Morgunblaðið - 16.09.1988, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. SEPTEMBER 1988
»É9 Kfelt ab þab he-tói stah'ib í rne&mse&bréfiau
þ'mu, cui þú 9«iir Hq orfc á minútu.,/
Ásí er...
\Ua,
... að gefa honum dag-
bók svo hann gleymi
ekki afmælinu þínu.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rights reaarvad
® 1988 Los Angeles Times Syndicate
Með
morgxinkaffínu
Verður . landsleikurinn
ekki sýndur aftur á morg-
un?
Óöldin í
Suður-
Afríku
Svar til Andrésar
Magnússonar
Laugardaginn 6. ágúst kom und-
irrituð í útvarpsviðtal og svaraði
nokkrum spumingum sem komu
upp í beinu tilefni af lesendabréfi
sem þú skrifaðir nýverið. Ég vona
svo sannarlega að þú hafir hlustað
en ef vera kynni að svo hafí ekki
verið langar mig til að svara nokkr-
um fullyrðingum úr Velvakanda 15.
júlí.
Nelson Mandela hefur setið í
fangelsi síðustu 26 árin beinlínis
vegna þess að hann er einn þeirra
leiðtoga sem fólkið í Suður—Afríku
hafði valið sér, ekki einungis sem
félagi í Afríska þjóðarráðinu, heldur
einnig sem persóna. Mandela hafði
árum saman verið talsmaður þess
að breytingum yrði komið á án
valdbeitingar. Það var einungis
vegna sí endurtekinna ofbeldisað-
gerða og morða á þúsundum
biökkumanna af hálfu stjómar Suð-
ur—Afríku að Mandela ákvað að
taka upp baráttu til vamar þjóð
sinni, frelsi hennar og framtíð.
Mig langar til að spyrja þig,
Andrés: Ef fyrsta bam þitt hefði
verið drepið í lögregluárás á skóla,
myndir þú þá fara með annað bam
þitt til að það yrði skotið líka og
bjóða þannig fram hina kinnina?
Auk þess spyr ég: Ef það væri þú
sem héldir á 18 mánaða gömlu
bami þínu í líkkistu vegna árásar
hersins, myndirðu þá óska ófæddri
dóttur þinni annarrar kistu?
Ég fæddist, ólst upp og bjó í
Suður—Afríku fram á fullorðinsár.
Ég er hvít frá Suður—Afríku og
allan tímann sem ég bjó þar heyrði
ég ekkert annað en lygi um allt sem
snerti Afríska þjóðarráðið. Þú ert
ekki lokaður inni í þessum lyga-
heimi og því vil ég leggja til að þú
notir þér þá möguleika sem þú hef-
ur til þess að kynna þér málstað
Afríska þjóðarráðsins. Þá á ég við
að þú talir við fulltrúa þess sem eru
dreifðir um allan heim, ekki sem
hryðjuverkamenn, heldur sem full-
trúa milljóna manna í Suður—
Afríku, bæði svartra og hvíta, sem
fyrr eða síðar munu öðlast frelsi.
Stjóm Suður—Afríku er í raun-
inni alls engin ríkisstjóm. Stefna
hennar hefur neitað meirihluta
þjóðanna í Suður—Afríku um
grundvallarréttindi. Hvemig er
hægt að kalla það ríkisstjóm sem
innan við 15% þjóðarinnar kýs?
Hvað um hin 85% sem ekki hafa
kosningarétt? Nei, Andrés, með
hryggð í hjarta verð ég að segja
að meirihluti hvítra í Suður—Áfríku
vill ekki breytingar. Þeir lifa í vel-
lystingum og bera óbeina ábyrgð á
kúgun og áþján landsmanna sinna.
Þetta minntist þú ekki á í grein
þinni - minntist ekki á þær þúsund-
ir bama á aldrinum 9—18 ára sem
sitja í fangelsum Suður—Afríku-
stjómar - minntist ekki á það fólk
sem er skotið, barið, pyntað og lim-
lest fyrir lífstíð fyrir tilverknað
Suður—Afríkustjómar. Ekki nefnd-
irðu heldur neitt um bannfæringar,
ritskoðun, fangelsanir og útlegð
sem beitt er gegn samtökum fólks-
ins og leiðtogum þeirra. Ekkert um
heimalöndin, nauðungarflutninga,
hungur, sjúkdóma og hræðilega
fátækt í einu af ríkustu löndum
heims. Né heldur um ólöglegt
hemám Namibíu, árásir hersins inn
í Angóla og sprengingar og morð
á saklausu fólki þar.
Ég geri þetta hér að umtalsefni
svo að lesendur fái að sjá þessa
hlið á Suður—Afríku,. þá hlið sem
ég hef séð, og geti þá tekið afstöðu
til þess hvort þjóðir Suður—Afríku
eigi að fá frelsi.
Gila Carter.
Ræðan fyrir ofan garð og
neðan í Hallgrímskirkju
Kirkjugestur hringdi:
Enginn hefur gagn af þeim aug-
um sem hann sér ekki með og eng-
inn hefur gegna af því orði sem
flutt er í kirkju sem ekkert heyrist.
Ég fór í Hallgrímskirkju 11. sept-
ember til að fagna og þakka Sigur-
bimi Einarssyni biskupi fyrir 50 ára
farsælt starf í kirkju Krists, lengi
sem biskup hennar. Ég sat á 8. eða
9. bekk innan frá, en hvað gerðist?
Ég heyrði ekki eitt einasta orð af
ræðu biskups, hins mikla ræðusnill-
ings. Það er gagnslaust að byggja
stórar kirkjur ef þær þjóna ekki því
hlutverki sem þeim er ætlað.
Vonandi verður sem fyrst ráðin
bót á þessum vanda.
Víkverji skrifar
Sú hugsun sækir á Víkveija
þessa dagana hvers vegna í
ósköpunum sauðfé á riðusvæðUm
sé látið ganga á ofbeittu landi allt
sumarið til þess eins að slátra því
að hausti. Fyrst ákvarðanir um nið-
urskurð liggja fyrir mörgum mán-
uðum fyrir slátrun er þá ekki nær
að finna einhvem meðaltalsfall-
þunga Og greiða bændum fyrir
riðuféð, sem flest er þó heilbrigt, í
samræmi við það? Það getur varla
verið svo flókið.
Bændur, og kannski aðallega
bændasynir og aðrir ættingjar nú
orðið, gætu örugglega hist að hausti
og glaðst með góðum vinum á ein-
hvem annan hátt en í réttum. Það
getur ekki verið í samræmi við
gróðursjónarmið og ræktun lands
að láta sauðkindina naga viðkvæm-
an gróðurinn sumarlangt þegar
skepnanna bíður ekkert annað að
hausti en að vera urðaðar.
Uppitak er þekkt orð um fisk
sem vakir í vatni, en á dögun-
um heyrði Víkveiji orðið uppítökur
notað á öldum ljósvakans. Þetta var
í auglýsingu frá bifreiðaumboði,
sem bauð viðskiptavinum sínum að
taka gamla bíla upp í nýja. Hæpið
finnst þeim, er heldur á penna í
þessum dálki í dag, að hægt sé að
smíða nafnorð á þennan hátt. Fyrir
utan það hversu ljótt orðið er.
XXX
Ekki efast Víkveiji um að á
mörgum heimilum sé mjög erf-
itt ástand peningalega. Kona úti á
landi lýsti stöðunni á hennar heim-
ili á einfaldan hátt í spjalli við
Víkveija fyrir nokkru. „Fyrir ári
dugðu þau laun er ég fékk fyrir
hálfs dags vinnu til að greiða allan
mat og brýnustu nauðsynjar heimil-
isins. Tekjur bóndans fóru þá í að
greiða skuldir vegna húsbyggingar,
aðrar framkvæmdir, rekstur bflsins
og meiri háttar útgjöld. Nú orðið
duga launin mín fyrir mat hálfan
mánuðinn," sagði þessi kona.
XXX
Avetrarólympíuleikunum
síðastliðinn vetur munaði litlu
að íslenzku keppendumir í skíða-
íþróttum yrðu að taka þátt í keppn-
inni án skíða sinna. Þeir sem nú
undirbúa sig fyrir keppnina á ÓL
og eru komnir til Seoul virðast
mega þakka fyrir að hafa komist á
keppnisstað. A íþróttasíðu í Morg-
unblaðinu á þriðjudag var frétt um
að flug íslendinganna frá New
York til Kóreu var fellt niður fyrir
löngu. Engar ráðstafanir voru gerð-
ar er þetta varð ljóst og hlaust
nokkur töf af þessum mistökum.
Fyrst keppnisáhöldin, nú kepp-
ehdumir. Hvað næst?