur varð flest
að vinna fyrir hönd, mér fannst því
að um draumsýn væri að ræða, sem
ekki mundi eiga stoð í vemleikan-
um. En þetta gerðist. Hinar stór-
felldu framfarir í ræktun og upp-
byggingu í sveitum, sem Eggert sá
fyrir sér, urðu að vemleika, þótt
hann lifði ekki að sjá þann draum
rætast. En hörðum höndum var
unnið af þeim hjónum báðum til
að sjá heimilinu farborða og bömin
urðu liðtæk strax og þau gátu rétt
hjálparhönd.
Þótt veraldlegu efnin væm af
skomum skammti þá áttu hjónin
bæði mikinn auð í hjartahlýju og
hjálpsemi. Þau gátu ekki horft að-
gerðalaus á erfiðleika annarra
öðmvísi en að veita stuðning væri
þess nokkur kostur. Var einstak-
lega gott að eiga þau og fjölskyld-
una alla að vinum og man ég aldr-
ei eftir því að skugga bæri á þá
hlýju og folskvalausu vináttu, sem
ríkti á milli heimila okkar.
+
Faðir okkar, tengdafaöir og afi,
TRYGGVI HALLSSON
fyrrum verslunarstjóri
frá Þórshöfn,
verður jarðsunginn frá Innri-Njarövíkurkirkju laugardaginn 17.
september kl. 16.00. FJóla
Hrafnhlldur,
Krlstfn,
Ævar Karl,
Árni Hallur,
tengdabörn og barnabörn.
t
Útför móður okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu og langa-
langommu, SIGRÍÐAR EINARSDÓTTUR,
áður tll helmllis f Skaftahlfð 34,
fer fram frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 20. september kl. 13.30.
Þeir sem vildu minnast hennar láti Háteigskirkju njóta þess.
Valgerður Eyjólfsdóttlr, Jón E. Guðmundsson,
Rósa Eyjólfsdóttir, Ingl Hallbjörnsson,
Kristbjörg Þórðardóttir, Björn Ómar Jónsson,
Guðbjörg Jónsdóttlr,
bamabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
+
Útför sonar okkar og bróður,
GUNNARS EYÞÓRS ÁRSÆLSSONAR,
fer fram frá Fríkirkjunni i Hafnarfirði i dag föstudag 16. september
kl. 15.00. Slgrfður G. Eyþórsdóttir,
Ársæll Páisson
og systur hins látna.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúö og vinarhug við andlát og
útför eiginkonu minnar, móður, tengdamóður og ömmu,
INGIBJARGAR GEORGSDÓTTUR,
Austurbergl 30.
Þorvaldur Valdlmarsson,
Sigurður Már Helgason, Erla Flosadóttir,
Birgir Þorvaldsson,
Sigrfður Þorvaldsdóttlr, Leó Jensen
og barnabörn.
L‘(H vw) 'rMJsd-í! .iií»*'
Sauðadalsársystkinin ólust upp í
þessu umhverfi. Og þau mótuðust
af því. Þau erfðu þá eiginleika
umfram allt að vera traust, góðvilj-
uð og hjálpsöm. Þetta var ríkt í
Jóni. Hann var heill í hveiju máli,
hveiju verki. Hann var samvisku-
samur og vandvirkur. Hann brást
ekki trúnaði sem honum var sýnd-
ur. Hann var einlægur og jákvæður
í hugsun og ávallt velviljaður.
Jón vann við sveitastörfin, og til
þess að diýgja tekjur heimilisins fór
hanh suður á vertíð, var í vegavinnu
á vorin og fleira. Þegar faðir hans
féll frá 2. september árið 1935 stóð
hann fyrir búi móður sinnar til árs-
ins 1958 að hann flutti suður. Anna
systir Jóns var einnig heima og
hvfldu bústörfín á þeim að verulegu
leyti. Systkinin Jón og Anna tóku
að sér þriggja ára telpu, Sólveigu
Sigurbjömsdóttur, og ólu hana upp.
Hún er gift Hannesi Lárussyni og
em þau búsett að Óspaksstöðum í
Hrútafírði.1 Þau eiga 3 böm.
Þegar Jón fluttist til Reylqavíkur
stundaði hann ýmis störf en lengst
vann hann hjá Siguijóni Siguijóns-
syni pípulagningameistara.
Jón kvongaðist Áslu Jakobsen
hjúkrunarkonu 24. janúar 1959.
Hún var færeyskrar ættar og vann
við hjúkmn í Reykjavík. Þau stofn-
uðu heimili í borginni og vora þau
mjög samhent um að búa það sem
best. Fljótlega eignuðust þau kjör-
dóttur, Kristínu Maríu, en bæði
vom hjónin með afbrigðum bam-
góð. Kristín María er gift Sigurði
Baldurssyni og búa þau á Hvamms-
tanga. En Jón unni sveitalífinu og
hugurinn leitaði norður á heima-
slóðir. Karl, bróðir hans, sem stóð
fyrir búi móður þeirra, var orðinn
heilsulítill og Anna veiktist af liða-
gigt árið 1946 og átti við mikil og
langvarandi veikindi að búa og
afréð að hætta búskap. Það varð
því að ráði að þau Jón og Ásla tóku
sig upp og fluttu norður árið 1962.
Byggðu þau þá býlið Hjallholt í
landi Ytri-Sauðadalsár og fluttu í
nýja húsið 1964. Þangað fluttu
einnig þær mæðgumar Sesselja og
Anna. Sesselja lést 29. aprfl 1965.
í Hjallholti bjuggu þau hjónin til
ársins 1970. Þá var Jón farinn að
heilsu en veikindi í mjöðm gerðu
það að verkum að hann gat sig lítið
hreyft og hafði miklar kvalir og
þannig varð hann að bíða um
tveggja ára tíma eftir því að kom-
ast í nauðsynlega aðgerð. Þegar
svona var komið varð ekki hjá því
komist að Ásla fengi sér vinnu utan
heimilis og vann hún við hjúkmn á
Hvammstanga og sótti þá vinnu frá
Hjallholti á annað ár þótt langt
væri að fara. Þegar þau Jón og
Ásla bmgðu búi fluttust þau til
Hvammstanga. Ásla hélt starfi sínu
áfram og þegar Jón hafði fengið
bata hóf hann störf hjá Kaupfélag-
inu á Hvammstanga og vann þar
til dauðadags.
Konu sína missti Jón 9. maí árið
1974 eftir erfíðan sjúkdóm. Var það
mikill og sár missir fyrir hann og
dóttur þeirra, sem þá var um ferm-
ingu. Anna flutti með þeim frá
Hjallholti og bjuggu þau systkinin
saman, hafa þau nú síðari árin haft
íbúð í dvalarheimili aldraðra í Nest-
úni 4, Hvammstanga. Þótt Jón hafí
ekki gengið heill til skógar hefur
hann stundað vinnu af dugnaði og
eljusemi og ekki verið að kvarta.
Ég hygg að þrátt fyrir mótlæti
og erfiðleika á stundum þá hafí Jón
talið sig gæfumann. Björtu og góðu
stundimar vom ávallt ofar í huga
hans. Þau hjónin vom samrýnd og
dóttirin og bamabömin þijú yljuðu
og glöddu ástríkan afa. Fyrir fjöl-
skylduna vildi hann öllu fóma. Og
ákaflega _ kært var með fjölskyld-
unni á Óspaksstöðum, systkinum
Jóns og öllum sem hann þekktu var
hlýtt til hans og það mat hann
mikils.
Með Jóni er genginn traustur og
góður maður, góður vinur. Maður
sem oft gleymdi sjálfum sér ef ná-
unginn þurfti á hjálparhönd að
halda, þar var margt handtakið í
kærleika gjört. Við sem áttum því
láni að fagna að eiga Jón að sam-
ferðamanni þökkum góðum dreng
og biðjum honum velfamaðar á
nýjum vegum. Aðstandendum send-
um við innilegar samúðarkveðjur.
I if* Páll -V.'' Daníelsson
nb .1 *^'E j iijl^ 90 I