Morgunblaðið - 20.07.1991, Blaðsíða 25

s ■ k;> ]/. a uAiavipaaoM
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. JULI 1991
Kri&tinn Andrésson,
Blönduósi - Minning
Fæddur 7. júní 1927
Dáinn 12. júlí 1991
I dag, laugardaginn 20. júlí, er
kvaddur hinstu kveðju frá Blöndu-
óskirkju Kristinn Andrésson bif-
reiðastjóri Urðarbraut 2, Blönduósi.
Kristinn fæddist 7. júní 1927 í
Jórvík í Breiðdal í Suður-Múlasýslu.
Foreldrar hans voru Lilja Kristbjörg
Jóhannsdóttir frá Bjarnastaðagerði
í Unadal, Skagafjarðarsýslu, og
Bjarni Andrés Þórðarson frá Skála
á Beruijarðarströnd.
Systkini Kristins eru tvö, Anna
Guðný tvíburasystir, húsfreyja á
Röðli í Torfalækjarhreppi, og hálf-
bróðir, Ragnar Guðmundsson
múrarameistari Sauðárkróki.
Ekki dvaldist Kristinn lengi á
Austfjörðum, því ársgamall flyst
hann með foreldrum sínum og syst-
ur til Skagafjarðar. Nokki-um árum
eftir komu sína í Skagaijörð slíta
þau Andrés og Lilja samvistir og
er Kristinn með móður sinni og
tvíburasystur til 10 ára aldurs en
flyst þá vestur á Skaga að Hróa-
stöðum til föður síns sem þá var
þar búsettur.
Unglingsár Kristins liðu með
hefðbundnum hætti. Skólaganga
lítil önnur en bernskuskólanám með
farskólafyrirkomulagi, svo og
sjálfsnám sem hægt var að afla sér
með lestri bóka þegar tími vannst
til þeirra hluta.
Vinnan var aðal skóli lífsins.
Kristinn fór snemma að vinna.
Andrés faðir hans var smiður bæði
á tré og járn og smíðaði ýmsa góða
hluti, enda vandvirkur með afbrigð-
um. Það var því Kristni allmikill
skóli að taka þátt í störfum með
föður sínum, iæra að meta hvers
virði það er að gera vel og skila
hveiju verki sem best úr hendi.
Kristinn stundaði síðar ýmsa
vinnu á sínum ungdómsárum, fyrst
og fremst vinnu við landbúnað,
hann var hneigður fyrir skepnur,
hafði gaman af að umgangast þær
og var góður skepnuhirðir.
Hann réðst sem vinnumaður suð-
ur á land, var bæði á Sámsstöðum
í Fljótshltö og Stóru-Mástungu í
Hreppum. í janúar 1952 fór Krist-
inn til starfa í Danmörku, vann þar
á búgarði á annað ár, en það gerði
hann til að afla sér þekkingar, sjá
nýtt umhverfi og kynnast nýjum
aðstæðum. Þessi dvöl var Kristni
mikils virði, og sagði hann kunn-
ingjum sínum oft frá ýmsu sem
viðkom þessari dvöl.
Kristinn kemur til starfa í Húna-
þingi ekki löngu eftir Danmerkur-
dvölina, vinnur hjá Búnaðarsam-
bandi Austur-Húnavatnssýslu á
jarðýtum á sumrin og stundar ýmsa
vinnu á vetrum bæði til sjós og
lands.
Til Blönduóss fluttist Kristinn
ásamt heitkonu sinni, Sigríði
Guðnýju Pálsdóttur frá Króksseli á
Skaga, árið 1956 og stofna þau þar
heimili. Stundaði Kristinn áfram
ýmis störf, en fljótlega kaupir hann
sér vörubfl og stundar síðan vöru-
bifreiðaakstur allt til æviloka.
Kristinn var góður bílstjóri, lipur
og með afbrigðum greiðvikinn, svo
gott var til hans að leita. Hann
átti stóran hóp viðskiptamanna sem
leituðu til hans og létu hann sitja
fyrir þeirri vinnu sem þeir þurftu
að fá unna, þarna komu vel í ljós
vinsældir Kristins.
Kristinn var mikill aðdáandi Bens
vörubíla og taldi þá öðrum vörubíl-
um betri, hans fyrsti vörubíll var
af Bens-gerð og svo voru aðrir er
hann átti síðar, nema sá síðasti sem
hann keypti nú fyrir nokkrum árum,
sá var af annarri tegund, en þá var
Kristinn að hugsa um bíl í sérstök
verkefni þ.e. vinnu í tengslum við
Blönduvirkjun. Ekki breytti það áliti
hans á yfirburðum Bens því síðastl-
iðinn vetur var oft rætt um að nú
þyrfti hann að skipta um vörubíl
og auðvitað átti að fá sér aftur
Bens.
Eins og áður segir stofnuðu þau
hjón Sigríður Guðný og Kristinn
heimili á Blönduósi 1956. Leigðu
þau um nokkur ár í eldri bæjarhlut-
anum innan Blöndu, en árið 1965
hófu þau byggingu nýs íbúðarhúss
norðan Blöndu á Urðarbraut 2 og
fluttu þangað 1968 og hafa átt þar
heima síðan.
Þau Kristinn og Sigríður eignuð-
ust þijá syni: Páll Ingþór húsasmið-
ur á Blönduósi, kvæntur Guðrúnu
Kristófersdóttur frá Köldukinn II.
Bjarni húsasmiður í Reykjavík,
kvæntur Pálínu Bergey Lýðsdóttur
frá Bjarnastöðum. Þriðja soninn
misstu þau hjón við fæðingu.
Barnabörn þeirra eru 6.
Kristinn átti gott heimili. Hann
hafði gaman af að fá gesti og tók
vel á móti þeim, enda voru margir
sem litu inn. Það var oft gestkvæmt
á Urðarbraut 2.
Sérstök áhugamál utan vinnunn-
ar átti Kristinn, má þar m.a. nefna
að hann hafði yndi af að skoða sig
um, skoða landið og kynnast stað-
háttum í fjarlægum landshlutum.
Kristinn var fæddur sveitamaður
og var það alla tíð, hann unni nátt-
úru og fegurð landsins, átti ógrynni
af myndum frá ýmsum stöðum, frá
ýmsum landshornum, myndum sem
hann tók af náttúruundrum, bú-
skapar- og starfsháttum, fólki og
fénaði að ógleymdum myndum af
bílum og vélum.
Þessar myndir voru honum kær-
ar, hann naut þess að sýna þær og
segja frá er stundir gáfust.
Kristinn átti þess einnig kost að
fara í nokkrar ferðir til annarra
landa. Þess má gjarnan geta að t.d.
fór hann þrisvar í skoðunarferðir í
Bensverksmiðjurnar í Þýskalandi á
vegum umboðsins hér. Mjög hafði
Kristinn gaman af þessum ferðum
og naut þess greinilega að skoða
vel það sem fyrir augu bar. Hann
var mjög heiliaður af Þýskalandi,
náttúru þess og menningu.
Það var gaman að dvelja hjá
þeim hjónum kvöldstundir,-•skoða
myndir, hlýða á frásögn og rfjóta ‘
góðra veitinga.
Kristinn var bókhneigður átti
mikið safn af bókum og las mikið.
Yfir vetrartímann gáfust oft nokkr-
ar stundir til lestrar og skoðunar
bóka og þær nýtti Kristinn sér vel.
Fleira mætti nefna, en ég læt
hér staðar numið. Þessi minningar-
orð eiga ekki að vera, og eru ekki
tæmandi lýsing á lífshlaupi hins
látna vinar, heldur lítill þakklætis-
vottur fyrir samfylgdina og frábær
kynni í þau rúm 30 ár sem ég átti
þess kost að eiga hann að vini og *
samferðamanni. Frá þessum ámm
á ég margar ógleymanlegar minn-
ingar.
Það er ætíð sárt að sjá á eftir
vinum og samferðamönnum yfir
móðuna miklu, og söknuður og tregi
nánustu aðstandenda eðlilega mik-
ill, en okkur ber öllum að þakka
Drottni vorum fyrir góða samfylgd
og geyma minningar liðinna ára í
huga okkar, og með trú um endur-
fundi, mildast söknuðurinn og
minningin verður bjartari.
Ég sendi eiginkonu, börnum og
öðrum aðstandendum innilegar
samúðarkveðjur og bið algóðan Guð
að blessa þau og styrkja.
Og sem lokaorð frá mér fyrir^'
samfylgdina við hinn látna vin tek
ég mér í munn orð skáldsins:
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Br.)
Kristófer Kristjánsson
Jóhanna M. Oskars-
dóttir - Minning
Kær frænka okkar, Jóhanna
Margrét Óskarsdóttir, lést þann 12.
þ.m. er hún var stödd norður á
Hallbjamarstöðum á Tjömesi á leið
á ættarmót með sambýlismanni
sínum, Pétri Stefánssyni, skipstjóra
og útgerðarmanni. Þrem vikum
áður höfðu þau verið á öðm ættar-
móti niðja Jóhönnu Sigríðar Snjólfs-
dóttur og Einars Þorleifssonar, afa
okkar og ömmu, austur á Meðal-
felli í Hornafirði.
Jóhanna Margrét fæddist þann
26. júlí 1931 í Norðfirði og ólst þar
upp. Hún var yngri dóttir hjónanna
Sigríðar Einarsdóttur frá Meðalfelli
í Hornafirði og Óskars Sigurðssonar
frá Krossi í Mjóafirði. Eldri systirin,
Sólveig, býr í Sandgerði, gift Magn-
úsi Marteinssyni fyrrverandi út-
gerðarmanni. Áður átti Sigríður
móðir þeirra sonin Óla Valdimars-
son, kvæntan Rut Þórðardóttur.
Ung giftist Jóhanna Víði Sveins-
syni skipstjóra, en hann lést 19.
september 1968 langt um aldur
fram. Þau Jóhanna og Víðir eignuð-
Fæddur 24. janúar 1991
Dáinn 14. júlí 1991
Hví var þessi beður búinn,
bamið kæra, þér svo jkjótt?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt.
Það er kveðjan: „Kom til mín!“
Kristur tók þig heim til sin.
Þú ert blessuð hans í höndum,
hólpin sál með ljóssins öndum.
(B. Halld.)
Elsku Dóra, Axel, Aðalsteinn og
aðrir aðstandendur. Megi algóður
Guð gefa ykkur styrk og hann leiði
ykkur í gegnum þennan þungbæra
missi.
Dagbjört Gísladóttir
og fjölskylda.
ust fjórar dætur: Sigurveigu hjúkr-
unarfræðing. Hennar maður er Jó-
hann Jónsson læknir. Þau búa í
Bandaríkjunum og eiga 3 böm.
Sigríði Rósu tannlækni, gift Gunn-
ari Rúnari Kristinssyni iðnrekstrar-
fræðingi og eiga þau eina dóttur.
Önnu Aldísi nema, hennar maður
er Ivar Sigurgíslason tollvörður og
eiga þau eina dóttur. Yngst er Ósk
íþróttakennari og maður hennar er
Kristján Fjeidsted íþróttakennari.
Jóhanna lét sér mjög annt um
dætur sínar og hvatti þær til
mennta. Hún var söngelsk, víðlesin
og hafði lifandi áhuga á uppeldis-
málum, líknarmálum og ættfræði
svo að eitthvað sé nefnt. Við áttum
margar stundir saman á sl. ári þar
sem við ræddum um lífið og tilver-
una, þó að þær mættu hafa verið
fleiri. Og alltaf fór maður ríkari af
hennar fundi. Hun var þá búin að
ganga í gegnum mikil veikindi en
var alltaf til síðustu stundar ákveð-
in í að sigra þau.
Hefurðu séð hvað himneskt lifið er
gleðin í elskunni, Guð í sjálfum þér?
Hefurðu fundið að heimurinn á
eilífa feprð sem aldrei glatast má?
Þessar ljóðlínur Ólínu Andrés-
dóttur hafa komið oft upp í huga
minn þessa daga síðan Jóhanna
frænka dó, því að mér fannst hún
alltaf svo jákvæð og elska lífið og
alla í kringum sig. Hún var svo
ánægð þegar þau þrjú systkinin
hittust á Meðalfelli og sátu þar úti
í guðsgrænni náttúrunni. Hún tók
þá svo til orða: „Það var alveg himn-
eskt að fá að lifa það,“
Þau Johanna og Pétur, sambýlis-
maður hennar, hafa átt góð ár sam-
an. Pétur hefur verið sem afi öllum
barnabörnunum hennar og fjöl-
skyldan öll verið svo samhent. Þau
Jóhanna og Pétur ferðuðust mikið
saman, bæði innanlands og utan
og í veikindum hennar var hann
henni mikill styrkur og á hann mik-
ið hrós skilið fyrir það. Hans missir
er mikill og árin þeirra saman voru
allt of fá, en hann á þó minningarn-
ar til að ylja sér við.
Alla tíð var mjög kært með þeim
systrum, Sólveigu og Jóhönnu, og
börn þeirra öll eins og ein fjöl-
skylda, enda bjuggu þær mestan
hluta ævinnar í nágrenni hvor við
aðra.
Við, öll stóra fjölskyldan frá Brá-
vallagötunni, sendum ykk-ur öllum
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Jóhönnu Mar-
grétar Óskarsdóttur.
Katla
Kveðja:
Baldvin Axelsson
Öli B. Jósefsson
-Kveðjuorð
Fæddur 1. ágúst 1938
Dáinn 10. júlí 1991
Það voru ekki margir dagar síðan
ég hafði mætt Óla í umferðinni
þegar ég frétti að hann væri dáinn.
Nú þegar hann er farinn finnst
mér að samband okkar hefði mátt
vera meira. Þó heimsótti ég hann
og fjölskyldu hans á 40 ára afmæli
hans. Hann kom líka í mitt af-
mæli. Helst var að við hittumst í
starfi.
Hann vann alla tíð hjá Reykjavík-
urborg, aðallega við akstur á stór-
um vörubifreiðum, og ég á mínum
vörubíl frá VSB Þrótti. Þá ræddum
við saman ef færi gafst.
Mæður okkar voru systur, dætur
Jóns Benjamínssonar skipstjóra frá
Norðfirði.
Nú í dag þegar ég kveð þennan
frænda minn kemur upp í huga
minn hversu prúður hann var og
einstakt snyrtimenni.
Að lokum vil ég votta aldraðri
móður hans, börnum og öðrum ást-
vinum innilega samúð mína.
Sveinbjörn Björnsson
Það eru rétt sautján ár síðan ég
hringdi í dagvist Reykjavikurborgar
og spurðist fyrir um dagmömmur.
Þegar ég hafði gefið almennar upp-
lýsingar þar með talið heimilisfang,
sagði sú sem var til svara að eftir
því sem hún bezt vissi væri laust
hjá Sesselju Eiríksdóttur, sem byggi
í næsta nágrenni, „alveg einstök
manneskja" voru einkunnarorðin
sem hún fékk. Nokkrum dögum
seinna fór ég með Guðrúnu dóttur
mína rúmlega sex mánaða í fyrsta
skipti til Sessu, sem varð dag-
mamman hennar í fimm ár, fyrst í
Álftamýrinni og síðan í Ásgarðin-
um. Það kom fljótt í ljós að einkunn-
arorðin sem gefin voru áttu ekki
einungis við um Sessu heldur einn-
ig manninn hennar, Óla Jósefsson.
Þegar ég hugsa um það er ef til
vill ekki algengt að krakkar sem
eru hjá dagmömmu laðist ekki síður
að heimilisföðurnum en dagmömm-
unni sjálfri. Krakkarnir hjá Sessu
voru hins vegar svo heppin. Sér-
staklega nutu þau þess þegar ófærð
var í bænum. Þá hafði Oli unnið
við snjóruðning að nóttu til, og þá
var hægt að rífast um hnéð á hon-
um þegar eftirmiðdagskaffið var
drukkið í eldhúskróknum.
Utan alls skarans sem var svo
heppinn að vera í dagvist á heimili
þeirra áttu Sessa og Óli þrjú börn; |
Unni, Katrínu og Kristján. Þau L
hafa öll erft mannkosti foreldra
sinna. Stjáni lofaði lítilli vinkonu
sinni og aðdáenda að þegar hann j
fengi bílpróf skyldi hann bjóða
henni í bíltúr. Þrem eða fjórum
árum seinna var dyrabjöllunni á
Haðarstíg hringt, ungi maðurinn á
dyratröppunum spurði hvort 7 ára
heimasætan hefði tíma til að koma
í bíltúr, Stjáni var loksins orðinn
sautján.
Guðrún dóttir mín mun alla ævi
búa að þeirri ástúð og góða uppeldi
sem hún naut á heimili Óla, það
ber að þakka að leiðarlokum. Gurra,
Baldur Hrafn og við Kristófer send-
um Sessu og fjölskyldunni allri okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Óla Bjarna Jós-
efssonar.
Valgerður Bjarnadóttir